به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری میزان،ژاکلین کلیماس در یادداشتی برای واشنگتن اگزمینر نوشت: ترامپ، در شب تحلیف خود به سربازان مستقر در افغانستان قول داد که ما می‌خواهیم پیروز شویم؛ اما به گفته کارشناسان، عمل به این وعده مستلزم اقداماتی بیشتر از یک استراتژی نظامی صرف است.
در ادامه این یادداشت آمده است: ترامپ ماه گذشته در ضیافتی که به مناسبت روی کار آمدن وی ترتیب داده شده بود، از طریق ویدیو کنفرانس با سربازان مستقر در افغانستان صحبت کرد.
وی با اشاره به اینکه «1000 درصد» با آنها همراه است، تصریح کرد که آمریکا از این نبرد 15 ساله، پیروز بیرون خواهد آمد.
ترامپ گفت: به جنگیدن ادامه دهید. ما قصد داریم پیروز شویم. من پشت شما هستم. ما می‌خواهیم بار دیگر آمریکای بزرگ را احیا کنیم.
کلیماس نوشت: این همان چیزی است که سناتور جان مک کین هفته گذشته در جلسه کمیته نیروهای مسلح سنا، که برای استماع گزارش آخرین وضعیت جنگ افغانستان تشکیل شده بود، عنوان کرد.
مک کین در این جلسه گفت: ما دست نظامیان خود را در افغانستان بسته‌ایم و به جای اینکه سعی کنیم پیروز شویم، تمرکز خود را تنها معطوف به شکست نخوردن کردیم.
شاید چنین به نظر برسد که پیروزی در افغانستان بستگی به چند معیار نظامی خواهد داشت: ایجاد یک نیروی نظامی افغانستانی که بتواند بدون کمک آمریکا از خود دفاع کند؛ و یا شکست دادن یا به عقب راندن طالبان در میدان نبرد، تا حدی که این گروه مجبور شود پای میز مذاکره با دولت بنشیند.
اما کارشناسان معتقدند که راه حل این مسئله فراتر از این است، از جمله اینکه باید دولت و اقتصادی را در افغانستان سر باشد که بتواند از مردم خود حمایت کند و همچنین بتوانیم برای از بین بردن پناهگاه‌های تروریستی در داخل پاکستان با اسلام‌آباد همکاری کنیم.
ماروین وین‌باوم تحلیلگر موسسه خاورمیانه معتقد است که تحقق همه این موارد نیازمند چیزی بیشتر از یک قدرت نظامی صرف است.
وی می‌گوید: به باور من، تصور پیروزی نظامی در آینده نزدیک بسیار بسیار غیر واقع بینانه است. این کارشناس معتقد است که بهترین نتیجه احتمالی این است که آمریکا با «خرید زمان» برای افغان‌ها، به آنها فرصت دهد تا به تشکیل ارتش و بازسازی اقتصاد خود بپردازند.
وی می‌افزاید: این یعنی به آنها فرصت دهیم تا تنها کاری که می‌توانند را انجام داده و در واقع، به خود کمک کنند. ما می‌توانیم به آنها فرصت دهیم تا در میدان بازی باقی بمانند.
واشنگتن‌اگزمینر نوشت: یکی از بزرگترین مسائل ناشناخته درباره دولت جدید، دیدگاه ترامپ درباره اقداماتی است که، گذشته از پیروزی، باید در افغانستان انجام شود.
در جریان مبارزات انتخاباتی آمریکا اشاره‌ای به این موضوع نشد و ترامپ تا زمان پیروزی در انتخابات، تقریبا چیزی در این باره نگفت. البته وی طی این سال‌ها، این جنگ را یک «فاجعه» خوانده و خواهان خارج شدن سربازان شده بود.
