بررسی فیلم American Animals: داستانی جالب در مورد ماجرای سرقتی واقعی

ما از نقشه کشیدن برای سرقتی بزرگ، غیر ازآنچه در فیلم‌ها دیده‌ایم، چه می‌دانیم؟ همان‌طور که «حیوانات آمریکایی» American Animals به این موضوع اشاره می‌کند، دستورالعمل ثابت و مشخصی برای این کار وجود ندارد. بااین‌حال فیلم‌های سینمایی تابه‌حال سرقت‌های موفق و یا ناموفق زیادی را به ما نشان داده‌اند. البته نیازی به گفتن نیست که تفاوت بین واقعیت و نقشه‌ای که کشیده می‌شود، بسیار زیاد است. تصور ما ازآنچه که باید بشود، مانند ماجرای سرقت ناموفقی در سال 2004 است که چهار دانشجوی دانشگاه کنتاکی قصد دزدیدن اثر هنری مولتی‌میلیون دلاری را از کتابخانه دانشگاه خود داشتند. روایت واقع‌گرایانه از این موضوع را می‌توان در فیلم مستند «دغل‌باز» The Imposter، به کارگردانی بارت لایتون Bart Layton دید که با روایتی داستانی حقایقی را در مورد ماجرای این سرقت بیان کرده است.

در «حیوانات آمریکایی»، لایتون برخی از دغدغه‌های موجود در مورد این موضوع را برای اولین بار به روش روایت‌ داستانی بیان کرده است و نتیجه آن بسیار مهیج و احساسی از کار درآمده است: داستانی در مورد پسر دانشجویی که درگیر ماجرای هیجان‌انگیز سرقتی می‌شود، اما در کنار آن داستان به مشکلات و حال و هوای زندگی جوانان نیز می‌پردازد. بری کیوگن Barry Keoghan در این ساخته لایتون که در جشنواره سان‌دنس مورد استقبال زیادی واقع شد، بازی می‌کند. لایتون با استفاده از نقل‌قول‌های سینمایی و مهارت کارگردانی خود داستانی هدفمند را روایت کرده است.
در آغاز فیلم نوشته شده است: «این داستان واقعی نیست»، سپس کلمات دیگر به‌آرامی محو می‌شوند و فقط «داستان واقعی» باقی می‌ماند. این حقه ساده، نظر بیننده را به خود جلب می‌کند و بیننده متوجه می‌شود که قرار است شاهد داستانی برگرفته از حقیقت باشد. فیلم‌نامه لایتون نیز به زیرکی و با استفاده از روش روایت داستان‌های مستند، داستان خود را بیان می‌کند، روشی تقریباً مشابه با فیلم «من تونیا هستم» I, Tonya که امسال اکران شد؛ اما در اینجا نکته اصلی فیلم، استفاده از افراد واقعی این اتفاق، برای بیان داستان است.

