اصول درمان آنتی بیوتیکی
در صورت درمان آنتی بیوتیکی مناسب در عرض رشد باکتریایی در سیستم ادراری حذف می‌گردد اثر بخشی درمان آنتی بیوتیکی اساسا به چند مورد وابسته می‌باشد. 1- سطح داروی ضد میکروبی در ادرار 2- حساسیت باکتری به غلظت آنتی میکروبی که حاصل می‌گردد 3- مدت زمانی که دارو بالاتر از حداقل غلظت مهارکننده (MIC ) باکتری باشد.
غلظت مهار کننده در ادرار پس از مصرف تمام داروهای خوراکی ضد میکروبی حاصل می‌گردد ( به جز اریترومایسین ). مسئله هم غلظت دارو در ادرار ( نه غلظت دارو در سرم ) می‌باشد. به طوری که غلظت داروی ضد میکروبی در خون در UTI غیر کم نیست. سطح خونی دارو در بیماران را با باکتریمی عفونت‌های ادراری که درگیری پارانشیم کلیه یا پروستات دارند مهم می‌باشد.
در بیماران با کاهش کارکرد کلیوی برای داروهایی که اساسا با مکانیسم کلیوی کلیرانس پیدا می‌کنند، تنظیم دوز دارو ضروری می‌باشد. از طرفی در نارسایی کلیوی ممکن است کلیه‌ها تا در ادرار نبوده و لذا ریشه کنی عفونت ادراری مشکل می‌باشد. در انسداد ادراری هم ممکن است تغلیظ داروی آنتی میکروبیال در ادرار کاهش یابد.
برای التهاب داروی مناسب پزشک باید موارد متعددی را در نظر بگیرید که شامل اثر عقبی دارد، ارگانیسم بیماریزا احتمالی، هزینه دارو ،عوارض آن و همچنین نوع عفونت (کمپلیکه یا غیر کمپلیکه)، مقاومت داروی باکتریال
مقاومت باکتریایی ممکن است به دو صورت ایجاد گردد:
1- مقاومت باکتریایی توارثی: گونه‌های خاصی از باکتریها بدون مکانیسم خاصی به یکسری از داروها مقاوم است. مثلا پروتئوس و سودومونا همیشه به نیتروفورانتوئین مقاوم می‌باشد.
2- مقاومت باکترایی اکتسابی: این نوع مقاومت به 2 نوع کروموزومی و غیر کروموزومی ( مقاوم با فاکتور R ) می‌شود. در نوع کروموزومی در حین درمان مقاومت ایجاد شده که به علت سطح پایین دارد در ادرار به علت دوزاژ کم یا مدت زمان استفاده نا مناسب ایجاد می‌شود.
در نوع غیر کروموزومی (R-factor resistance ) در فلور باکتریایی روده ایجاد شده و شایعتر از مکانیسم‌های قبلی می‌باشد. تمام داروهای آنتی میکروبی قادر به ایجاد این مقاومت می‌باشند ولی مقاومت به فلوروکینولون‌ها به ندرت اتفاق افتاده و مقاومت نیتروفورانتوین از این طریق گزارش نشده است.
نکته 3
به دلیل اینکه فلور روده محل اصلی برای عفونت‌های ادراری می‌باشد لذا موارد UTI که پس از درمان آنتی بیوتیکی برای بیماری‌های دیگر ایجاد می‌گردد.به طور شایع با مکانیسم اخیر مقاومت چند دارویی دارند.
ولی در این موارد Ecoli که باعث UTI شد تقریبا همیشه به فلوروکینولون‌ها و نیتروفورانتونین‌ها حساس می‌باشند لذا باید ازاین داروها در مواردی که بیماری با UTI مراجعه کرده و مصرف آنتی بیوتیک اخیر داشته است استفاده گردد.
نکته 4
مقاومت باکتریایی با مدت زمان مصرف آنتی بیوتیک و میزان داروی مصرفی وابسته است به طوری که هر چه مدت زمان مصرف طولانی تر باشد مقاومت دارویی مدت زمان بیشتری ادامه می‌یابد و به عکس با مدت زمان کمتر دارو و کاهش دوز ان ممکن است باعث برگشت گونه‌های باکتریایی حساس به آنتی بیوتیک شود.
به دلیل مصرف بالای داروهای آنتی بیوتیکی گونه‌های مقاوم فلوروکینولون‌ها هم افزایش یافته است ( 10 درصد در بیماران بستری) استفاده قبلی از فلوروکینولون‌ها و وجود بیماری ارولوژیک زمینه‌ای قویترین معیارهای تشخیصی UTI با گونه‌های مقاوم است به طوری که در بیماران با پیوند کلیه که از این داروها زیاد استفاده می‌شود ( برای پروفیلاکسی ) عفونت ناشی از Ecoli 80 درصد به این داروها مقاوم می‌باشند.
برای خواندن بخش اول- برخورد با عفونت‌های دستگاه ادراری- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش دوم- برخورد با عفونت‌های دستگاه ادراری- اینجا کلیک کنید.
