به گزارش ایسنا و به نقل از وبسایت رسمی دانشگاه نورث‌وسترن، دانشمندان حوزه پزشکی برای نخستین بار توانستند محل شبکه‌های مغزی ناکارآمد را که به نقص در تولید جمله و یافتن واژه منجر می‌شود، مشخص کنند.
"زبان‌پریشی پیشرونده اولیه"(PPA)، نوعی از فراموشی است که بیماران مبتلا به آن، معمولا علاوه بر حافظه یا فرآیند تفکر، در گفتار نیز دچار اختلال می‌شوند. زبان‌پریشی پیشرونده اولیه، در بیماران مبتلا به اختلالات عصبی از جمله آلزایمر و "فراموشی فرانتوتمپورال"(FTD) رخ می‌دهد.
دانشمندان "دانشگاه نورث‌وسترن"(NU) در این پژوهش، نقشه‌ای ترسیم کردند که سه ناحیه از مغز را مشخص می‌کند. این سه ناحیه، قادر به گفتگو با یکدیگر نیستند و همچنین، تولید گفتار، یافتن واژه و درک واژه را تحت کنترل درمی‌آورند. برای مثال، برخی از افراد مبتلا به این مشکل، نمی‌توانند واژه‌های یک جمله را به هم مرتبط سازند، نام اشیا را به خاطر نمی‌آورند و واژه‌ها را به صورت مستقل درک نمی‌کنند.
از این نقشه می‌توان برای هدف قرار دادن برخی نواحی مغز و درمان آنها با روش‌هایی مانند تحریک مغناطیسی مغز استفاده کرد تا گفتار شخص بهبود یابد. دکتر "برنا بنکدارپور"(Borna Bonakdarpour)، استادیار عصب‌پژوهشی دانشگاه نورث‌وسترن و نویسنده ارشد این پژوهش گفت: ما اکنون می‌دانیم که برای بهبود گفتار بیمار، باید کدام قسمت مغز او را هدف قرار دهیم.
تعامل میان این سه ناحیه مهم مغز، در نحوه پردازش کلمات و جملات نقش دارد. زبان‌پریشی پیشرونده اولیه هنگامی رخ می‌دهد که اتصالی میان این نواحی وجود نداشته باشد. الگوهای متفاوت از بین رفتن اتصال میان این سه ناحیه می‌تواند انواع متفاوتی از زبان‌پریشی پیشرونده اولیه را ایجاد کند.
در این پژوهش گسترده، 73 نفر در مرکز نورولوژی شناختی و بیماری آلزایمر دانشگاه نورث‌وسترن مورد بررسی قرار گرفتند.
دانشمندان در این پژوهش، از روش ام.آر.آی استفاده کردند تا فعالیت مغز بیماران را مورد بررسی قرار دهند و آن دسته از نواحی مغز که با یکدیگر صحبت می‌کنند، تشخیص دهند. این کار، با ام.آر.آی ساختاری امکان‌پذیر نبود. در پژوهش‌های پیشین، از ام.آر.آی ساختاری فقط برای مشخص کردن آن دسته از نواحی مغز که به آتروفی دچار بودند، استفاده شد و دانشمندان نمی‌دانستند که چگونه نقص فیزیولوژیکی در این نواحی، با نشانه‌های بیماری در ارتباط هستند.
بنکدارپور و همکارانش، روش تحریک مغناطیسی مغز را روی نواحی مورد نظر از مغز افراد سالم به کار گرفتند تا در آینده، آن را در آزمایش‌های بالینی بیماران مبتلا به زبان‌پریشی پیشرونده اولیه به کار ببرند.
این پژوهش، قدمی جدید در این حوزه به شمار می‌رود زیرا آن دسته از نواحی مغز را مورد بررسی قرار می‌دهد که هنوز عملکرد خود را دارند و به آتروفی دچار نشده‌اند. دانشمندان در این پروژه، بر شبکه‌هایی از مغز تمرکز کردند تا وجود یا عدم وجود ارتباط را میان آنها بررسی کنند. این پژوهش، به دانشمندان امکان داد تا نواحی عملکردی مغز بیماران مبتلا به زبان‌پریشی پیشرونده اولیه را مورد بررسی قرار دهند.
بنکدارپور افزود: پژوهش‌های پیشین در مورد تغییرات ساختاری مغز، با روش قدیمی صورت گرفتند و دانشمندان طی آن پژوهش‌ها توانستند نواحی مرده مغز را مشخص کنند اما ما در جستجوی قسمت‌هایی از مغز هستیم که هنوز زنده هستند و به درمان ساده‌تر کمک می‌کنند.
یافته‌های این پژوهش، در مجله "Cortex" به چاپ رسید.
