عاشورا از نگاه قرآن، سوره ی مبارکه التوبه: آیه ۳۶

إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِی کِتَابِ اللّهِ یَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَات وَالأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذَلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ فَلاَ تَظْلِمُواْ فِیهِنَّ أَنفُسَکُمْ وَقَاتِلُواْ الْمُشْرِکِینَ کَآفَّةً کَمَا یُقَاتِلُونَکُمْ کَآفَّةً وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ(36)

تعداد ماه ها نزد خداوند در کتاب الهى، از آن روز که آسمانها و زمین را آفریده، دوازده ماه است که چهار ماه از آن، ماه حرام است (و جنگ در آن ممنوع مى باشد.) این، آیین ثابت و پابرجا(ى الهى) است! بنابر این، در این ماه ها به خود ستم نکنید (و از هرگونه خونریزى بپرهیزید)! و (به هنگام نبرد) با مشرکان، دسته جمعى پیکار کنید، همان گونه که آنها دسته جمعى با شما پیکار مى کنند و بدانید خداوند با پرهیزگاران است! (36)

جابر جعفی می گوید: از امام باقر علیه السلام درباره تأویل قول خدای عزوجل: « انٌ عدة الشهور عندالله اثنا عشر شهراً فی کتاب الله یوم خلق السماوات و الارض منها اربعة حرم ذلک الدین القیم فلاتظلموا فیهن انفسکم » سؤال کردم .
حضرت آهی کشید و فرمود: ای جابر، اما سنه « سال » جدٌم رسول خدا صلی الله علیه و آله است و ماههای آن 12 ماه است که از امیرالمؤمنین شروع می شود تا من و تا امام دوازدهم حضرت مهدی.
در روایتی دیگر آمده است که چهار شهر حرام، علی و حسن و حسین و قائم علیهم السلام هستند به دلیل «ذلک الدین القیم»

منابع:

 بحار الانوار، ج 24، ص 240، حدیث 2و3