اما این موضوع هفته گذشته شکل تازه‌ای به خود گرفت؛ زمانی که ژنرال «جان نیکلسون» فرمانده نیروهای ناتو در افغانستان، اذعان کرد که این جنگ به «بن بست» رسیده و باید «چند هزار سرباز دیگر» برای مأموریت‌های آموزشی اعزام شوند. این نیروها، هم می‌توانند از آمریکا و هم از سایر کشورهای عضو ناتو باشند.
تابستان سال گذشته، دولت اوباما از طرح خود برای کند کردن روند خروج سربازان آمریکایی از افغانستان خبر داد. طبق این طرح، قرار شد تعداد سربازان از 9 هزار و 800 نفر به 5 هزار و 500 نفر تا پایان سال کاهش یابد. اما اوباما، به پیشنهاد نیکلسون، تعداد نهایی سربازان را به 8 هزار و 400 نفر افزایش داد.
اما کارکردن با این تعداد سرباز برای فرماندهان آمریکایی گران تمام شده است. نیکلسون توضیح داد که چگونه تیپ هوابرد رزمی «لشکر یکم پیاده نظام»، با بالگرد و خلبان به افغانستان اعزام شدند ولی مکانیک‌ها و تکنسین‌های آنها در کانزاس باقی ماندند.
به گفته وی، به کار گرفتن پیمانکاران خصوصی برای نگهداری از بالگردها هزینه زیادی در بر داشت و این در حالی است که مکانیک‌های ارتش که در کانزاس ماندند کاری برای انجام نداشتند و به همین خاطر، سطح آمادگی‌شان نیز کاهش پیدا کرد.
به گفته وین‌باوم، افزایش تعداد نیروهای ناتو برای انجام مأموریت‌های آموزشی و مستشاری، که ژنرال نیکسلسون فرمانده نیروهای آمریکایی در افغانستان هفته گذشته درخواست آن را داد، یک گام کوچک در جهت خرید وقت بیشتر برای افغان‌ها است و تغییر مهمی در روند امور ایجاد نخواهد کرد.
در ادامه نویسنده به لیزا کورتیس تحلیلگر ارشد «بنیاد هریتیج» اشاره کرده و می‌نویسد: وی در این باره اعتقاد دارد که آمریکا گام‌های مثبتی برای کسب پیروزی در افغانستان برداشته است اما یکی از «اصلی‌ترین ناکامی‌ها» در استراتژی آمریکا، عدم توانایی این کشور در همکاری با پاکستان برای از بین بردن پناهگاه‌های طالبان و حقانی در این کشور بوده است، موضوعی که نقش حیاتی در موفقیت این جنگ 15 ساله دارد.
وی معتقد است که استراتژی آمریکا در این زمینه باید تغییر پیدا کند و ایالات متحده شروطی را برای ارائه کمک‌های نظامی خود به پاکستان تعیین نماید.
نیکلسون نیز به چالش پاکستان اشاره کرد و گفت که از ورود دولت ترامپ به این موضوع و وارد آوردن فشار بر اسلام‌آباد استقبال می‌کند.
وی گفت: آقایان، این بسیار دشوار است که بتوانید در میدان نبرد پیروز شوید، در حالی که دشمن شما از حمایت خارجی و پناهگاه‌های امن برخوردار است.
گرچه نیکلسون اذعان کرد که پاکستان عملیات‌های مفیدی در مناطق قبایلی خود انجام داده است اما این کشور، به همراه روسیه و ایران، همچنان در حال مشروعیت بخشی و حمایت از طالبان بوده و اقدامات دولت افغان را تضعیف می‌نماید.
با این حال، کورتیس معتقد است که استراتژی آمریکا اجازه پیشرفت را به ائتلاف می‌دهد.
وی گفت: اما من فکر می‌کنم که ایده حمایت از نیروهای افغان، ادامه اجرای مأموریت‌های ضد تروریسم در زمان لازم، و پشتیبانی از دولت افغان، گام‌های درستی هستند و بنابراین من تصور می‌کنم که در حال حرکت در مسیر صحیحی هستیم.
/
