پیدایش درد زایمان ناشی از بیماری نیست بلکه پدیده‌ای فیزیولوژیک است که تحت‌تأثیر عوامل فیزیولوژیک، فیزیکی، روحی و هیجانی قرار می‌گیرد.
از نظر روانی مادران باردار خواه و ناخواه در استرس و نگرانی به دنیا آوردن فرزند خویش هستند و این وضعیت سبب ناآرامی در زنان می‌شود.
محققان در پژوهشی با عنوان تأثیر مصرف شربت خرما بر شدت درد زایمان و طول فاز فعال زایمان زنان نخست‌زا به بررسی اثر نوشیدن شربت خرما بر درد و طول مدت زایمان پرداخته‌اند.
پژوهش حاضر حاصل طرح تحقیقاتی مشترک دانشگاه علوم پزشکی تهران و ایران است که در مرکز آموزشی درمانی شهر خرم آباد به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی انجام شد.
طی آن، 64 زن نخست‌زای داوطلب (32 نفر گروه مداخله و 32 نفر گروه کنترل) که واجد شرایط ورود به مطالعه بودند، پس از شرح کامل اهداف پژوهش، کسب رضایت شرکت در پژوهش و اطمینان از محرمانه بودن نتایج پژوهش، به صورت تصادفی در یکی از دو گروه مداخله شربت خرما و گروه کنترل قرار گرفتند.
محققان در این مطالعه می‌گویند: «معیارهای ورود به مطالعه شامل سن حاملگی 38-42 هفته، نمایش سفالیک (قرار گرفتن سر جنین مقابل لگن مادر)، سلامت جسمی و روانی، نداشتن سابقه ناباروری، داشتن شرایط زمان زایمان طبیعی، باز بودن دهانه رحم به میزان 4-7 سانتی‌متر و نداشتن سابقه حساسیت به خرما بود.»
در این پژوهش آمده است: «جهت مداخله خرما، شش عدد خرما پس از استخراج هسته در مخلوط‌کن کاملاً مخلوط شد و سپس جهت اطمینان از صافی رد شد و به صورت کاملاً صاف‌شده و بدون تفاله به صورت شربتی مخلوط در 150 میلی‌لیتر آب تهیه شد. در گروه کنترل نیز هیچ مداخله‌ای صورت نگرفت.
ارائه مایعات فوق در بدو ورود به مطالعه و سپس در صورت تمایل هر 30-60 دقیقه یک بار توسط خود پژوهشگر انجام شد و حجم مایعات دریافتی با ذکر زمان دریافت، ثبت شد. در گروه کنترل نیز صرفاً در صورت تمایل آب ساده داده و ثبت شد.»
بر اساس آنچه در این پژوهش آمده است: «نتایج نشان داد که مصرف خرما در 30 دقیقه اول پژوهش درد را کاهش نداده بود ولی در زمان‌های دقیقه 60، دقیقه 90، دقیقه 120 و دقیقه 150 پس از نوشیدن شربت خرما میانگین شدت درد در گروه مداخله به طور معنی‌داری کاهش یافته بود.
بنابراین اثربخشی خرما در کاهش درد 30 دقیقه پس از شروع مداخله بود.»
محققان در این پژوهش می‌گویند: «تأثیر خرما بر کاهش درد زایمان و لیبر (پروسه برخورد دشوار و پیچیده نیروهای سایکولوژیک و فیزیولوژیک درون بدن زن حامله و اثر این نیروها بر نوزاد) کاملاً مشهود بود.
نکته مهم و قابل‌توجه این بود که خرما با وجود کاهش درد زایمان، موجب طولانی‌شدن روند زایمان نشده بود بلکه خود موجب کاهش طول مدت لیبر شده بود.
این در حالی است که طولانی‌شدن روند زایمان در بیشتر شیوه‌های دارویی کاهش درد از جمله مخدرها دیده می‌شود.»
ژن یا رژیم غذایی؛ کدام‌یک تأثیر بیشتری در افزایش وزن دارد؟
به نقل از مدیکال اکسپرس، محققان در گزارشی که در مجله BMJ، منتشر شده، اظهار کردند: افرادی به صورت ژنتیکی در معرض افزایش وزن هستند که شیوه زندگی ناسالم هم باعث می‌شود این مشکل افزایش پیدا کرده و منجر به اضافه وزن بیشتر شود.
اندازه‌گیری استاندارد برای چاقی، شاخص توده بدن (BMI)، بر اساس وزن و قد محاسبه می‌شود. شاخص توده بدن 25 - 30 نشان می‌دهد که فرد اضافه وزن دارد. 30 و بالاتر از آن هم که چاقی را نشان می‌دهد.
چاقی از مهمترین عوامل خطرساز برای حملات قلبی، سکته مغزی، دیابت و ابتلاء به برخی سرطان‌هاست.
بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، حدود چهار درصد از بزرگسالان در اواسط دهه 1970 دارای شاخص توده بدنی 30 و بالاتر بودند.
کارشناسان عنوان کردند: تا سال 2016، این رقم 11 درصد برای مردان و 15 درصد مربوط به زنان بود. افزایش وزن در میان کودکان هم از چهار درصد در سال 1975 به بیش از 18 درصد در سال 2016 رسیده است.
برای نشان دادن تأثیر نسبی محیط و ژن‌ها برای چاقی، دانشمندان نروژی اطلاعات مرتبط با قد و وزن نزدیک به 120 هزار نفر را بین سال‌های 1963 تا 2008 مورد بررسی قرار دادند.
نتایج نشان داد ژن‌ها نسبت به رژیم غذایی تأثیر کمتری در چاقی افراد دارند.
بیشتر بخوانید:
