شاهنامه

دکتر «بئاتریس کریستینا سالاس»، استاد زبان دانشگاه آزاد و مترجم شاهنامه فردوسی به زبان اسپانیولی، در گفتگو با «سروش صحت»، در مورد شاهنامه نکات قابل تاملی می‌گوید که هم باعث افتخار است و هم مایه‌ی حسرت!

دکتر رسولی شاهنامه شناس در باره به تشابه نام « مهراب» و سهراب گفت: اینکه هر دو نفر از یک منطقه هستند این می تواند معنایی ژرف تر از نام ساده باشد، همچنین نام  رودآبه هم که دخت مهراب است در بخش سوم « آبه» با مهراب و سهراب همانند است و این نمی تواند اتفاقی باشد و هر چه باشد به «کیش مهر» مربوط می شود و این نام ها، نام های مذهبی باید باشند.

این کتاب پاپ‌آپ زیبا را «حمید رحمانیان»، هنرمند ایرانی مقیم آمریکا طراحی کرده و داستان حماسی «هفت خوان رستم» را از  «شاهنامه‌ی فردوسی» به سبکی جذاب به نمایش گذاشته است.

یکی از مهم ترین دلیل های رواج بدفهمی ها از شاهنامه کتاب هایی است که به طور ناقص و به نثری غلط و نامتناسب داستان های شاهنامه را بازگو می کند. این کتاب ها در اینترنت هم منتشر می شود و در کنار هزاران مطلب نادقیق یا غلط اینترنتی به بدفهمی ها دامن می زند.

یکی از مهم ترین دلیل های رواج بدفهمی ها از شاهنامه کتاب هایی است که به طور ناقص و به نثری غلط و نامتناسب داستان های شاهنامه را بازگو می کند. این کتاب ها در اینترنت هم منتشر می شود و در کنار هزاران مطلب نادقیق یا غلط اینترنتی به بدفهمی ها دامن می زند.

یک شاهنامه مصور متعلق به قرن هشت قمری و زمان حمله مغول‌ها به ایران در موزه ملی هنر‌های آسیایی آمریکا به نمایش گذاشته شده است.

30 سال پیش شاهنامه تهماسبی به ایران بازگردانده شد.

نشانه‌های خشونت زبانی یا حتی بی‌سر و سامانی که در شیوهٔ بیان برخی از اهل محراب و منبر در سال‌های پس از انقلاب شاهدیم -و ماجرای «گوشت تلخ» یکی از نشانه‌ها بود- به دلیل دور افتادگی آقایان علما از سرچشمه‌های ناب فرهنگ ملی ما و زبان و ادبیات فارسی است

همین دو سه روز قبل از قول «لورنس وانگ» رهبر جدید سنگاپور نوشتیم  که گفته است: «مأموریت من این است که اعجاز هویت جمعی را ادامه دهم.» فردوسی هزار سال قبل مانع زوال هویت جمعی ایرانیان شد. با یادآوری تاریخ ایران باستان حافظۀ جمعی را تحریک کرد و خون در رگ این پیکره دوید و البته آن خون همین زبان فارسی است.خونی که نگذاشت دچار دِمانس و خِرَدسودگی شویم

موزه ماتناداران (مسروپ ماشتوتس) در شهر ایروان ارمنستان، که به دلیل داشتن گنجینه‌ای از نسخه‌ها و کتاب‌های مقدس دعا، پس از کلیسای «اچمیادزین»، مکانی مقدس برای مردم این کشور به شمار می‌آید، محل برگزاری رویدادهای بسیاری به‌ویژه در پیوند با ایران بوده است.