خطرات سوراخ کردن بینی، لب و زبان

پیرسینگ( Piercing) یک واژه ی انگلیسی به معنای سوراخ کردن بدن و نصب اشیای تزیینی در آن است.
سوراخ کردن گوش که از گذشته های دور در بیشتر کشورهای دنیا متداول بوده، شایع ترین نوع پیرسینگ در دنیاست.
امروزه تقریباً در تمام کشورها، پیرسینگ در نقاط مختلف بدن انجام می شود. بسیاری از کسانی که پیرسینگ انجام می دهند، فقط به دنبال پیروی از مد و زیبایی هستند. این افراد غافل از عوارض خطرناک و گاه غیرقابل جبران آن با مراجعه به مراکز غیربهداشتی و در آرایشگاه ها خود را به دست افراد غیرمتخصص می سپارند.
اگرچه سوراخ کردن نرمه ی گوش بی خطرترین نوع پیرسینگ اعضای بدن است، اما باید به خاطر داشته باشید که همه ی پیرسینگ ها ممکن است عوارضی از جمله حساسیت و عفونت را در پی داشته باشند. حساسیت شایع ترین عارضه ی پیرسینگ است که بیشتر در هنگام استفاده از فلزات بدلی به ویژه کروم و نیکل به وجود می آید. خانم هایی که در هنگام استفاده از ساعت و انگشر بدلی دچار حساسیت، خارش و قرمزی در پوست خود می شوند باید از نصب بدلیجات خودداری کنند و اگر علاقه ی زیادی به پیرسینگ دارند، فقط از تزییناتی با جنس طلا استفاده کنند، چون احتمال حساسیت به طلا در دنیا بسیار کمتر از سایر فلزات است.
بعضی مواقع ممکن است حساسیت در محل قرارگیری شیء تزیینی نباشد، بلکه به مرور در سایر نقاط بدن ظاهر شود و گاهی حتی بعد از خارج کردن شیء، حساسیت تا پایان عمر با فرد همراه خواهد بود.
اگزما یا حساسیت به نیکل عارضه ی مهم و شایعی است که گاه می تواند زندگی فرد را مختل کند. تا جایی که تمام بدن در برابر تماس با فلزات حساس شده و فرد مبتلا به این عارضه حتی در هنگام گرفتن دستگیره در یا هر نوع شیء فلزی دچار حساسیت می شود. این در حالی است که بیشتر افرادی که پیرسینگ می کنند، معمولاً به دلایل مختلف از جمله هزینه ی آن، از فلزات بدلی استفاده می کنند و به ندرت سراغ طلا یا جواهراتی مانند الماس می روند. انجام پیرسینگ در سالن های آرایشی و توسط افراد غیرمتخصص خطرناک است، چرا که هر نوع برش و آسیبی به پوست ممکن است با خطر انتقال عفونت ها و ویروس های خطرناکی مانند HIV، هپاتیت، عفونت های باکتریایی و سیفلیس همراه باشد. بنابراین توصیه می شود اگر کسی علیرغم همه هشدارها باز هم علاقه مند به پیرسینگ است، حتماً به مراکز مطمئن و بهداشتی مراجعه کند تا کمتر سلامتی خود را به قیمت زیبایی به خطر بیندازد.
پیرسینگ در بعضی نقاط حساس بدن با خطرات بیشتری همراه است؛ به طور مثال احتمال عفونت و التهاب در پیرسینگ غضروف گوش به مراتب بیشتر از نرمه ی گوش است. در پیرسینگ لب، به دلیل تماس با سطح مخاطی و میکروب های دهان احتمال عفونت بسیار زیاد است و به دلیل بافت خاص لب ممکن است شخص دچار خونریزی شود.
زبان هم یکی از نقاط حساس بدن است که علاوه بر احتمال خطر خفگی به دلیل باز شدن و بلعیدن اتفاقی شیء تزیینی، ممکن است موجب ایجاد اشکال در تکلم شود و حتی حس چشایی را هم تحت تأثیر قرار دهد. خطر ابتلا به عفونت کشنده ی « آنژین لودوبک» در این پیرسینگ بسیار بالاست. این روزها مدهای جدیدی مانند پیرسینگ دندان و چشم هم وارد بازار شده است. شاید بتوانیم پیرسینگ دندان را کم عارضه تر تصور کنیم. در این پیرسینگ بخشی از دندان را می تراشند و نگینی روی آن می چسبانند. نکته ی مهم این است که این نگین مانع از مسواک زدن آن قسمت از دندان می شود و به مرور زیر آن زردرنگ خواهد شد.
در پیرسینگ چشم هم که هنوز طرفداران زیادی پیدا نکرده، جراح نگینی را با روشی دقیق، اما پرخطر، روی کره ی چشم در زیر ملتحمه(خارجی ترین لایه چشم) نصب می کند. این نگین بسیار نازک بوده و برای برداشتن آن نیاز به جراحی مجدد است. علاوه بر تمام عوارض پیرسینگ که در این جا فقط به بخشی از آن ها اشاره شد، احتمال باقی ماندن جای زخم ها هم وجود دارد، همچنین ممکن است سوراخ ها با چاق و لاغر شدن فرد تغییر مکان دهند.
نکته جالب دیگر این است که پیرسینگ در بعضی نقاط بدن نه تنها کمکی به زیبایی فرد نمی کند، بلکه چهره یی نازیبا برای او ایجاد می کند که بخصوص با استفاده از اشیای تزیینی عجیب، فقط باعث حیرت و جلب توجه دیگران می شود.
منبع:7روز زندگی، شماره 121.