احادیث شریفه ما که موضوعات اخلاقی متعددی را بیان می کنند هر کدام گویای یک زوایه و یک جهت اخلاق است که وقتی ما یک موضوع اخلاقی را از آن بعد بررسی می کنیم نباید از ابعاد دیگر آن موضوع نیز غافل شویم .
اولا : هیچکش فتوا نداده و در هیچ حدیث هم وارد نشده که توسعه در امر اقتصادی و رفاهی زندگی واجب و لازم باشد بلکه تنها در حد اباحه و جواز توصیه شده است نه بیشتر .
ثانیا : علماء و دانشمندان دینی همانند بزرگان که شما اسم بردید در مقام تشخص اهم و مهم هستند و پرداخت به مسائل علمی و اجتماعی برای آنها در درجه اهمیت قرار دارد
ثالثا:علماء بزرگواری همچون شیخ انصاری و غیره از خانواده و همسر و فرزندانی برخوردار بوده اند که خود آنها به این قناعت راضی بودند و در واقع مجموع خانواده به هم هم عقیده بوده اند.
رابعا: ما احادیث بسیاری هم از اینطرف داریم که یک مومن را دعوت به قناعت جویی و زهد در دنیا سفارش می کند و هیچ شکی برای احدی نیست که انتخاب قناعت و زهد افضل از انتخاب راحتی در رفاه است گرچه هر دو کاملا حلال و مباح هم هستند .
