از صفات برجسته امام حسین(ع) تصمیم تزلزل ناپذیرش براى نجات و رهایى دادن مردم از عذاب الهى بود، به همین جهت سخت ترین مسئولیتها را پذیرفت ، تا به پاداش و مرتبه رفیع و ویژه اى نائل آید که در پرتو آن شفاعتش براى گناهکاران و کسانى که درخور عذاب هستند، آنگونه که مى باید، مفید افتد.
او نه تنها در اندیشه دوست و آشنا بود بلکه براى دشمن هم دل مى سوزانید و در اندیشه هدایت و نجات آنان بود؛ بدین دلیل بود که برچهره شقاوت پیشه اى که براى بریدن سر مقدّس و کشتنش آمده بود، تبسّم مى فرمود و آنگاه او را پند و اندرزى رسا و حکیمانه مى داد. وهنگامى که از هدایت و حق پذیرى آنان ناامید شد باز هم طبیبانه براى تخفیف آلام و رنجها و گناه و کیفر آنان ، مى کوشید.
از این دیدگاه بود که به افراد سست عنصرى چون هرثمه و عبیداللّه بن حرّ جعفى ، هنگامى که از گزینش راه هدایت و دفاع از حق و عدالت سرباز زدند، توصیه فرمود که راه خویش برگیرند و از صدا رسِ نبردِ حق و باطل ، دور شوند تا مبادا شهادتگاه و شهیدان راه آزادى و یکتاپرستى را، در پیکار با شرک و جاهلیّت اموى بنگرند و یا نداى حق طلبانه و عدالت خواهانه و مظلومانه حسین علیه السلام را بشنوند و آنگاه به خاطر ترک وظیفه و نشنیده گرفتن صداى دادخواهى پیشواى شهیدان ، به کیفر شدیدترى گرفتارگردند
منبع : ویژگیهاى امام حسین علیه السلام
