چربی یا چاقی شکم بسیار خطرناک است. چاقی شکم احتمال بروز بیماری‌هایی مانند نشانگان سوخت و سازی (سندرم متابولیک)، دیابت نوع دو، بیماری‌های قلبی و سرطان‌ها را افزایش می‌دهد. از آنجا که چربی شکم شامل چربی دور کبد و دیگر اندام‌های داخل شکم می‌شود، در اصطلاح پزشکی به آن «چربی احشایی» می‌گویند. احتمال بروز بیماری‌ها در افرادی که حتی با وجود وزن طبیعی، چربی شکم دارند بالاتر از دیگران است. با ادامه‌ی مطلب همراه شوید تا 12 علت چاقی شکم را بهتر بشناسید.
1. غذا و نوشیدنیهای پر از شکر
بسیاری از مردم بیش از حد مجاز روزانه شکر مصرف می‌کنند. غذاهای پُرشکر مانند کیک‌ها، شیرینی‌ها، نوشیدنیهای شیرین همچون نوشابه‌ها و آب‌میوه‌ها سرشار از شکر هستند. بررسی‌های مشاهده‌ای نشان داده‌اند که میان مصرف قند زیاد و چاقی شکم ارتباطی مستقیم وجود دارد. این امر تا حد زیادی به خاطر وجود مقدار بالای فروکتوز در شکر افزودنی است.
شکر معمولی و شربت ذرت با فروکتوز بالا سرشار از فروکتوز هستند. شربت ذرت با فروکتوز بالا (HFCS) شیرین‌کننده‌ای است که از نشاسته‌ی ذرت گرفته می‌شود و به عنوان ماده‌ای افزودنی در صنایع غذایی در سطحی گسترده به‌کار‌می‌رود. شکر معمولی محتوی 50٪ فروکتوز و شربت ذرت با فروکتوز بالا محتوی 55٪ فروکتوز هستند.
در یک بررسی ده‌هفته‌ای، افراد چاق و دارای اضافه‌وزن، برای نگه‌داشتن وزن‌شان تحت رژیم غذایی قرار گرفتند. این افراد مقدار 25٪ کالری روزانه‌شان را از راه صرف نوشیدنیهای شیرین‌شده با فروکتوز تأمین کردند. نتیجه‌ی این بررسی، بر کاهش حساسیت به انسولین و افزایش چربی دور شکم در این افراد حکایت می‌کرد. در بررسی دوم، افرادی که این رژیم غذایی را در پیش گرفته بودند، علائمی از کاهش چربی‌سوزی و میزان سوخت‌وساز نشان دادند.
هر چند مصرف زیاد غذاهای سرشار از شکر می‌تواند باعث افزایش وزن شود، ولی مصرف نوشیدنیهای شیرین خطر بیشتری به همراه دارد؛ زیرا نوشابه‌ها و سایر نوشیدنیهای شیرین باعث می‌شوند فرد در زمان کمی مقدار زیادی قند دریافت کند.
افزون بر آن، پژوهش‌ها نشان می‌دهند که تأثیری که کالری حاصل از مایعات بر اشتها دارد، با کالری حاصل از مواد غذایی جامد متفاوت است. به بیان دیگر، کالری مواد غذایی جامد سیر‌کننده‌تر از کالری نوشیدنی‌هاست. تأمین مقدار کالری مورد نیاز بدن از طریق نوشیدن مایعات، شما را از صرف دیگر غذاها بی‌نیاز نمی‌کند و این امر به چاقی بیشتر دامن می‌زند.
2. نوشیدنیهای الکلی
مصرف زیاد نوشیدنیهای الکلی، خطر التهابات، بیماری‌های کبدی و سایر بیماری‌ها را افزایش می‌دهد. نوشیدنیهای الکلی فرایند چربی‌سوزی را متوقف می‌کنند و در نتیجه، بخش عمده‌ی چربی در شکم ذخیره می‌شود که از این عارضه در اصطلاح عامیانه، با عنوان «شکم آبجویی» یاد می‌شود. بنا بر بررسی‌های انجام‌شده، احتمال بروز چاقی شکم در مردانی که روزانه بیش از سه‌بار نوشیدنی الکلی مصرف می‌کنند، 80٪ بیشتر از کسانی است که مقدار کمتری نوشیدنی الکلی مصرف می‌کنند.
