هدایت

امام هادی(ع) دهمین رهبر آسمانی است که از سوی پیامبر گرامی(ص) برای اداره امور امت اسلامی معرفی شده است. از نگاه پیروان اهل بیت(ع) امامت و رهبری جامعه تا دوازده نسل بر اساس فرمان الهی و پیامبر(ص) و امامان قبلی تعیین و به جامعه معرفی شده اند، در این زنجیره نورانی امام علی النقی معروف به امام هادی و ابوالحسن ثالث دهمین خورشید هدایت امت اسلامی است.

"صراط مستقیم" یکی از مهمترین واژگان کانونی در قرآن مجید است. این واژه، نقش برجسته ای را در نظام اخلاقی قرآن ایفا می کند. در این نوشتار، کلمات کلیدی واژة "صراط مستقیم"در بیان قرآن کریم مشخص و طبقه بندی می شود؛ نوع ارتباط آنها در شبکه های معنایی بررسی و تحلیل می شود تا نهایتاً حوزة معنایی "صراط مستقیم" و مفاهیم پیرامونی آن باز شناخته شود.

امام، انسان کامل بالفعلی است که حجاب های نورانی را خرق کرده و بدون واسطه اسماء و صفات الهی به لقاء ذات حق رسیده، عبدی است که با اطاعت محض، عمل صالح و عبادت، ملک را به ملکوت گره زده و خلیفه خدا در روی زمین گردیده است

تکاپوی انسان برای رسیدن به جامعه ای است که همة شرایط کمال وی در آن فراهم باشد. انبیا و اولیای الهی هم این مطلب را مطرح و در پی تحقق آن بوده اند اما آنچه تاکنون اتّفاق افتاده عدم وجود شرایط برای ایجاد یک نظام هماهنگ و جهانی الهی است

خلق ایستاده کو به کو چشم انتظار روی او تا پرده از روی نکو گیرد نگار نازنین

آموزه های الهی گویای این است که یگانه رسالت انبیاء الهی و جانشینان آنها هدایت مردم به سوی پروردگار است . خداوند متعال به پیامبرش فرمود: «وما ارسلناک الا مبشرا ونذیرا» ; (1) «و ما تو را نفرستادیم مگر به عنوان بشارت دهنده و انذار کننده .»

حمد و سپاس بی کران، خدا را سزاست که آدمی را در برهوت جهل و بی خبری به خود وانگذاشت و برای راهنمایی وی در فراز و نشیب زندگی هدایت گرانی پاک و معصوم گذاشت

ای تو مرا نادره آموزگار افسر زرین به سر روزگار روشنی جان من از جان توست خنده من از لب خندان توست

برخی از ما آن قدر که در مورد رفتار دیگران حساس هستیم، بر رفتار خودمان نظارت نمی کنیم. به همین دلیل، در روز و شب، بسیاری از گناهان کوچک و بزرگ را مرتکب می شویم که اگر یکی از آنها را از دیگران ببینیم، زبان به سرزنش آنها می گشاییم و قصد هدایتشان را در پیش می گیریم

 در غرب بعد از رنسانس، دین به طور کامل از عرصه زندگی اجتماعی انسان کنار گذاشته شد. کسانی صلاحیت آن را برای اداره زندگی اجتماعی انکار کردند و کسانی دیگر به گونه ای محترمانه تر دخالت در اداره اجتماع را دون شان دین شمردند