زمانی که آلمان در ژوئن 1941 به اتحاد جماهیر شوروی حمله کرد، صدها هزار زن روسی به‌عنوان پرستار، آشپز و حتی تک‌تیرانداز به میدان‌های نبرد سرازیر شدند.
بیش از دو هزار زن به‌عنوان یک تک‌تیرانداز خبره آموزش دیده و به برخی از صحنه‌های بسیار خطرناک جنگ اعزام شدند. آن‌ها گاهی اوقات ساعت‌ها و به‌تنهایی در نقطه‌ای دراز می‌کشیدند تا از دیده شدن در امان بمانند و بتوانند بهترین شلیک خود را داشته باشند. در ادامه با بنیتا همراه باشید.
داستان‌های بسیاری در مورد خوی وحشی تانیا بارمازینا، معلم سابق کودکستان، شنیده شده است که توانسته بود در جبهه‌ی بلاروس 16 نفر را به قتل برساند. یا اینکه در جایی دیگر و قبل از دستگیری و اعدام 20 نفر دیگر را بکشد.
Credit: Ozerksy/AFP/Getty Images
Credit: AFP/Getty Images
لیودمیلا پاولیشِنکو ملقب به «بانوی مرگ» می‌گوید ما سربازان هیتلر را به‌مانند برگ خزان به زمین می‌ریختیم.
Credit: Krasutskiy/AFP/Getty Images
تک‌تیراندازان ارتش سرخ قبل از اعزام به جبهه – سال 1943
Credit: Ozerksy/AFP/Getty Images
Credit: Ozerksy/AFP/Getty Images
تک‌تیرانداز آناستازیا استپانووُ در هنگام نبرد استالینگراد – سال 1942
Credit: Ozerksy/AFP/Getty Images
Credit: Bettmann/Getty Images
Credit: Bettmann/Getty Images
Credit: Sovfoto/UIG via Getty Images
پاولیشنکو که در روستایی کوچک در خارج از شهر کیف در اوکراین متولد شد، کودکی اهل رقابت و جسور بود. او پس از شنیدن این خبر که همسایه‌ی جوان آن‌ها در تیراندازی مهارت دارد، شروع به تمرین با یک اسلحه کرد.
Credit: Ozerksy/AFP/Getty Images
لیودمیلا پاولیشنکو در نبرد سواستوپول - سال 1942
او در دانشگاه کیف تاریخ را تا مقطع کارشناسی دنبال کرد و به هنگام تجاوز آلمان‌ها به روسیه به‌سرعت به‌عنوان داوطلب عازم میدان نبرد شد.
مسئولان بخش اعزام تلاش کردند تا از پاولیشنکو یک پرستار بسازند، اما او اصرار داشت تا نقشی جنگی داشته باشد.
Credit: Ozerksy/AFP/Getty Images
لیودمیلا پاولیشنکو در نبرد سواستوپول - سال 1942
کار اصلی ارتش سرخ دفاع از کشور بود. پاولیشنکو نیز یک اسلحه برداشت و خود را داوطلب حضور در این ارتش کرد. او تمامی آزمون‌ها را به‌راحتی گذرانده و به‌سرعت در گروهان بیست و پنجم پذیرفته شد.
پاولیشنکو در اودسا و مولداوی برای چند ماه و قبل از اعزام مجدد برای دفاع از شهر سواستوپول در برابر محاصره‌ی آلمان‌ها جنگید.
او در آن چند ماه به خاطر مهارت در پنهان‌کاری و دقت به شهرت بالایی دست یافت و ده‌ها تن از سربازان دشمن را از پای درآورد. او برخی از خطرناک‌ترین مأموریت‌ها نظیر عملیات ضد جاسوسی و شرکت به‌عنوان تک‌تیرانداز که روزها به طول میانجامید را نیز پذیرفت.
Credit: Ozerksy/AFP/Getty Images
لیودمیلا پاولیشنکو در نبرد سواستوپول - سال 1942
شهرت او حتی در میان سربازان آلمانی هم پیچیده بود و آن‌ها سعی در دادن رشوه به او نیز بودند.
او چهار بار زخمی شد و پس از اصابت ترکش به صورتش، میدان جنگ را رها کرد و به آموزش تک‌تیراندازهای جوان و فعالیت‌های تبلیغی علیه نازی‌ها پرداخت. اگر به تاریخ جنگ جهانی دوم و آلمان نازی علاقه‌مندید به مطلب راهپیمایی های نورنبرگ مراجعه کنید.
پاولیشنکو در کمتر از یک سال حضور در جبهه‌ها 309 نفر شامل 36 تک‌تیرانداز دشمن را کشت و نام خود را در تاریخ به‌عنوان یکی از خطرناک‌ترین تک‌تیراندازان به ثبت رساند.
پاولیشنکو یک بار به‌منظور مذاکره برای حمایت متفقین از روسیه برای کاهش فشار از این کشور در جنگ به ایالات‌متحده‌ی آمریکا، کانادا و بریتانیا اعزام شد.
او به هنگام بازدید از آمریکا و دیدار با اِلِنور روزولت با سؤالات بی‌شماری از سوی خبرگزاری‌ها در مورد فشن، سبک زندگی و نحوه‌ی آرایش خود در میدان نبرد روبرو شد.
Credit: Library of Congress
پاولیشنکو در هنگام حضور در شهر واشنگتن - سال 1942
او در ابتدا تمامی این سؤالات را تحمل کرد، اما با طولانی‌تر شدن سفر صبر او هم لبریز شد و به درشتی به سرزنش آمریکایی‌ها برای عدم کمک به روسیه پرداخت.
پاولیشنکو در جایی از سخنرانی خود در شهر شیکاگو در سال 1942 می‌گوید: «عالی‌جنابان، من 25 سال سن داشته و تا به الآن 309 سرباز فاشیست را کشته‌ام. آیا شما تصور می‌کنید که می‌توانید برای مدتی طولانی در پشت من مخفی شوید؟»
«حالا من به یک موضوع جدید برای شما تبدیل شده و در صدر اخبار روزنامه‌ها قرار گرفته‌ام. در اتحاد جماهیر شوروی من یک شهروند هستم. یک مبارز و یک سرباز برای کشورم.»
Credit: Library of Congress
پاولیشنکو در شهر واشنگتن همراه با سایر فرستاده‌های اتحاد جماهیر شوروی - سال 1942
پاولیشنکو به هنگام بازگشت به روسیه به درجه‌ی سرگردی ترفیع یافت و نشان شجاعت، به‌عنوان بالاترین نشان، از طرف این کشور را دریافت کرد.
او تا پایان جنگ به آموزش تک‌تیراندازان مشغول بود و پس‌ازآن به دانشگاه کیف برای پایان تحصیلات خود و تبدیل شدن به یک مورخ بازگشت.
