نوترون

ستاره‌های نوترونی خوشه‌هایی چگال و از جنس موادی هستند که از ابرنواختر شدن و انفجار ستاره‌ها به جا می‌ماند. واپسین ستاره‌ای که به جا می‌ماند، نوع خاصی از جرمی به نام «مغنااختر» (magnetar) است و جوان‌ترین ستاره‌ای است که می‌توان دید.

رگباره‌ها ممکن است حاصل منظومه‌ای دودویی هم باشند مثل ستاره‌ای نوترونی که حول ستاره نوترونی دیگری یا سیاه‌چاله‌ای می‌چرخد. محققان می‌گویند الگوی دریافت می‌تواند حاصل مدار بین آن‌ها و برهم‌کنش این دو جرم باشد و الگوی منظم آن‌ها نیز به همین علت است.

دانشمندان "دانشگاه دورام"(Durham University) بریتانیا و "آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز"(Johns Hopkins Applied Physics Laboratory) آمریکا از داده‌های فضاپیمای مسنجر(MESSENGER) ناسا استفاده کردند و برای نخستین بار موفق به اندازه گیری طول عمر نوترون در فضا شدند.

در میان مجموعه‌ای از 13 فوران سریع رادیویی ردیابی شده موسوم به "اف آر بی"، یک سیگنال تکرارشونده خیلی غیرعادی وجود داشت که از همان منبع در حدود 1.5 میلیارد سال نوری می‌رسید.

یک تیم بین‌المللی از دانشمندان، متشکل از پژوهشگران دانشگاه‌های "آدلاید" و "کرتین"، به نخستین شواهد از احتمال وجود یک منبع از ذرات با انرژی بالا به نام "نوترینو" دست‌یافته‌اند. این منبع، کهکشانی به فاصله‌ی حدود 4 میلیارد سال نوری از زمین می‌باشد که در بردانده‌ی مقدار عظیمی از انرژی است.

می دانیم که هسته از پروتون (با بار مثبت) و نوترون (بدون بار الکتریکی) تشکیل شده است. بنابراین بار الکتریکی آن مثبت است

سر جیمز چادویک ( Sir James Chadwick)  زاده 20 اکتبر 1891 - درگذشته 24 ژوئیه 1974 فیزیک‌دان انگلیسی است که نوترون را در هسته اتم کشف کرد.

به تازگی فیزیکدانان دانشگاه استنفورد و دانشگاه کالیفرنیا نخستین مدرک محکمه پسند مبنی بر وجود ذره‌ای را یافته‌اند که پادذره خودش است و از آن به عنوان "ذره فرشته" یاد می‌کنند.