ساچیم هنردستی کهن وبرآمده ازدستان زنان هنرمندخطه شمال ایران به ویژه غرب استان مازندران بوده که اکنون روبه فراموشی است . ساچیم بافی یا ساچین بافی ، تجلی ذوق ، هنر و زیبایی شناسی مردمان شمال ایران و از بافته های داری غرب مازندران به احیائ دوباره نیازدارد ، اگرچه روزگارانی اهالی خطه شمال بانام ساچین شهره جهان بودند ولی امروزه این هنردستباف قدیمی براثربی برنامه گی ، ساماندهی نشدن هنرمندان ، نبود حمایت ،بی توجهی به تبلیغات وکاربردی نشدن آن درحال فراموشی است .بافت ساچیم شبیه گلیم بوده ونقوش آن ساده راه راه و بامربع های رنگی در متن و مرکزآن دیده می شود .
نقشه دراین دست آفریده کار برد نداردو نقوشی که درآن مورداستفاده قرارمی گیردذهنی وآمیزه ای ازمیراث وفرهنگ پیشینیان است که سینه به سینه منتقل شده است .ازساچیم به عنوان رختخواب پیچ ، زیرانداز و روانداز استفاده می شود و الوار چوبی ; دفتین ; شانه ; ماسوره و ماکو از جمله ابزار این بافته داری است. این بافته داری درگذشته های دور به نو عروسان جهیزیه داده می شد تا پیوندشان باسنت ها عمیق تر و ریشه دار تر شود .اکنون این بافته داری در برخی مناطق غرب مازندران از جمله شهرستان چالوس بیشتر به دست زنان هنرمند متبحر و بی نام و نشان بافته می شود. برای بافت ساچیم ازپشم بهاره گوسفندان که لطیف تراست استفاده می شود از اینرو ظریف تر و لطیف تر از جاجیم است .برای بافت ساچیم چله ای به طول 10 متروعرض 40 سانتی مترتهیه شده وبعد ازبافت آنرابه پنج قسمت مساوی تقسیم می کنند.برای بافت یک ساچیم به ابعاد 2 در 2 مترمربع ،شش روزوقت لا زم است.
درگذشته های نه چندان دوربه نوعروسان به همراه چادرسفیدیک ساچیم نیزهدیه می دادندتاهمواره روشنی بخش زندگی مشترک آنان باشداین هنردستی که چندنسل درطایفه مارواج دارداکنون روبه فراموشی است . هرسال حمایت ازاین هنرکه ریشه درآداب وسنن منطقه داردکمترمی شود. تولید هر ساچیم 2 در 2 متری بیش از 20 هزار تومان هزینه دارد.
ساچیم بافی نوعی صنعت دستی روستایی وخانگی است که بافندگان آن زن هستند. رنگهای گیاهی قرمز ، آبی ، زرد و سبزدرگذشته برای بافت ساچیم استفاده می شدکه امروزجای خودرابه رنگهای شیمیایی داده است.
