احمد بن حنبل که یکى از ائمه اهل سنت است و تاءسیس مذهب حنبلى به او نسبت داده شده در پاسخ به فرزند خود با استناد صریح به قرآن لعن یزید را جایزى مى دانست و او را از شمار مسلمانان خارج مى شمرد.
ابن جوزى مى نویسد: صالح فرزند احمد بن حنبل مى گوید: من به پدرم گفتم که مردم ما را به دوستى یزید نسبت مى دهند.
پدرم گفت : فرزندم ! آیا ممکن است کسى داراى ایمان به خدا باشد و با این حال یزید را دوست بدارد؟
گفتم : پس چرا او را لعن نمى کنى ؟
پدرم گفت : فرزندم ! تو تاکنون ندیدى من چیزى را لعنت کنم . سپس اضافه کرد: این فرزند! چگونه ما لعن نکنیم کسى را که خداوند در کتاب خود او را لعنت کرده !
گفت : آنجا که مى فرماید: فهل عسیتم ان تولیتم ان تفسدوا فى الارض و تقطعوا ارحامکم اولئک الذین لعنهم الله .
یعنى : آیا آرزو دارید که اگر به حکومت و ریاست رسیدید در روى زمین فساد کنید و قطع رحم نمایید؟ چنین کسانى را خداوند لعن نموده .
سپس گفت : فرزندم ! کدام فساد بزرگتر از قتل نفس است ؟
احمد بن حنبل ، با آنکه مى گوید در همه عمرم چیزى را لعنت نکرده ام ، با این حال لعن یزید را به حکم نص قرآن جایز مى داند.
منبع : تبیان
