اطلاعات مفید درباره پروتز سینه - بخش اول

دکتر عبدالرضا روئین تن؛ فوق تخصص پلاستیک

شرایط لازم برای انجام این عمل
داشتن سلامت جسمی، داشتن توقعات واقعی بلوغ کامل سینه ‌‌ها (حداقل 18سال در موارد کوچکی سینه‌‌ها)، احساس ناراحتی از کوچک بودن سینه ‌‌ها، بدشکل شدن سینه‌‌ها  بدنبال حاملگی، کاهش وزن، افزایش سن، عدم تقارن  سینه ‌‌ها، یکی یا هر دو سینه  رشد کافی نداشته باشند . در چه مواردی از این روش نمی‌توان استفاده کرد؟ روش افزایش حجم سینه ‌ها یا برای بازسازی سینه ‌‌هائی که افتادگی شدید دارند مناسب نمی‌باشد و اگر شما بخواهید که همزمان سینه‌‌های شما بزرگ‌‌تر به نظر برسد و در سطح بالاتری قرار گیرد باید از جراحی (بالابردن سینه ) و گذاشتن همزمان پروتز سینه  استفاده نمائید. البته گاهاً این دو عمل را نمی توان همزمان انجام داد بلکه باید با فاصله انجام گیرد (انجام دو عمل جراحی با فاصله مشخص).جراح پلاستیک شما در تصمیم گیری شما را کمک خواهد کرد.
پروتز و سرطان سینه
هیچ مدرکی که نشان دهد پروتز‌‌های سینه ایجاد سرطان در انسان می‌‌کند، وجود ندارد. شاید مهمترین موضوع در مورد پروتز‌‌های سینه امکان به تأخیر افتادن تشخیص سرطان سینه با پروتز‌‌های سینه سیلیکون و پر شده با آب نمک می‌‌باشد. هر دوی این مواد حاجب هستند واشعه و پرتو‌‌ها را از خود عبور نمی دهندو مانع دیده شدن بافت اصلی سینه در جریان ماموگرافی می‌‌شوند.

اگرچه تکنیک‌‌های ماموگرافی درسالهای  اخیر بهتر شده و پیشرفت کرده اند و رادیولوژیست می‌‌تواند تا جایی که ممکن است قسمتهایی از بافت اصلی سینه که زیر پروتز سینه پنهان است را ببیند.  مهم است بدانیم  10 تا20درصد سرطان‌‌های سینه با اشعه ایکس قابل تشخیص و مرئی نیستند و بنابر این بیشتر سرطان‌‌های سینه هنوز هم توسط خود شخص یا با معاینات فیزیکی قابل تشخیص و کشف می‌‌باشند.   زنی که پروتز سینه دارد باید همان برنامه ماموگرافی منظم که زنان دیگر دارند را داشته باشد. باید شخصی که کار رادیوگرافی را انجام میدهد را از وجود پروتزها مطلع کرد تا نماهای خاص برای رادیوگرافی مناسب انتخاب شود. در نتیجه پروتز‌های سینه کار رادیولوژیست را سخت‌‌تر می‌‌کنند؛ هر چند مانع انجام آن نمی شوند.
ماندگاری پروتزهای سینه
مثل هر محصول ساخت دست بشر، پروتز‌‌های سینه نیز تا ابد باقی نمی‌مانند. گرچه  بسیار قوی و مقاوم هستند (حتی در برابر فشار)، ولی مستعد کهنه شدن و فرسایش در طول زمان می‌‌باشند. به عبارت ساده‌تر، پوسته خارجی پروتز سینه، بالاخره کهنه و نازک شده و نهایتا از بین می‌‌رود. اگرچه از نظر کلینیکی تشخیص آن مشکل می‌‌باشد. گهگاهی کسی ممکن است تشخیص دهد که سینه کمی صاف شده است یا شکل آن تغییر پیدا کرده است،اما اکثراً به ندرت قابل توجه و دید است.
 به علت ایجاد کپسول اطراف پروتز گاهی اوقات بطور گول زننده‌ای تشخیص پارگی صورت نمی‌گیرد.

کهنه شدن و یا پاره شدن در میان افراد مختلف متفاوت است، بنابراین یک زن که ورزش‌ها و تمرین‌های فیزیکی زیادی مثلا چندین ساعت در روز به طور مرتب انجام می‌‌دهد و سینه‌‌هایش حرکت زیادی می‌کند ( مربی‌‌های ایروبیک، دوندگان ماراتن، سوارکاران و...)  نسبت به کسانی که تمرینات و تحرکات کمتری دارند، بیشتر فرسوده و پاره می‌‌شوند. در اولین نگاه منطقی است، فرض کنیم و بدانیم که پروتز‌‌های سینه در این حالت‌‌ها زودتر از بین می‌‌روند؛ بنابر ابن به منظور داشتن یک ارزیابی مناسب برای حالت و موقعیت پروتز‌‌های سینه شما بهترین توصیه و پیشنهاد این است که توسط پزشک و متخصص به طور منظم بعد از 10 ـ 15 سال که از عملتان گذشت معاینه شوید و اگر لازم بود سونوگرافی انجام دهید.
برش های جراحی
سه نوع برش اصلی جراحی برای جاگذاری کردن پروتز سینه وجود دارد. در برش زیر سینه‌ای که بیشترین استفاده را داردطول برش حدود 4 سانتیمتر است و معمول ترین و رایج ترین برش است و در این حال تا و چین طبیعی خود سینه معمولا کاملا و به خوبی جای زخم سینه را پنهان می‌‌کند. این نوع زخم همیشه توسط لباس پوشیده می‌‌شود؛ چون در این نوع برش دسترسی مستقیم به فضایی که پروتز سینه قرار خواهد گرفت ایجاد می‌‌کند، ایجاد دقیق اندازه و شکل جیب مهم است و موقعیت و مکان قرار گرفتن پروتز سینه درون جیب دقیقا کنترل می‌‌شود.یک روش دیگر برش نزدیک پوست تیره‌‌تر نوک سینه می‌باشد که در اطراف و دور لبه آن ایجاد می‌‌شود.

اشکال این برش این است که توسط هیچ چین پوستی پوشیده و مخفی نمی شود و جای زخم ایجاد شده ممکن است ایجاد اختلال در شیر دادن بکند.روش سوم برشی است که روی یکی از خطوط چین زیر بغل ایجاد می‌‌شود؛ این برش کمتر استفاده می‌‌شود چون پیدا کردن مکان مناسب برای پروتز سینه در بعضی بیماران سختتر است و اگر در آینده مشکلی بوجود آید یک برش اضافی و دیگر روی سینه ممکن است نیاز پیدا شود.

اگرچه بعضی بیماران فکر می‌‌کنند، که این برش کمتر از همه قابل رؤیت است، ولی در حقیقت این موضوع همیشه صدق نمی کند، مخصوصا وقتی لباس بدون آستین پوشیده می‌‌شود که ناحیه زیر بغل مشخص است. به خاطر داشته باشید که جای زخم همیشه وجود خواهد داشت و این ارتباطی به محل برش ندارد. به طور طبیعی, جای زخم‌‌ها کاملا و به خوبی بهبود پیدا کرده و به مرور زمان کمتر قابل رؤیت خواهند شد؛ اگرچه هیچ جراحی نهایتاً نمی تواند ظاهر هیچ زخم بخصوص را پیش بینی کند. استثاناً ممکن است از برشهای دیگر مثل ناف و غیره نیز استفاده گردد که کمتر مرسوم اند.

 ادامه مطلب