ماجرای پنگوئنی دوست‌داشتنی به نام استیو، در جدیدترین مستند دیزنی‌نیچر،Penguins

موضوع اصلی جدیدترین ساخته کمپانی دیرنی‌نیچر Disneynature، «پنگوئن‌ها» Penguins، یک پنگوئن نر نژاد آدلی، به نام استیو، است. کارگردان‌های این مستند، الاستیر فورترگیل Alastair Forthergill و جف ویلسون Jeff Wilson، مراحل زندگی یک پنگوئن نر، از ساخت لانه و پیدا کردن همسر و پدر شدنش، در شرایط سخت جنوبگان، را روایت کرده‌اند. این مستند با تصاویر خیره‌کننده و فوق‌العاده و موسیقی پاپ گیراش، کمدی‌ترین و جوانانه‌ترین مستند روز جهانی زمین تا به امروز است.

همچنین بخوانید:
پخش مجموعه تلویزیونی Rogue One از شبکه دیزنی‌پلاس

این ویژگی‌ها، ویژگی‌ بدی برای یک مستند نیستند، چرا‌ که این مستند به جای استفاده از روش‌های معمول این ژانر، و مطرح کردن حقایق علمی سنگین، اجازه داده است که شخصیت اصلی داستان با نشان دادن مراحل مختلف زندگیش، این مستند را روایت کند.

از همان ابتدای فیلم مشخص است که نمی‌توان آن را با آثاری با موضوع مشابه، مثل «رژه پنگوئن‌ها» March of the Penguins مقایسه کرد. روش فورترگیل و ویلسون کاملا متفاوت است. با این‌حال به همان اندازه از نظر احساسی تاثیرگذار است. تماشای قدم‌ زدن آرام و بانمک استیو، که کمی نگران اما مطمئن به سمت ساحل قدم برمی‌دارد، لبخند به لب بیننده می‌آورد. چند دقیقه بعد، مشخص می‌شود که این شخصیت اصلی کوچک داستان، چقدر بامزه و دست‌وپاچلفتی است، انگار که پسرخاله کوچک‌تر و شیطان‌تر پنگوئن باوقار نژاد امپراتور باشد. تفاوت این دو گونه بعدتر، وقتی استیو وارد محل زندگی پنگوئن‌های امپراتور می‌شود و با یکی از بزرگ‌ترین پنگوئن‌های آن‌جا درگیر می‌شود، بیشتر مشخص می‌شود.

روند داستان دائما از ماجراهای بامزه و احمقانه به ماجراهای جدی تغییر می‌کند. راوی داستان، اد هلمز Ed Helms، تعادل خوبی بین لحن شاد و شنگول برای توصیف شخصیت اصلی و لحنی جدی برای مشکلات و درگیری‌های او برای زنده ماندن، ایجاد کرده است.

شنای آرام‌بخش استیو در آب‌های سرد اقیانوس، آرام آرام با وارد شدن یک نهنگ قاتل، شکارچی اقیانوس‌ها،‌ به جایی که استیو و باقی پنگوئن‌هادر حال شنا هستند، به ماجرایی دلهره‌آور و ترسناک تبدیل می‌شود. همان‌طور که استیو بزرگ‌تر می‌شود و همسر و سپس پدر می‌شود، ذات محافظش نیز رشد می‌کند. هلمز نیز به زیبایی توانسته تمام مراحل و تغییرات این موجود دوست‌داشتنی، در طی مشکلات و سختی‌های سر راهش، را توصیف کند.

یکی از نکات قابل توجه مستند‌های دیزنی‌نیچر، فیلم‌برداری آن است که به نظر می‌رسد با گذشت هر فیلم بیشتر در این زمینه پیش‌رفت می‌کند. گروه 16 نفره عکاسان این مستند، موفق شده‌اند تصاویر فوق‌العاده خیره‌کننده و زیبایی از این موجودات تهیه‌ کنند و مخاطب را به فکر فرو می‌برد که آن‌ها چطور توانسته‌اند بدون نزدیک شدن به آن‌ها و دخالت انسان در روند زندگیشان، به چنین زیبایی آن را ثبت کنند. تماشای شنای پنگوئن‌ها در اقیانوس، هم از نظر بصری و هم از نظر حال‌وهوا، بسیار شبیه تماشای شنای استر ویلیامز Esther Williams معروف است. همگی به درون آب شیرجه می‌زنند و با ریتمی کاملا هماهنگ با هم شنا می‌کنند، به زیبایی یک نمایش باله در آب.
در یکی از صحنه‌های نفس‌گیر این مستند، باد شدیدی شروع به وزیدن می‌کند و پنگوئن‌های مونث را در لایه‌ای از برف فرو می‌برد، و مخاطب را نگران می‌کند که با وجود این شرایط سخت آن‌ها چطور می‌توانند راه خانه را پیدا کنند.

استفاده از صحنه‌ای که یک بچه پنگوئن پس از بالا آوردن غذایش، بدون این‌که تاثیری روی او بگذارد، روزش را ادامه می‌دهد، برای نشان دادن فلسفه زندگی عادی طبیعت،‌ بسیار بامزه است.

موسیقی ساخته هری گرگسون- ویلیامز Harry Gregson- Williams فوق‌العاده است، اما نکته‌ای که باعث تمایز این مستند می‌شود، استفاده از 40 آهنگ برتر پاپ، مانند آهنگ‌هایی از گروه هارد راک وایت‌اسنیک Whitesnake، آرای‌او اسپیدواگن REO Speedwagon و اوریج وایت بند Average White Band است. استفاده از آهنگ‌هایی مانند این، در یک مستند حرکتی جدید و غیرقابل‌پیش‌بینی است و باعث شده انرژی و شادی و جنب‌وجوش بیشتری به داستان بدهد.

تماشای دل بستن استیو و جفتش در حال پخش شدن آهنگ Can’t Fight This Feeling، زیبا و دلگرم‌کننده است. و یا تماشای تلاش استیو و سایر پنگوئن‌های نر برای پیدا کردن غذا برای بچه‌هایش درحالی‌که ترانه Work to Do پخش می‌شود، بسیار بامزه است.
«پنگوئن‌ها» مانند سایر فیلم‌های مستند، در کنار زیبایی‌های طبیعت، بی‌رحمی‌های آن را نیز به تصویر کشیده است. با این‌که این مستند در کل داستانی شاد و پرانرژی دارد، اما صحنه‌های ناراحت‌کننده‌ای نیز در آن وجود دارد، مانند حمله نهنگ‌های قاتل و فک‌های پلنگی.

علاوه بر مشکلات آب‌وهوایی، فرار از این شکارچی‌ها نیز از جمله مشکلاتی است که پنگوئن‌ها با آن روبه‌رو هستند. با این‌حال، صحنه‌های ناراحت‌کننده آن به حدی نیست که برای مخاطب جوان‌تر مناسب نباشد.
با این‌که در هیچ‌جای فیلم از عبارت “تغییرات آب‌وهوایی” استفاده نشده است، اما پس از تماشای این مستند، بیننده متوجه تاثیر بزرگ این تغییرات بر زندگی طبیعی این موجودات آسیب‌پذیر، می‌شود. پس از تماشای «پنگوئن‌ها»، وقتی از سینما بیرون می‌آیید، معضلات محیط زیستی تنها چیزی است که به آن فکر خواهید کرد.
این مطلب از نوشته کورتنی هاوارد Courtney Howard در سایت ورایتی Variety گرفته شده است.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.