روستای برمسیاه

وجه تسمیه روستای برمسیاه

کلمه برمسیاه :مشتق از برم عمیق یعنی گودال بسیار بزرگی که آب بسیار فراوان در آن جمع بوده و چون عمقش زیاد بوده این حوضچه آبی،سیاه به نظر میرسیده ،به همین خاطر حدود160 الی170 سال پیش این منطقه بنام برمسیاه به ثبت رسیده است،نام قبلی این روستا نا معلوم است،گویا این منطقه را سراب سیاه یا سراب بیشه گفته اند اما در اسناد معتبر دیده نشده است.

ساکنان قبلی این روستا تقریبأ از زمان یک قرن و نیم پیش پس از درگیری در مناطق مختلف استان فارس به این منطقه کوچ نموده و ساکن شده اند، اولین اولادی که پس از درهم شکستن ابن پهوندی که در منطقه جونکان اتراق داشته اند وارد این خطه شده بیگدلی ها بودند که بنام بگدلی ترکی مشهورند که بنیه اصلی این اولاد همین اولاد خسروی می باشد که چند نفر از بزرگان و سران آن عبارت ان از:ملا علی بابا که از طرف محمد علی خان کشکولی مأمور احداث دژهای محکم و مستحکم در این روستا میشود که بقایای این قلعه ها تا چند سال قبل موجود بود ولی اکنون از بین رفته و تخریب شده است،و از دیگر بزرگان می توان :عبدالله بیگ ،خشایار بیگ و خدایار بیگ خسروی را نام برد،

اولاد های دیگری که به تدریج در این روستا ساکن شدند عبارت اند از : اولاد گله زن که از عشایر منطقه فیروز آباد فارس بوده که تقریبأ یکصد سال پیش در این منطقه سکونت گزیدند، اولاد غجه بگدلی دمر چماقلو که از عشایر فیروزآباد فارس بوده و در این منطقه ساکن شده اند ،اولاد شولی یا شوری که از منطقه شول دلخان پشت کوه سپیدان به این روستا مهاجرت کردند،اولاد احمد محمود که تقریبأ 80سال پیش از منطقه کوه سرخ یا همان منطقه ماهور میلاتی در این روستا ساکن شدند و از دیگر اولاد ها که این روستا را برای سکونت انتخاب کردند(اولاد کهواره یا کیهو و صالحونی) را نام برد.

اولاد های دیگر ساکن در این روستا بختیای ها و مختاری ها هستند که تقربیأ از زمان یکصد سال پیش به این روستا مهاجرت کرده اند.

از اولاد های دیگر ساکن در این روستا میتوان قره قان و احمد خان را ذکر کرد که بنا به اظهار سال خوردگان که نقل کرده اند اولاد پیشین احمد خان هم از لحاظ سواد و هم از لحاظ دلیری و اسب سواری سرآمد همه ی اولاد های دیگر بوده اند که از جمله یکی از بزرگان این اولاد را میتوان ملا ظهراب را نام برد .

موقعیت جغرافیایی روستای برمسیاه:

این روستا تقریبأ در منطقه گرم و خشک و تا حدی نیمه معتدل قرار دارد.

پوشش گیاهی روستا:

پوشش گیاهی این روستا اکثرأ بن ، بادام ،بلوط و گیاهان متعددی وجود دارد که مجال ذکر آنها نیست .

جمعیت روستای برمسیاه.

جمعیت این روستا تقریبأ بالغ بر یک هزار نفر است که طبق آمار خانه بهداشت برمسیاه 524نفر مرد و 476 نفر زن است .

تحصیلات مردم روستای برمسیاه.

اکثر مردم این روستا با سواد هستند و تعداد زیادی از جوانان روستا دارای تحصیلات عالی هستند ودارای مشاغلی مانند معلمی و پزشکی افسری و غیره اند…….

شغل اصلی مردم روستای برمسیاه..

کشاورزی و تا حدودی دامداری است که متاسفانه در سالهای اخیر به علت خشک سالی با مشکلاتی مواجه شده است.

