معاویه بن وهب گوید: به خانه امام صادق علیه السلام رفتم ، حضرت در سجده بود دعاهایى مى کرد تا به اینجا رسید که گفت : ((خدایا! رحم کن به صورت هایى که آفتاب آن را دگرگون کرده تا خودش را به قبر حسین علیه السلام برساند. خدایا! رحم کن به اشک هاى چشمى که در عزاى حسین علیه السلام ریخته مى شود، خدایا! رحم کن به ناله ها و صرخه هایى که در مصیبت حسین بلند مى شود، خدایا! من آنان را به تو مى سپارم تا بر ما نزد حوض کوثر وارد شوند (آنان را به ما برسان ).
معاویه بن وهب گوید: حضرت که سر از سجده برداشت ، عرض کردم : این دعاها را براى چه کسى مى کرید؟
فرمود: براى عزاداران و زوار قبر جدم حسین . آیا کربلا مى روى ، آیا فضیلت او را مى شناسى ؟
گفتم : تا به حال این طور نمى دانستم این دعاهاى که شما فرمودید، اگر براى کافرى مى کردید مشمول رحمت خدا مى شد. از این به بعد خودم را حتما به قبر حسین علیه السلام خواهم رسانید.
منبع : تبیان
