منافع منیزیم

با نقش منیزیم در بدن آشنا شوید
در گذشته تصور می‌شد که منیزیم تنها از بروز حمله قلبی جلوگیری می‌کند اما اکنون دانشمندان دریافته‌اند این ماده موجب بهبود نشانگان پیش از قاعدگی، فشار خون بالا، آریتمی‌های قلبی، آسم و سنگ‌های کلیوی نیز می‌شود. این ماده که تنها راهگشای درمان برخی از ناراحت‌کننده‌ترین بیماری‌ها است از درون آزمایشگاه‌های پیشرفته بعضی از شرکت‌های دارویی بیرون نمی‌آید. این ماده، منیزیم است و هرچه محققان بیشتر مطالعه می‌کنند، این ماده معدنی جذاب‌تر می‌شود. دکتر هربرت‌سی.مانسمن، استاد بیماری‌های اطفال و دانشیار بیماری‌های داخلی در دانشکده پزشکی جفرسونِ دانشگاه توماس جفرسون در فیلادلفیا می‌گوید: «تردیدی وجود ندارد که امروزه منیزیم مورد توجه‌ترین ماده معدنی در تغذیه است. مقالات تحقیقی روی این موضوع روز به روز در حال افزایش است.»
محققان ممکن است افق جدیدی را فراروی ما بگشایند، با این حال منیزیم دارای یک سابقه طولانی التیام‌بخش است. نمک فرنگی- که اولین بار در اپسوم انگلستان کشف شد و از سولفات منیزیم تشکیل شده است- سال‌ها ترکیب اصلی پمادهای مسکن و ضدالتهاب بود. منیزیم در این شکل توانایی کشیدن آب از عضلات و نسوج ملتهب را دارد.
منیزیم درون بدن نقش‌های اساسی متعددی را ایفا می‌کند. از جمله کمک به تبدیل غذا به انرژی و کمک به انتقال تکانه‌های الکتریکی در طول اعصاب و عضلات. این تکانه‌ها موجب انقباض عصبی‌عضلانی و به عبارت دیگر موجب خم شدن عضلات می‌شوند. بدون وجود منیزیم، عضلات - حتی عضلات صاف جدار عروق - دچار گرفتگی (کرامپ) خواهند شد.
منیزیم همچنین برای اطمینان از به مصرف رسیدن صحیح کلسیم ضروری است. با این حال مصرف بیش از حد کلسیم می‌تواند موجب دفع منیزیم از طریق ادارار شود.
داروهای آسم، داروهای دیورتیک (مدر)، دیژیتال و سایر داروهای قلبی‌عروقی، الکل و کافئین مواد شناخته‌شده‌ای هستند که موجب دفع منیزیم از بدن می‌شوند. افراد دیابتی که قند خون بالایی دارند، مقدار زیادی منیزیم از طریق ادرار از دست می‌دهند حتی اضطراب می‌تواند منیزیم را از بدن دفع کند.
دکتر مانسمن می‌گوید: «به دست نیاوردن مقدار کافی منیزیم یا دفع آن مقدار منیزیمی ‌که در بدن موجود است، به آسانی روی می‌دهد و این موضوع تا زمانی که فرد دچار کمبود شدید منیزیم همراه با کاهش سطح خونی آن نشود، به ندرت قابل تشخیص است» به گفته دکترمانسمن، بیش از40 درصد آمریکاییان کمتر از75درصد مقدار نیاز روزانه منیزیم را به دست می‌آورند. هم اکنون افراد بسیاری بی‌جهت از کمبود منیزیم رنج می‌برند. ناراحتی‌های مربوط به آن را هر کسی می‌تواند حدس بزنند.
علایم کمبود منیزیم شامل تهوع، ضعف عضلانی، تحریک‌پذیری و تغییرات الکتریک در عضله قلبی است.
مقدار نیاز روزانه: 400میلی‌گرم و منابع خوب غذایی آن برنج سبوس‌دار، آوکادو (میوه‌ای شبیه انبه یا گلابی)، اسفناج، گوشت ماهی روغن، غذاهای درست شده با جو، سیب‌زمینی پخته، لوبیای چشم بلبلی سفید، گل کلم، ماست و موز است.
منبع:http://www.salamat.com
/ج