مقدار الکل مصرفی در بازه‌ی زمانی 24 ساعته نیز نقشی مهم بازی می‌کند. بنا بر مطالعه‌ای دیگر، کسانی که روزانه کمتر از یک نوشیدنی الکلی مصرف می‌کردند، احتمال بروز چاقی شکم در آنها کمتر بود. ولی کسانی که در مجموع مقدار الکل کمتری مصرف می‌کردند، ولی یکباره در یک روز چهار بار یا بیشتر نوشیدنی الکلی مصرف می‌کردند، احتمال بروز چاقی شکم در آنها بیشتر بود.
3. چربی‌های ترانس
چربی‌های ترانس ناسالم‌ترین چربی‌های موجود در جهان هستند. به منظور ایجاد پایداری بیشتر در چربی‌های اشباع‌نشده به آنها هیدروژن اضافه می‌کنند و به این ترتیب، چربی‌های ترانس به وجود می‌آیند. چربی‌های ترانس غالبا برای طولانی‌تر کردن عمر مفید مواد غذاییِ بسته‌بندی‌شده، مانند کیک‌ها و کلوچه‌ها به آنها افزوده می‌شوند.
چربی‌های ترانس باعث بروز التهابات می‌شوند. نتیجه‌ی التهابات، مقاومت به انسولین، بیماری‌های قلبی و مشکلات دیگر است. بنابر بررسی‌های صورت‌گرفته روی جانوران، مصرف چربی‌های ترانس احتمال بروز چاقی شکم را افزایش می‌دهد.
در بررسی 6 سالهای که روی میمون‌ها انجام گرفت، آنهایی که 8٪ کالری روزانه‌ی خود را از چربی‌های ترانس دریافت کرده بودند، در مقایسه با گروهی که 8٪ کالری روزانه‌شان را از چربی‌های تک‌اشباع‌نشده تأمین کرده بودند، وزن بیشتری داشتند و میزان چربی شکمی در آنها 33٪ بیشتر بود.
4. کم‌تحرکی
کم‌تحرکی یکی از مهم‌ترین عوامل بروز بیماری‌ها و مشکلات برای سلامتی افراد است. در طول چند دهه‌ی گذشته، کم‌تحرکی یکی از مهم‌ترین عوامل افزایش وزن و چاقی شکمی بوده است.
بنا بر بررسی‌های وسیع صورت‌گرفته میان سالهای 1988 تا 2010 در ایالات متحده، کاهش چشمگیر تحرک به افزایش وزن و دور شکم در زنان و مردان انجامیده است.
در مطالعه‌ای دیگر، زنانی که روزانه بیش از 3 ساعت پای تلویزیون می‌نشستند با زنانی که کمتر از یک ساعت در روز تلویزیون تماشا می‌کردند، مورد مقایسه قرار گرفتند. آن دسته‌ای که زمان بیشتری را صرف تماشای تلویزیون می‌کردند، دو برابر بیش از گروه دیگر در معرض خطر چاقی شکم مفرط قرار داشتند.
بنا بر مطالعه‌ای دیگر، کم‌تحرکی می‌تواند باعث بازگشت چاقی شکم پس از کاهش وزن شود. در این بررسی، کسانی که یک سال پس از کاهش وزن، ورزش‌های هوازی و مقاومتی انجام می‌دادند، توانستند در مقایسه با گروهی که تحرک نداشتند، از بازگشت چاقی شکم جلوگیری کنند. میزان افزایش چاقی شکم در کسانی که بی‌تحرک بودند 25٪ تا 38٪ بیشتر بود.
5. رژیم‌های غذایی کم‌پروتئین
دریافت پروتئین کافی یکی از مهم‌ترین عوامل پیشگیری از افزایش وزن است. رژیم غذایی با پروتئین بالا باعث افزایش سوخت‌وساز، احساس سیری بهتر و در نتیجه کاهش کالری دریافتی می‌شود. در مقابل، رژیم غذایی کم‌پروتئین می‌تواند در درازمدت باعث چاقی شکم شود.
چندین بررسی مشاهده‌ای نشان می‌دهند که مصرف بیشتر پروتئین، احتمال بروز چاقی شکم را کاهش می‌دهد.
