هدایت

مفهوم صراط (راه) که در قرآن مجید و معارف اسلامی بسیار به کار رفته، مفهومی جالب و در خور مطالعه است که در این نوشتار مورد بحث قرار گرفته است .

شریعت و فطرت دو پدیده الهی اند که همگرایی و توافق وجودی و ذاتی با هم داشته و به تعبیر آموزه های اسلامی فطرت، شریعت متصل و شریعت، فطرت منفصل است که در حقیقت «انسانیت » آدمی را تشکیل داده است

هدف از این نوشته، بررسی کوتاهی از زحمات پیامبران الهی در راه هدایت مردم است، لذا در نگارش آن، تکیه اصلی، بر نوشته های کتب آسمانی است که آیینه تمام نمای زندگی، اهداف، زحمات و دین پیامبران به شمار می روند

شهید مطهری پس از بیان نقش پیامبران در تکامل تاریخ, درباره هدف از بعثت انبیا می نویسد:(شک نیست که پیامبران برای هدایت مردم به راه راست و برای سعادت ونجات مردم و خیر و صلاح و فلاح مردم مبعوث شده اند

گروه اندیشه: خداوند در آیه 38 سوره بقره اتمام حجت کرده و بیان می‌کند که تنها خداوند هدایت می‌بخشد و هر آنچه از غیر او می‌رسد، ضلالت‌بخش است.

گروه اندیشه: آیت‌الله ری‌شهری در تفسیر سوره بقره به این پرسش پاسخ داد که چرا هدایت قرآن به اهل تقوا اختصاص دارد، همچنین ایشان ادامه داد: هر کسی تقوای عقلی داشت و به بیان عقل عمل کرد، هدایت می‌شود.

گروه اندیشه: علامه طباطبائی در تفسیر آیه دوم سوره بقره می‌گوید که متقین دارای دو هدایت‌اند که اولی به سبب فطرت پاک و دومی از سوی خداوند اعطا می‌شود.

گروه اندیشه: آیت‌الله غروی‌علیاری در جلسه تفسیری خود تأکید کرد: هدایت امری است الهی و تفویضی است نه اختیاری، هرکس خواست نمی‌تواند هدایت کند؛ هر کسی که خداوند به او تفویض کند می‌تواند هادی باشد و باید از او ارشاد گرفت.