{{ معرفی روستای برم سیاه }}

برم سیاه :بمعنی آبگیر سیاه ـ برکه ی سیاه

این نام از قدیم الایام به این روستا تعلق داشته یعنی در حقیقت به این نام نامگذاری شده است… این آبگیر چند سالیست که رو به خشکی گرویده است اما در فصل زمستان متناسب با باران نیز چشمه هایی از آن جاری میشود . برمسیاه مناطقی همچون ،مشیل {مکانی سرسبز}،شبانخوسی ،آب ناری،کومه جا،تلخ آب: را به خود اختصاص داده که از جمله مناطق مهم برای کشاورزی و دامپروری مردم این روستا به حساب می آید .

روستای برم سیاه در{12} کیلومتری خومه زار و{25}کیلومتری نورآباد ممسنی در منطقه ی ماهور میلاتی واقع شده است که این منطقه در شهرستان نورآباد ممسنی واقع در استان فارس است . روستای برم سیاه بالغ بر 250خانوار هست و جمعیتی بالغ بر 1800 نفر به تناسب زن و مرد برابر است .همه ساکنین برم سیاه قشقایی هستند که در حقیقت براساس تحقیقات انجام شده قشقایی ها مردمی هستند که از آذربایجان و تبریز{باز مانده قفقاز سابق } کوچ کرده و به استان فارس آمدهاند .قشقایی در معنی یکی اسب پیشانی سفید و معنی دیگر ان کوچ کننده یعنی کسانی که کوچ میکنند .درامد اقتصادی اکثر مردم روستای برم سیاه از طریق کشاورزی و ان هم بصورت دیم ،{تنها با اب باران ابیاری میشوند }و دامداری کا حرفه ی بیشتر این روستا نشینان به حساب می اید ،وصول میشود و متکی به دام و کشاورزی هستند .

روستای برم سیاه با ایثار دو شهید گرانقدر چون شهید محمد خسروی وشهید فرج الله خسروی در جنگ تحمیلی وهشت سال دفاع مقدس کار نامه ایی درخشان را از خود بجای گذاشته است . و علاوه بر این: جانبازان و ایثار گران زیادی هم ایفای نقش کرده اند که جای بسی تقدیر است .

شهرستان ممسنی: در جنوب غربی استان فارس قرار دارد و به چهار بخش که عبارتند از :

بخش دشمن زیاری .بخش مرکزی ،ُبخش مصیری .بخش ماهور میلاتی

زبان مردم مرکز و بخش های دشمنزیاری و مصیری لری است چراکه مردم خود شهرستان لر هستند .

ماهور میلاتی یعنی تپه زار های پیوسته و به همین دلیل آنرا ماهور {تپه زار }نامیده اند .ماهور میلاتی دارای کوه های بزرگی همچون کوه بزان {که همه ساله در فصل بهار مسافران زیادی را به خود جذب میکند }.کوه پیره که در نزدیکی روستای شیربیم است و همچنین کوه سیاه که از جمله کوه های دارای بز کوهی و قوچ میباشد و در نزدیکی روستای میشان واقع شده است .

روستاهای بخش ماهور میلاتی :

پودنک ،دم قنات،شور،شیربیم،عباس آباد،برم سیاه،طالقانی{قلعه ی گچی}،مرغ بزرگ،دلوار سیاه ، تلخ آب،هزار بلوت،مور کرد،شهرک،بشار جان،مشیل بندر،رباط،بابا منیر،هفت دشت ،میشان علیا،میشان کوچک،بید کرز ،شاه تسلیم: چاه انجیر، نزاع، بابا کلان ،بید خل ، زیربند ،میلاتون ،و…..

ماهور میلاتی با بیش از35 روستای بزرگ و کوچک و بالغ بر 9800 نفر جمعیت دارد . از این تعداد روستا هفت روستای :دم قنات ،شور ،پودنک،شیربیم،عباس آباد،طالقانی و مرغ بزرگ به زبان لری تکلم میکنند و بقیه به زبان قشقایی تکام میکنند بجز چند استثنا.