بنابر بررسی‌هایی که روی حیوانات انجام شده است، هورمونی به نام نوروپپتید (neuropeptide Y) می‌تواند باعث افزایش اشتها و در نتیجه چاقی شکم شود و جالب آنکه مصرف کم پروتئین باعث افزایش سطح ترشح این هورمون در بدن می‌شود.
6. یائسگی
چاقی شکم در دوران یائسگی بسیار شایع است. در دوران بلوغ، هورمون استروژن سیگنال‌هایی به بدن می‌فرستد و موجب می‌شود چربی در باسن و ران زنان ذخیره شود تا زنان آماده‌ی بارداری باشند. این چربی‌ها ضرری ندارند، ولی در برخی موارد، آب‌کردن‌شان می‌تواند بسیار سخت باشد.
یائسگی رسما یک سال پس از آخرین قاعدگی آغاز می‌شود. در این دوره با افت چشمگیر سطح هورمون استروژن، چربی‌ها به جای ران و باسن، در شکم ذخیره می‌شوند.
برخی از زنان در این دوره بیشتر از دیگران چاقی شکم را تجربه می‌کنند. این موضوع می‌تواند به ژنتیک یا سنی که یائسگی آغاز می‌شود، ارتباط داشته باشد. بنابر پژوهشی، هر چه زنان یائسگی را در سنی پایین‌تر تجربه کنند، احتمال بروز چاقی شکم در آنها کاهش می‌یابد.
7. باکتری‌های مضر موجود در روده
صدها نوع باکتری در روده به‌ویژه در روده‌ی بزرگ زندگی می‌کنند. در‌حالی‌که برخی از این باکتری‌ها می‌توانند برای سلامتی مفید باشند، برخی دیگر تأثیرات منفی بر سلامتی فرد دارند. باکتری‌های موجود در روده با عنوان فلور روده (gut flora) یا ریزاندامگاه همزیست (microbiome) نیز شناخته می‌شوند. سلامت روده برای برخورداری از سیستم ایمنی سالم و دوری از بیماری‌ها ضروری است.
عدم توازن باکتری‌های موجود در روده، خطر بیماری‌هایی مانند دیابت نوع دو، بیماری‌های قلبی، سرطان و سایر بیماری‌ها را افزایش می‌دهد. توازن نامناسب باکتری‌های موجود در روده همچنین احتمال افزایش وزن و بروز چاقی در ناحیه‌ی شکم را افزایش می‌دهد.
بنابر پژوهش‌ها، میزان باکتری‌های فیرمیکوت (firmicutes) در افراد چاق بیشتر از کسانی است که وزن طبیعی دارند. این باکتری‌ها می‌توانند میزان جذب کالری را از غذاهای دریافتی افزایش دهند.
بنابر بررسی انجام‌گرفته روی موش‌ها، زمانی که به موش‌ها باکتری‌های مرتبط با چاقی داده شد، وزن آنها افزایش یافت. این در حالی است که باکتری‌های مرتبط با لاغری وزن موش‌ها را کاهش دادند.
بررسی‌هایی نیز که روی دوقلوهای چاق و لاغر و مادران‌شان صورت گرفته، نشان می‌دهند که هسته‌ی فلور طبیعی روده در خانواده به طور معمول مشترک است. این ویژگی می‌تواند بر افزایش وزن فرد و محلی که چربی‌ها ذخیره می‌شوند، تأثیر بگذارد.
8. آبمیوه
آب‌میوه‌ها نوعی نوشیدنیهای سرشار از شکر هستند که لباس خود را عوض کرده‌اند. حتی آب‌میوه‌های 100٪ طبیعی که عاری از شکر افزوده هستند، سرشار از قند به شمار می‌روند. در واقع، 250 میلی‌لیتر آب‌سیب و نوشابه‌ی کولا هر دو محتوی 24 گرم قند هستند. همین مقدار از آب انگور محتوی 32 گرم قند است. با اینکه آب‌میوه‌ها محتوی ویتامین‌ها و مواد معدنی بسیاری هستند، فروکتوز موجود در آنها می‌تواند موجب افزایش مقاومت به انسولین و چاقی شکم شود.
