خبرگزاری مهر: مددی که فارغ التحصیل رشته فلسفه سیاسی از دانشگاه منچستر انگلستان بود، یکی از برجسته‌ترین مترجمان آثار فلسفی، سیاسی، علوم اجتماعی بود که تا آخرین روز‌های حیاتش به پژوهش و ترجمه در زمینه‌های مختلف علوم انسانی اهتمام جدی داشت.
این مترجم و منتقد ادبی متولد 1314 در تهران بود و در میانسالی مدتی را به تدریس فلسفه، سیاست و هنر در دانشگاه‌های ایران گذراند. اما پس از بازنشستگی همه وقتش را صرف ترجمه آثاری مهمی در زمینه فلسفه، علوم اجتماعی، هنر و ادبیات کرد.
او نخستین مترجم رسمی آثار هایدگر در ایران است و اگر چه علقه و علاقه‌ای به اندیشه‌های این فیلسوف مهم آلمانی نداشت، با هدف ایجاد ارتباط مستقیم با اندیشه‌های هایدگر - و نه بر مبنای تفاسیر عرفان‌زده از اندیشه‌های او — در دهه 60 شمسی دست به کار ترجمه و انتشار رساله «فلسفه چیست؟» مارتین هایدگر زد و نخستین ترجمه متن اصلی هایدگر به فارسی را به علاقمندان فلسفه در ایران عرضه کرد.
آخرین اثری که مددی در طول حیاتش و با پیگیری‌های بسیار منتشر کرد، کتاب مهم «علم و ایدئولوژی» حاوی مجموعه نوشته‌های مهم نظریه‌پرداز بزرگ نئومارکسیست «لویی التوسر» بود. این کتاب با بیش 500 صفحه نخستین مواجهه جدی فارسی‌زبانان با زبان و اندیشه آلتوسر را ممکن کرد و طی چند هفته پس از انتشار نایاب شد.
«مارتین هایدگر» به قلم پل استراترن، «فلسفه هنر از دیدگاه مارکس: با جستار‌هایی دربارهٔ تأثیر ایدئولوژی بر هنر» به قلم میخائیل لیف شیتز، «اخلاق و پیشرفت: ارزش‌های نوین در جهان انقلابی»، به قلم هوارد سلزام، «از خودبیگانگی انسان مدرن»، به قلم فریتس پاپنهایم، «مارکسیسم و اخلاق» به قلم یوجین کامنکا، «سه چهرهٔ دموکراسی» به قلم کرافوردرو مک فرسون و ... برخی دیگر از آثار ترجمه شده توسط این مترجم و پژوهشگر فقید ایرانی است.