ازازاا اسی و اندی روستا پنج روقیه ی روستاها به زبان ترکی قشقایی تکلم میکنند

شغل مردم ماهور میلاتی :

شغل اصلی اکثریت مردم ماهور دامپروری وکشاورزی است . آنها دامهایی نظیر گوسفند وبز وبه تعداد کمی هم کاو نگهداری میکنند . بیشتر آنها کوچروی میکنند . ییلاق آنها در اطراف شهرهایی همچون ،جهرم{اصفهان}،سمیرم {اصفهان}،سپیدان {فارس }شهرضا در اصفهان واقلید{فارس} قرار دارد که در فصل بهار کوچروی خود را اغاز میکنند . قشلاق انها در ماهور میلاتی است که در اوایل پاییز که هوا رو به سردی میرود باز میگردنند و زندگی خود را ادامه میدهند .

محصولات کشاورزی :

محصولات عمده ی کشاورزی : گندم ، جو ، عدس ،سیفی جات از قبیل خیار سبز ، هندوانه، کدو و…. بدلیل کمبود آب کشاورزی بیش تر محصولات آن از قبیل گندم و جو دیم است و در فصل تابستان شروع به سیفیجا ت میکنند و تا اوایل پاییز نیز محصولات سیفی دارند.گنم و جو و عدس را از اواسط پاییز متناسب با ریزش های جوی شروع میکنند و با آب باران آبیاری میشوند و موقع درو آنها در فصل بهار و در ماه های اردیبهشت و خرداد است .بیشتر محصولات دیمی در خود منطقه برای دام و طیور استفاده میشود .

درختان موجود در کوه های ماهور :

در ماهور میلاتی در ختانی نظیر بادام کو هی .پسته کوهی {بن و ….}بلوط به تعداد فراوان .کنار ،انجیر وحشی .و دیگر درختانی که بدلیل خلاصه کردن از انها نامی نبردیم.

منطقه ی ماهور در فصل بهار به جایی سرسبز و خرم تبدیل میشودو مسافران زیادی را به خود جذب میکند وجود درختان و کوه های سرسبز نیز خود زیبایی این منطقه را چند برابر کرده است که حتما نیز ارزش سفر به این بخش را داردو از کلیه ی خوانندگان برای سفر به دیار قشقایی ،بخش ماهور میلاتی دعوت به عمل می آید .

حیوانات وحشی منطقه ی ماهور :

در ما هور میلاتی حیواناتی نظیر گراز وحشی ،کفتار ،‌گرگ،‌روباه ،‌شغال ، جوجه تیغی ،‌گربه ی وحشی، سمور ،‌خرگوش،….و به تعداد کمی هم بز کوهی در ارتفاعات کو های رود خانه ی زهره . و پرندگانی همچون قمری ،‌گهک ،‌قرقاول ،‌طیهو ،‌کبک ،‌شاهین ،‌عقاب ،و ……

آثار دیدنی ماهور:

از دیدنی های ماهور میتوانیم از امام زاده بی بی حنا در 3 کیلومتری بابامنیر ،‌امام زاده ماهور واقع در بابامنیر،{عارفی که در قرن هفت به ماهور آمد و ماندنی شد و هنوز زبانزد هست .}‌دریاچه ی برم شور{طول 3 و عرض بیش از 500} واقع در بین بابامنیر و میشان ،امام زاده شاه تسلیم در روستای شاه تسلیم در حوالی میشان ،امام زاده پیر شهیدان ،

این روستا دارای آب، برق، مخابرات دیجیتال ،پست بانک ،خانه بهداشت ،دبیرستان دخترانه مدرسه راهنمایی پسرانه و دخترانه و مدرسه ابتدایی پسرانه و دخترانه است.

زبان مردم روستا 90% زبان شیرین ترکی است.

این روستا دارای 200 خانوار است ..

لازم به ذکر است اولاد نوروز و اولاد بهروز هم جز همان اولاد گله زن محسوب میشوند که وجه اشتراک بسیار نزدیک دارند و صله رحم میشوند