به گزارش ایسنا، تحت فشار قرار داشتن کمیته اخلاق به دلیل اجرای عدالت مسبوق به سابقه است. در گذشته و در مواقعی که برخی ارکان قضائی فدراسیون فوتبال احکامی را صادر می‌کردند، افرادی که محکوم شده بودند با توجه به میزان لابی و قدرت‌شان یا مدیران بالا دستی به جهت حمایت از محکومان از طرق مختلف مثل انجام مصاحبه و زیر سوال بردن احکام صادر شده، رؤسای ارکان قضائی فدراسیون فوتبال را تحت فشار قرار می‌دادند. فشاری که اکنون نیز پس از صدور و علنی شدن آرای کمیته اخلاق علیه اعضای هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال بیش از گذشته شدت گرفته است.
رأی کمیته اخلاق علیه علی کفاشیان، حیدر بهاروند و عبدالکاظم طالقانی سه عضو هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال از آن دست احکامی است که ارشدترین مدیران فدراسیون فوتبال را نشانه گرفته و متناسب با سطح برخوردها، فشارها را نیز بر کمیته اخلاق و اعضای آن بیش از پیش کرده است.
این فشارها در گذشته و در مواردی باعث می‌شد تا مسئولان ارکان قضائی فدراسیون مجبور به استعفا شوند. زمانی که عبدالرحمن شاه‌حسینی، رئیس پیشین کمیته انضباطی علیه علی دایی حکم داد، بلوایی به پا شد و در نهایت بعدها و به جهت عدم اجرای عدالت در استیناف و یا عدم ابلاغ آرای از سوی دبیرکل برای اجرا او و همه اعضای کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال استعفا دادند.
شریفی، محمدزاده و محبوب افراسیابی، رؤسای پیشین کمیته‌های اخلاق و انضباطی فدراسیون فوتبال نیز که در مقاطع مختلفی در ارکان قضائی فدراسیون فوتبال مشغول به فعالیت بودند هم به علت تحت فشار قرار گرفتن برای حکم‌های صادر شده در دوران حضورشان و در نهایت عدم استقلال این کمیته‌ها مجبور به استعفا شدند.
حالا بار دیگر و بعد از اینکه احکامی علیه سه عضو هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال (طالقانی، بهاروند و کفاشیان) صادر شده فشارها بر کمیته اخلاق افزایش یافته و عده‌ای سعی دارند به طرق مختلف این احکام و استقلال کمیته اخلاق را زیر سوال برده و در نهایت احتمالاً مسؤولان این کمیته را مجبور به کناره‌گیری کنند.
حیدر بهاروند در واکنش به رأی صادره علیه خود در مقام عضو هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال گفته که "رأیی که صادر شده برای خودشان است! این رأی وجاهت قانونی ندارد و اجرایی هم نخواهد شد".
با این حال با توجه به سابقه این اتفاقات و فشارها، مسئولان کمیته اخلاق بهتر است از تجارب گذشته بهره گرفته و حتی با وجود این فشارها استقلال این کمیته را حفظ کنند و برای رسیدن به عدالت‌خواهی راه اجرایی جز استعفا پیدا کنند و یک بار برای همیشه معادله اجرای عدالت در فوتبال را روی غلطک درستش بیندازند.
