از خودتان همیشه بپرسید: «آیا تعصب من، مانع گوش دادنم می‌شود؟» یک راه خوب گوش دادن، این است که درباره موضوع، قبل از پیش‌داوری فکر کنیم تا حرف‌های دیگران را منصفانه بشنویم.
شنونده‌های عجول (بی‌حوصله)
شنونده «عجول» کسی است که کلام گوینده را قطع می‌کند و به طور معمول، اجازه نمی‌دهد گوینده حرفش را تمام کند. این عادت ناپسند را به راحتی می‌توان از بین برد. اگر هنگام گوش دادن به صحبت‌های کسی که خیلی آرام حرف می‌زند، عصبانی و آزرده خاطر شدید، به احتمال زیاد یک شنونده بی‌حوصله هستید.
برای این که یک شنونده صبور باشید، لازم است که حرف دیگران را قطع نکنید. در اولین گام، ممکن است گوش دادن بدون قطع کلام، کاری دشوار باشد اما بعدها بطور خوشایندی متعجب می‌شوید، که زمینه‌های ارتباطی باز هم فراهم می‌شوند.
شنونده حواس پرت (پریشان)
با توجه به شرایط، همیشه یکی از انواع گوش دادن‌ها، مناسب است. شنوندگان«پریشان» به مزاحمت‌های درونی و بیرونی، اجازه می‌دهند تا به حرف‌های گوینده، توجهی نشود. متأسفانه بسیاری ازشنوندگان «پریشان» متوجه این مطلب مهم نیستند که شرط گوش دادن، داشتن آمادگی روحی است.
شما نمی‌توانید به یک شنونده فعال تبدیل شوید، مگر آنکه تلاش کنید عامل‌های حواس‌پرتی درونی را از بین ببرید و به حرف‌های گوینده، تمرکز کنید. اگر این کار امکان‌پذیر نباشد، بهتر است وقت دیگری را برای گوش دادن انتخاب کنید.
که تمام حواس شما متوجه گوینده باشد. برای گفت‌وگوهای مهم مکانی خلوت و آرام را انتخاب کنید که گفت‌و گوها قطع نشود و به راحتی مزاحمت‌های بیرونی را که موجب حواس‌پرتی می‌شوند از بین ببرید.
شنونده بی‌تفاوت (منفعل)
شنونده «منفعل» هیچ‌گاه گوش دادن را به عنوان فرایندی فعال، محسوب نمی‌کند. وقتی درگیر گفت‌و گو با شنوندگان «منفعل» هستیم، هرگز مطمئن نیستیم که پیام ما درک می‌شود. در حقیقت، بازخورد دریافت نمی‌کنیم یا اگر دریافت کنیم، بسیار جزئی است. به همین دلیل، شنوندگان منفعل، می‌توانند مشکل‌های ارتباطی زیادی به وجود آورند.
مکالمه تلفنی با شنونده منفعل مشکل‌تر از گفت‌و گوی چهره به چهره است و بیش‌تر وقت‌ها متعجب می‌شویم که چرا ارتباط قطع شده است.
اگر هنگام مکالمه تلفنی، گوینده از آن سوی تلفن، از شما بپرسد «هنوز پشت خط هستید؟» به این علت است که تصور می‌کند به حرف‌هایش گوش نمی‌دهید. اگر به شنونده منفعل گرایش دارید، باید سعی کنید وضعیت خود را با دادن «بازخورد» به شنونده فعال تغییر دهید. بنابراین فقط کافیست کمی به سمت گوینده، خم شوید، تماس چشمی برقرار کنید و سرتان را به علامت تایید تکان دهید و یا اگر شرایط مناسب بود، تبسم کنید.
هنگام گفت‌و گوی چهره به چهره یا تلفنی، می‌توانید از عبارت‌هایی مانند «که این طور» و «بله» نیز استفاده کنید.
مهارت‌های ارتباطی شما چه‌طور است؟
ممکن است متوجه شوید که مهارت‌های ارتباطی شما، نیازمند بهبودی نسبی است. اگرچه نمی‌خواهید یک شبه و به طور دائم، عادت‌های خود را تغییر دهید. با صرف کمی وقت و تلاش، می‌توانید یک شنونده خوب شوید. به یاد داشته باشید که گوش دادن یک مهارت مهم ارتباطی محسوب می‌شود و نباید نادیده گرفته شود.
شما با این عبارت آشنا هستید: قبل از آنکه حرف بزنید، فکر کنید. تا آنجا که این توصیه باید در شما به صورت عادت درآید، اما این عبارت پندآموز، ناقص است و عبارت کامل آن، این گونه است: «گوش دادن، مهارتی است که باید مدام تمرین شود» در نتیجه کیفیت ارتباط با دیگران به طور چشمگیری، بهبود می‌یابد.
برای خواندن بخش اول- تقویت مهارت‌های شنیداری- اینجا کلیک کنید.
