1). در مقاله «کلیّات بسحق اطعمه شیرازی» (آینه میراث، ش 24) آمده است که: «شاید یکی از قدیمی ترین آنها قصیده مفصّل و جالبی است تحت عنوان تتماجیه که به منوچهری دامغانی نسبت داده اند، و مرحوم ملک الشعرای بهار مقاله ای در معرّفی آن نوشته است که در مجموعه «بهار و ادب فارسی» (ج 1، صص 220 217) چاپ شده است [ص 201، س 7 4 [باید گفت اوّلاً شادروان بهار قصیده مزبور را صراحتا از امیرالشعراء شمس الدین احمد بن منوچهر «شصت کُله» یاد کرده، و تأکید نموده است که لقب یا شهرت وی ( شصت کله) ربطی به «منوچهری دامغانی» ندارد [همان، صص 217 218] و ثانیا شاعر مذکور سراینده قصیده تُتماجیه، همانا «منوچهری همدانی» (ح 550 626 ه . ق) است، که مترجم یا محرّر اسکندرنامه کالیستنسی هم بوده است؛ اینک برای شرح حال و آثار وی ( منوچهری همدانی) می توان به دو کتاب تألیف اینجانب رجوع کرد: 1. فرمانروایان گمنام، تهران، 1367، صص 213 214؛ 2. تاریخنگاران ایران، تهران، 1373، صص 274 279.
2). در خصوص نامه اطلاعیه آقای دکتر فرهاد دفتری (آینه میراث، ش 24، صص 235 236) که حاکی از ترجمه انگلیسی تفسیر مفاتیح الاسرار شهرستانی (از آقای دکتر توبی مایر) و طبع آن منضّم به متن عربی (تصحیح آقای دکتر آذرشب) است، محض اطلاع به استحضار می رساند که متن اصلی اثر مزبور از روی نسخه منحصر به فرد آن (در کتابخانه مجلس شورای اسلامی) نخست بار توسّط اینجانب به صورت عکس برگردان با مراجعه و فهارس (توصیفی) ششگانه در سال 1367، از طرف مرکز انتشار نسخ خطّی ( بنیاد دائرة المعارف اسلامی) چاپ و نشر شد؛ و نیز گفتاری به عنوان «نکاتی چند از تفسیر شهرستانی» هم بدین خامه چاپ شد (فصلنامه معارف، دوره 5، ش 3 / آذر اسفند 1367) که طیّ آن مذهب «اسماعیلی» شهرستانی و گرایش باطنی و نو افلاطونی در تفسیر مزبور گزارش شده است.