همچنین چنان‌که پیش‌تر اشاره شد، دریافت کالری از مایعات بسیار آسان بوده و قدرت سیرکنندگی غذاهای جامد را نیز ندارد. این امر موجب افزایش کالری دریافتی و در نتیجه چاقی شکم می‌شود.
9. استرس و کورتیزول
کورتیزول (cortisol) هورمونی ضروری برای زندگی است. این هورمون که توسط غدد فوق‌کلیوی ترشح می‌شود، با عنوان «هورمون استرس» شناخته می‌شود. این امر به این خاطر است که این هورمون به بروز واکنش‌های استرس کمک می‌کند. متأسفانه ترشح زیاد این هورمون باعث افزایش وزن به‌ویژه در ناحیه‌ی شکمی می‌شود.
در بسیاری از افراد استرس باعث پرخوری می‌شود. کورتیزول موجب می‌شود به جای اینکه چربی در تمام نقاط بدن پخش شود، فقط در شکم ذخیره شود. جالب است بدانید زنانی که نسبت دور شکم به باسن آنها بزرگ‌تر است، در زمان استرس، کورتیزول بیشتری در بدن‌شان ترشح می‌شود.
10. رژیم غذایی کم‌فیبر
فیبر در حفظ سلامتی و کنترل وزن بسیار مؤثر است. برخی از انواع فیبر در ایجاد احساس سیری، جلوگیری از افزایش هورمون‌های گرسنگی و کاهش جذب کالری از غذاها نقش دارند. در مطالعه‌ای که 1114 مرد و زن را در بر می‌گرفت، دریافت فیبر محلول توانست به کاهش چربی شکمی کمک کند. هر 10 گرم افزایش در مصرف فیبر محلول توانست تجمع چربی در شکم را 3٫7٪ کاهش دهد.
رژیم‌های غذایی سرشار از کربوهیدرات های تصفیه‌شده، نقشی مخالف فیبر در اشتها و افزایش وزن دارند و می‌توانند باعث افزایش چاقی شکم شوند. در پژوهشی غلات کاملِ سرشار از فیبر با غلات تصفیه‌شده مورد مقایسه قرار گرفتند. نتیجه‌ی این پژوهش از تأثیر فیبر در کاهش چاقی شکم و نقش کربوهیدرات تصفیه‌شده در افزایش چاقی شکم حکایت داشت.
11. ژنتیک
ژن‌ها در چاقی نقشی مهم دارند. چاقی شکم تا حدی تحت تأثیر ژنتیک است. ژن‌ها در تنظیم کورتیزول و گیرنده‌های لپتین (leptin) نقش دارند. گیرنده‌های لپتین کالری دریافتی و وزن را تنظیم می‌کنند. در سال 2014 پژوهشگران سه ژن جدید کشف کردند که در افزایش نسبت چربی دور شکم به باسن و چاقی شکم نقش دارند. گفتنی است که دو ژن از این ژن‌ها فقط در زنان یافت می‌شوند. با این‌حال برای نتیجه‌گیری قطعی در این زمینه به پژوهش‌های بیشتری نیاز است.
12. خواب ناکافی
خواب کافی برای سلامتی ضروری است. بررسی‌های بسیاری از ارتباط میان خواب ناکافی و افزایش وزن و چاقی شکم حکایت دارند. در این زمینه مطالعه‌ای 16 ساله روی 68000 زن صورت گرفت. نتیجه‌ی این مطالعه نشان می‌داد زنانی که شب‌ها کمتر از 5 ساعت می‌خوابند نسبت به کسانی که شب‌ها حداقل 7 ساعت می‌خوابند 32٪ بیشتر احتمال دارد که 15 کیلو وزن بیشتر داشته باشند.
اختلالات خواب نیز می‌توانند موجب افزایش وزن شوند. یکی از رایج‌ترین این اختلالات وقفه‌ی تنفسی در خواب (sleep apnea) است. در این وضعیت در طول شب فرد چندین مرتبه دچار وقفه‌ی تنفسی می‌شود. این امر به خاطر مسدود شدن مسیر هوا در گلو توسط بافت نرم است.
در مطالعه‌ای، پژوهشگران مشاهده کردند افراد چاقی که به وقفه‌ی تنفسی در خواب مبتلا هستند، بیش از افرادی که این مشکل را ندارند، دچار چاقی شکم هستند.
برگرفته از: authoritynutrition