بازیگران «حیوانات آمریکایی» به همراه شخصیت‌های واقعی داستان

اسپنر رینهارد Spencer Reinhard، وارن لیپکا Warren Lipka، اریک بورسوک Eric Borsuk و چاس الن Chas Allen بزرگ‌سال در صحنه‌هایی از فیلم حضور دارند تا داستان ماجرای سرقتشان در سن 14 سالگی را روایت کنند. بری کیوگن، ایوان پیترز Evan Peters، جارد آبراهامسون Jared Abrahamson و بلیک جنر Blake Jenner در نقش این چهار نوجوان بازی می‌کنند. بسیاری برای بالا بردن صحت داستان خود از سوژه‌های اصلی ماجرا در فیلم خود استفاده می‌کنند، اما دلیل استفاده از شخصیت‌های واقعی داستان در «حیوانات آمریکایی»، کاشتن بذر شک و تردید در دل داستان است، چراکه آن‌ها مرتباً دانش و انگیزه‌های خود را در زمان سرقت زیر سؤال می‌برند. تصور این‌که این آدم‌های بزرگ‌سال و آرام، زمانی مانند این نوجوان‌های سرکش بوده‌اند، سخت و درعین‌حال قابل‌درک است، چراکه شخصیت اکثر افراد پس از گذشتن از دوران نوجوانی و جوانی، کاملاً تغییر می‌کنند.
رینهارد دانشجوی بااستعداد رشته هنر و از خانواده‌ای مؤدب است که به امید شناخت بهتر زندگی وارد دانشگاه کنتاکی می‌شود. لیپکا، پسری بانشاط و پرانرژی است که به اصرار خانواده‌اش با بورسیه ورزشی وارد دانشگاه شده است. لیپکا است که ایده سرقت کتاب نایابی به اسم «پرندگان آمریکا» Birds of America اثر جان جیمز ادبون John James Audebon، کتابی با تصاویری از گونه‌های مختلف پرندگان که عنوان فیلم و بخشی از صحنه‌های فیلم نیز از آن گرفته شده است را مطرح کرد.
هیجان و چالش‌های این نقشه سرقت، رینهارد را ترغیب می‌کند که موافقت خود را با این موضوع اعلام کند. برای کشیدن نقشه‌ای دقیق، لیپکا از دوستان خود، مورسوک و الن دعوت کرد تا به آ‌ن‌ها بپیوندند. هر چهار بازیگر در نمایش احوال و روحیات این شخصیت‌های حقیقی بسیار موفق بوده‌اند، مخصوصاً پیترز که فرصت درخشش در نقش جوانی لیپکا را داشته است؛ اما این کویگن است که آرام‌ترین و عمیق‌ترین بازی را در این نمایش شلوغ و پر از استرس از خود به نمایش گذاشته است.
کارگردانی لایتون و روایت او از این داستان واقعی، بسیار تأثیرگذار است و تنش و استرس آن باعث می‌شود حتی کسانی که اخبار سال 2004 را به یاد ندارند نیز از همان ابتدا متوجه شوند که این داستان پایان خوشی نخواهد داشت. نمایش صحنه‌های تمرین آن‌ها برای سرقت و نقشه کشیدن‌هایی که بعداً در عمل هیچ‌کدام آن‌طور که می‌خواستند نشد، تماشایی است.تنوع موسیقی این فیلم با تنظیم‌هایی از آن نیکیتین Anne Nikitin و فیلم‌برداری عالی اوله برت برکلند Ole Bratt Birkeland با تصاویر رنگی زنده، داستان فیلم را هیجان‌انگیزتر کرده است. بتی جین گوچ Betty Jean Gooch، کتابدار کتابخانه دانشگاه که در این عملیات دزدی درگیر شده بود، در مورد این ماجرا گفت «قصد این پسرها فقط تجربه یک اتفاق جدید نبود.» جمله‌ای که به آماده نبودن آن‌ها برای انجام چنین جرمی و تصور خام آن‌ها از تجربه‌ای که نقشه‌ آن را می‌کشیدند، اشاره دارد.
با نگاهی به فیلم‌نامه «حیوانات آمریکایی» می‌توان ردی از فیلم‌های کلاسیک این ژانر را در آن دید که با واقعیت‌های داستان و خاطره‌های واقعی ترکیب شده‌اند، مثلاً: دیالوگی از فیلم «سگ‌های انباری» Reservoir Dogs، صحنه‌ای مشابه با صحنه‌ای از فیلم «رفقای خوب» Goodfellas.
«حیوانات آمریکایی» فیلمی است نه‌تنها سرگرم‌کننده، بلکه نمایشی خوب از غرور و یک‌دندگی نوجوانان در آن بازه از زندگی‌شان است. لایتون با زیرکی و به زیبایی در این فیلم نشان داد که چطور هر عمل و دزدی کوچک این پسرها، تلاشی برای تغییر آینده متوسطی بود که پیش روی خود می‌دیدند.
این مطلب از نوشته گای لاج Guy Lodge در سایت ورایتی Variety گرفته شده است.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.