حضرت امام خمینی رحمه الله
حجت الاسلام والمسلمین قَرَهی، درباره اوج ساده زیستی امام، در نقل خاطره ای می گوید:
«در بیرونی منزل امام، یعنی اتاقی که شب ها آقا تشریف می بردند برای ملاقات مردم، تعدادی فرش های ناقص بود و قسمتی از اتاق نیز خالی از فرش بود. من خدمت امام عرض کردم که آقا اجازه بدهید یک فرش برای اینجا تهیه کنیم. ایشان فرمود: از توی اندرونی بیاورید. عرض شد: آنجا گلیم است و با اینجا جور نیست و نامتناسب است. امام فرمود: مگر منزل صدر اعظم است. به امام عرض کردم که منزل فوق صدر اعظم است، منزل امام زمان(عج) است. امام فرمود: منزل امام زمان هم معلوم نیست چی افتاده است».
پیام متن:
استفاده از کمترین امکاناتِ موجود و هم سطح شدن با ضعیف ترین قشر جامعه و توجه به نوع زندگی امامان معصوم علیهم السلام ، از سیره حضرت امام بوده است.
وقتی دکترها تشخیص دادند که امام باید از فضای بیمارستان بیرون برود، ساختمان سه طبقه ای اجاره شد که امام و خانواده شان در طبقه اول سکونت کنند و دو طبقه دیگر برای پاسداران و محل ملاقات باشد. حجت الاسلام و المسلمین محمدعلی انصاری می گوید: «امام که تشریف آوردند، فرمودند: این خانه، مناسب نیست و من باید از اینجا بروم. تنها مسئله ای که سبب شد امام خانه را نپسندند، این بود که نمای بیرون خانه سنگ بود. دوباره رفتیم و تا اینکه همین منزل کنونی تهیه شده (جماران). دو منزلی که برای امام و دفتر تهیه شد، جمعا 160 متر بود».
پیام متن:
پرهیز امام از خانه هایی که رنگ تجمل و اشرافی گری می دهد و قناعت ورزی ایشان به خانه ای محقر.
حضرت آیت اللّه خامنه ای، رهبر ایران اسلامی
حجت الاسلام و المسلمین سید علی اکبر حسینی می گوید:
«زندگی مقام معظم رهبری، بسیار ساده و در پایین ترین سطح و با کمترین امکانات است. ما زمانی خدمت ایشان رفتیم و از آقا درخواست کردیم تا اجازه بفرماید از داخل منزلشان و نیز وضعیت زندگی آقا فیلم برداری کنیم تا مردم، وضعیت زندگی رهبر خود را ببینند و بفهمند که ایشان چگونه زندگی می کند. آقا فرمود: اگر شما بخواهید زندگی مرا نشان دهید، می ترسم خیلی ها باور نکنند».
دکتر غلام علی حداد عادل نیز در نقل خاطره ای جالب درباره اهتمام رهبر انقلاب به ساده زیستی و دوری از تجملات چنین می گوید:
«به سادگی و ساده زیستی ولی امر مسلمین، دوست و دشمن معترفند. در یکی از سایت های مخالف نظام و ضد انقلاب، درباره زندگی ساده ایشان، این قضیه را آورده بودند که آیت اللّه خامنه ای در مراسم خواستگاری پسرشان از دختر آقای حداد گفتند: آقای حداد، شما بالاخره دکتر هستید و استاد دانشگاه. خانمتان هم همین طور، وضع زندگی شما خوب است، ولی وضع ما این جور نیست. اگر بخواهم تمام زندگی ام را بار وانت کنم، غیر از کتاب هایم، یک وانت بار هم نمی شود. اینجا هم دو تا اتاق اندرونی داریم و یک اتاق بیرونی که مردم با من دیدار می کنند. من پول ندارم که خانه بخرم. یک خانه اجاره کرده ام که یک طبقه را مصطفی و یک طبقه را مجتبی (داماد آقای حداد) در اختیار دارد. درباره این قضیه شما با دخترت صحبت کن! آقای حداد با دخترشان صحبت کردند و ایشان هم پذیرفتند».
پیام متن:
1. هم دردی و همرنگی رهبر انقلاب با قشر محروم و مستضعف جامعه.
2. آسان گرفتن مسئله ازدواج، حتی در عین تمکن مالی.
یکی از نزدیکان مقام معظم رهبری می گوید: «در اوایل ریاست جمهوری آقا، یک شب دیداری با ایشان داشتم. صحبت به درازا کشید. معظم له فرمودند: شام پیش ما بمانید، من نمی دانم شام چی داریم یا اصلاً به اندازه دو نفر شام هست یا نه؟ به هر حال هر چه باشد، با هم می خوریم. ایشان با منزل تماس گرفتند و گفتند: خانم، شام چی داریم؟ فلانی پیش ماست و من گفته ام هر چه باشد، با هم می خوریم. پس از گذشت حدود یک ربع، یک بشقاب برنج ساده و یک کاسه کوچک خورشت معمولی خیلی متوسط و مختصر آوردند. قدری هم نان و پنیر همراه آن بود. زندگی ایشان هنوز هم همین قدر ساده است».
پیام متن:
ساده زیستی و بسنده کردن به کمترین امکانات زندگی، یکی از ویژگی های برجسته مقام معظم رهبری است. پس مسئولان و زمامداران دولت نیز وظیفه دارند از این سیره پیروی کند.
حضرت آیت اللّه العظمی وحید بهبهانی رحمه الله
استاد شهید، مرتضی مطهری رحمه الله می فرماید:
«آقای بهبهانی دو پسر داشتند: یکی به نام آقا محمدعلی و دیگری آقا محمداسماعیل. روزی دید عروسش (همسر محمد اسماعیل) لباس های فاخر و گران قیمتی پوشیده است. به پسرش اعتراض کرد که چرا برای زنت این جور لباس ها را می خری؟ پسر در جواب می گوید: «قُلْ مَنْ حَرَّمَ زینَةَ اللّه الَّتی أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّیِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ؛ بگو! چه کسی زینت های خداوند را که در اختیار بندگانش قرار داد و نیز روزی های پاکیزه را حرام کرد.» مگر اینها حرام است؟ لباس فاخر و زیبا را چه کسی حرام کرده است؟ ایشان [در جواب [می فرماید: فرزندم! نمی گویم که اینها حرام است، البته که حلال است، ولی در میان مردم کسانی هستند که فقیر و غیر متمکن هستند و نمی توانند این طور لباس ها را تهیه کنند. ما که نمی توانیم این لباس ها را برای مردم فقیر بخریم و وارد زندگی آنها کنیم، ولی یک کار از ما ساخته است و آن، هم دردی کردن با آنهاست. طوری بپوشیم که اگر بر تن ما که خانواده مورد اعتماد آنها هستیم، لباسی دیدند، ناراحت نشوند».
پیام متن:
1. دعوت خانواده و نزدیکان به ساده زیستی و دوری از تجملات.
2. همرنگ شدن با قشر بی بضاعت و ضعیف جامعه و هم دردی کردن با آنان.
