وعده قرآن پشیمانی مرعوبین دشمن
نقل شده که در دوران حکومت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم در مدینه و آن هنگام که یهودیان اطراف مدینه، پیمان خود با مسلمانان را گسستند، یکی از انصار نزد رسول خدا آمد و از دوستی و هم پیمانی با پیمان شکنان برائت جُست و اعلام کرد که هم پیمانِ من تنها خدا و پیامبر او است. منافقین مدینه اما حاضر نشدند که همچون صحابی وفادار پیامبر از یهودیان پیمان شکن برائت جویند و برای پیوستن به آنان تلاش کردند. برخی مفسرین گفته اند که آیات 51 و 52 سوره ی مائده در چنین موقعیتی نازل شده است: ای کسانی که ایمان آورده اید! یهودیان و مسیحیان را پشتیبان و دوست خود مگیرید، [که] آنها [در برابر شما] دوست و پشتیبان یکدیگرند و کسانی از شما که آنها را ولیّ خود بدانند، از آنها هستند. خداوند گروه ستمکاران را هدایت نمی کند. پس کسانی را که در دل هایشان مرض است، می بینی که در [دوستی با] آنان بر یکدیگر پیشی می گیرند و می گویند: «می ترسیم حادثه ای برای ما پیش آید.» چه بسا خداوند پیروزی یا حادثه ی دیگری از سوی خود [به نفع مسلمانان] پیش بیاورد و این دسته، از آنچه در دل پِنهان داشتند، پشیمان گردند. «آنان [مرعوبین دشمن] از کمک به دشمن هیچ سودی نمی برند. آمریکا و غرب، بارها نشان داده اند که حتی به تسلیم شدگان هم رحم نمی کنند و چون تاریخ مصرف همکاری کنندگان به پایان برسد، به آسانی آنان را به دور می افکنند.» 1385/1/25
پیروزی انقلاب اسلامی با سلاح عقلانیت انقلابی
با آنکه خیابان ها بوی آتش و خون می دهند، مردم اما تمام قد به میدان آمده اند. سربازان ارتشی صف مستحکمی جلوِ آنان بسته اند و با مسلسل هایشان منتظر فرمان آتشند. سوابق مزدوران رژیم در ماه های گذشته نشان داده که ابایی از ریختن خون مردم بی گناه ندارد و قتل عام 17 شهریور و هشتم بهمن 57 گواه این مدعاست. با این وجود لحظه به لحظه خیابان شلوغ تر می شود و فاصله ی بین دو صف مردم و سربازان کمتر می شود. مردم اما نقشه ی منسجم تری دارند تا سربازان. هم ترس و وحشت را به دل راه نداده اند و هم دوست و دشمن را و اصلی و فرعی را به خوبی از هم تشخیص داده اند. جوانان جلوِ صف، گل هایی که از قبل آماده کرد ه اند را جلو می برند و به لوله ی تفنگ سربازان می گذارند و سربازان هم که خودشان از همین مردمند زیر بار فرمان آتش نمی روند. کمتر از چند هفته ی بعد است که مبارزه ی مبتنی بر آگاهی و بیداری بر اقسام دیگر مبارزه، مبارزه ی مسلحانه و مرتجعانه می چربد و رژیم طاغوت را با همه ی استحکام و حمایت های ابرقدرت ها سرنگون می سازد.
«محاسبه ی عقلانی گاهی اوقات خودش منشأ تحولات عظیمی می شود. انقلاب عظیم اسلامی ما ناشی از یک عقلانیت بود. این طور نبود که مردم همین طور بی حساب و کتاب به خیابان بیایند و بتوانند یک رژیمِ آن چنانی را ساقط کنند؛ محاسبات عقلانی و کار عقلانی و کار فکری شده بود.» 1384/6/8
مردی که هرگز نترسید
«قرآن [درباره ی توطئه های دشمن می فرماید که...از آنها نترسید، از من بترسید؛ خودِ این ترساننده ی از افراد ظالم که به انسان می گوید از این و از آن بترسید...شیطان است؛ که ما در طول تاریخ هم مشاهده می کنیم کسانی که از این قدرت ها ترسیده اند، دچار آزمون های سخت و تلخ زندگی شده اند. امام (رضوان الله علیه) این نترسیدن از قدرت را به همه ی ما یاد داد که از قدرت های ظالم و زورگو نترسید.» 1399/2/6 بر مبنای همین عقلانیت انقلابی است که در طول چهل سال گذشته ملت ایران نترسیده و میدان ها را خالی نکرده است. اصلاً این عقلی که در این چند سطر سخن از آن می گوییم با ترس بیگانه است. در مورد شبی که پس از سخنرانی تاریخی امام راحل در پانزدهم خرداد 42، ایشان را از قم دستگیر کردند و به تهران بردند، چنین نقل شده که امام فرموده بودند: «وقتی مرا میبردند، بین قم و تهران ماشین از جاده رفت بیرون. من فکر کردم که می خواهند قضیه را خاتمه بدهند. ولی وقتی مراجعه کردم به قلبم دیدم هیچ تغییری نکرده است» و لذا وقتی در سال 43 بعد از آزادیشان در مسجد اعظم سخنرانی کردند، فرمودند: «والله من به عمرم نترسیده ام. آن شبی هم که آنها مرا میبردند، آنها میت رسیدند من آنها را دلداری می دادم.»
