موعود

عقیده به مهدویت از امور مسلّم و قطعی در تاریخ و کلام اسلامی است. جملگی مسلمانان اعم از شیعه و سنی به «مهدی موعود» باور دارند. در این شکی نیست. نقطه التقا و اصطکاک بین دو مذهب شیعه و سنی در مورد «مهدویت» در تولّد آن حضرت است.

امام زمان (عج)، ادامه دهندة راه پیامبر (ص) و تحقق بخش اصول رسالت های الهی او است. آن حضرت، تعالیم پیامبر (ص) را در بخش های گوناگون زندگی، عینیت بخشیده و جامة عمل می پوشاند؛ چرا که او عصارة نبوت و احیاگر سنت پیامبر (ص) است: و مجدّداً لما عطّل من احکام کتابک و سنن نبیّک...1

انسان ها برای جلوگیری از هر گونه اختلال و پراکندگی در زندگی اجتماعی خود، ناگزیرند از قوانینی پیروی کنند

عقیده به ظهور «موعود» مخصوص به دین یا ملت خاص نیست. هر یک از ملل منتشر در عالم به نوعی برای این اعتقاد اقرار آورده اند و برای رهایی جهان از چنگال ظلم و تباهی ، ظهور منجی آخرالزمان را انتظار می کشند.

جو حاکم در دوران حکومتهای بنی امیه و بنی عباس و نظیر آنها سبب گردید که بسیاری از حقایق اسلامی به دست فراموشی سپرده شود و در میان مسلمانان ترویج نشود و در مقابل بسیاری از چیزها که در مسیر سیاست آنها قرار می گرفت به وجود آمد و تبلیغ شد. نظیر مساله جبر، خلق قرآن و امثال آنها.

بیشتر فلاسفه ی پوزیتیویسم به ویژه مارکسیست ها در سده ی نوزدهم و بیستم، درباره ی سنت ها و مرحله های تاریخ به بحث پرداخته اند .

در کتاب جوک ـ رهبر جوکیان ـ هند که وی را پیامبر می دانند نیز دربارة رجعت چنین آمده است:

در شماره 58، اولین بخش از گفتگوی تخصصی معارف با مستبصر عصام العماد در باب واکاوی مهدویت از منظر وهابیت با عنوان «دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند» تقدیم خوانندگان نشریه گردید

از آنجا که اعتقاد به موعود آخرالزمان فصلی مشترک میان ادیان مختلف است، در این مقاله تلاش شده تا گزارشی کوتاه از باور زرتشتیان در این خصوص ارائه گردد، باشد که در پیشگاه حضرت ولی عصر،علیه السلام، پذیرفته شود.

گویاترین و جامع ترین تعریف عدالت که پارسی آن دادگری است، فرموده حضرت علی(ع) است: (( العدل یضع الامور مواضعها)).