به گزارش
گروه بین الملل خبرگزاری میزان؛ پایان معافیت‌های تحریمی ایران از سوی آمریکا در هفته گذشته بازار جهانی نفت و شرکای تجاری انرژی ایران را در شرایط ویژهای قرار داده است. هند یکی از خریداران عمده نفت ایران یکی از این شرکای تجارت انرژی ایران است.
به گزارش دی‌ان‌اِی ایندیا، دهلی نو با توجه به اعلام پایان معافیت تحریمی ایران از سوی آمریکا با دو انتخاب محدود مواجه شده است؛ ادامه روابط استراتژیک با آمریکا به عنوان یکی از پر نوسان‌ترین کشور‌های هم منفعت و یا مقاومت در برابر تهدید و اجبار آمریکا و پیروی از اصل استقلال استراتژیک از طریق ماندن در کنار ایران که مزیت‌های استراتژیک بسیاری برای هند به همراه دارد.
هند حدود 80 درصد نیاز انرژی خود را وارد می‌کند. 11 درصد این نیاز توسط ایران که سومین صادرکننده اصلی نفت به هند محسوب می‌شود، تامین می‌شود. در پی امضای توافق هسته‌ای 2015 و افزایش صادرات نفت ایران، روابط هند و ایران نه تنها در زمینه تجارت انرژی بلکه در سایر زمینه‌ها مانند امضای توافق توسعه بندر «چابهار» که دسترسی هند به افغانستان و آسیای مرکزی را ممکن می‌کرد، وارد دوران جدیدی شد.
این روند حتی پس از اعمال دور دوم تحریم‌ها علیه ایران با دریافت معافیت تحریمی ادامه یافت و هند با استفاده از این معافیت توانست به واردات نفت از ایران ادامه بدهد.
هند که به همراه چین 2 وارد کننده عمده نفت ایران است اکنون با لغو معافیت‌های تحریمی تهران از سوی واشنگتن مواجه شده است. واشنگتن به زعم خود به دنبال تغییر رفتار ایران و نیز مقابله با نفوذ منطقه‌ای این کشور است.
اما باید توجه داشت که ایران از منظر بین المللی چنانچه آمریکا ادعا می‌کند تهدیدی که نیاز به مجازات جدی داشته باشد، محسوب نمی‌شود. اما به نظر می‌رسد این ادعا برای آمریکا امری میراثی و کاملا ذهنی و روانی است. حال این سوال مطرح می‌شود که تاثیر مشی خصمانه آمریکا بر هند چیست؟
گزارش در پاسخ به این پرسش می‌نویسد، احتمال قطع عرضه نفت ایران در بازار، قیمت نفت را به 75 دلار افزایش داد. این در حالی است که ترامپ ادعا می‌کند تحریم ایران آسیبی به تجارت جهانی نفت نمی‌رساند؛ زیرا این کمبود توسط سایر تولیدکنندگان جبران خواهد شد. اما این مسئله برای هند به این سادگی نیست و اثرات اقتصادی متعددی بر این کشور خواهد داشت.
هند در صورت تبعیت از آمریکا مزایای استراتژیک ناشی از روابط با ایران را از دست می‌دهد. توسعه بندر استراتژیک چابهار در نتیجه توافق سه جانبه ایران، افغانستان و هند در سال 2015، برای نخستین بار مکان ارتباط غیر هوایی با افغانستان را برای دهلی فراهم می‌آورد. هند حتی پس از استقلال کشور‌های آسیای میانه در سال 1992 نیز به دلیل مخالفت پاکستان امکان دسترسی زمینی به این کشور‌ها را نداشته است.
از سوی دیگر ادامه روابط هند با ایران در حالی که آمریکا در موضوع صلح در افغانستان مشارکت بیشتری با پاکستان دارد، برای ایفای نقش دیپلماتیک دهلی در افغانستان و مقابله با طالبان و نیز حل مسائل با پاکستان در موقعیت بهتری قرار می‌دهد.
حال هند در انتخاب مسیر خود باید توجه داشته باشد که آمریکا همواره هند را در سیاست منطقه‌ای خود به حاشیه رانده و سعی دارد از این طریق از متاثر شدن پاکستان تحت تاثیر حضور هند در سطوح عالی جلوگیری کند.