تحریم، جریان تحریف و ترساندن ملت ها
ریچارد نفیو در کتاب هنر تحریم ها از واقعیت هولناکی پرده برمی دارد که برای شناخت اهداف جریان تحریف بسیار راه گشاست: اعتراف ساده: وقتی یک کشور اعتراف می کند که مشکل تحریم دارد تقریباً نیمی از کار انجام شده است...گرچه خیلی از دولت ها اعتقاد داشته اند که صدور چنین بیانیه هایی می تواند باعث ترس و القای حس وادادگی در مردم شوند. اما صرف همین اعتراف ها نشان می دهد که فشار درحال اثرگذاری است.ورهبر انقلاب در سخنرانی روز عید قربان دو هدف اصلی جریان تحریف را چنین تبیین کردند: «هدف از این تحریف دو چیز است... یکی، ضربه به روحیه ی مردم است... [می خواهند] به مردم ایران تفهیم کنند که بیچاره شدید، دیگر مثلاً کارتان تمام است و هیچ کاری از عهده ی کسی برای شما برنمی آید...[هدف دیگر] آدرس غلط دادن برای رفع مشکل تحریم است...اگر می خواهید تحریم برطرف بشود، در مقابل آمریکا کوتاه بیایید.» 1399/5/10
تحریم ها و تهدیدهای اخیر مقامات آمریکایی در همین چارچوب قابل تحلیل است: هیاهو برای ترساندن ملت ایران. دنباله های داخلی جریان تحریف نیز در همین راستا دست به کار شده اند: «بعضی ها اسم عقل و عقلانیّت را که می آورند، منظورشان از عقلانیّت ترسیدن است؛ وقتی می گویند عاقل باشید، یعنی بترسید، یعنی منفعل باشید، یعنی از مقابل دشمن فرار کنید! نه، [این درست نیست]؛ ترسوها حق ندارند اسم عقلانیّت را بیاورند. ترسیدن و فرار کردن و میدان را خالی کردن، اسمش عقلانیّت نیست، اسمش همان ترس و فرار و مانند اینها است؛ عقلانیّت یعنی محاسبه ی درست. البتّه دشمن سعی می کند عقلانیّت به آن معنای غلط را تلقین کند، بعضی هم نادانسته گاهی حرف های دشمن را تکرار می کنند.» 1399/7/21 غافل از آنکه همان قوه ی عاقله ای که از شب پانزدهم خرداد 42 تاکنون نترسیده و میدان را خالی نکرده است، حالا که نشانه های پیروزی و پایان یافتن حربه های دشمن پیداست، چرا باید بترسد و میدان را خالی کند. دولت ایالات متحده در ماه های اخیر تمام تلاش خود را برای تمدید تحریم های تسلیحاتی ایران از طریق مکانیسم های شورای امنیت سازمان ملل به کار بست و ناموفق ماند. از دیگر سو ماه هاست که برای مصرف انتخاباتی و کسب اعتبار به دنبال کشاندن ایران به پای میز مذاکره است و ناکام مانده است. و این همه در حالی است که دولت آمریکا با مشکلات بزرگی دست به گریبان است که در آینده، بحران های بی سابقه ای را برای مردم آمریکا ایجاد خواهد کرد. ضعف ها و رخنه هایی هم البته در داخل وجود دارد که دشمن با تمسک با همان ها مشکلات اقتصادی فعلی و سختی معیشت را علیه ملت ایران به وجود آورده. جوان ها خواهند آمد و رخنه ها را برطرف خواهند کرد. ملت ایران صبر و بصیرت لازم برای این مهم را دارد.
