چرا باید از فریاد زدن برسر فرزندانمان اجتناب کنیم؟!-بخش دوم

هیچ کسی از افراد عصبانی که دائما فریاد می‌زنند، خوشش نمی‌آید. از بچگی، والدین ما سعی می‌کردند به ما بیاموزند تا با همه با احترام صحبت کنیم و صدایمان را بالا نبریم و از فریاد زدن برسر کسانی که با ما به آرامی حرف می‌زنند، بپرهیزیم. اما چه می‌شود که گاهی خود والدین این نکته را فراموش کرده و به سراغ این عادت زشت رفته و با فریاد کشیدن سعی می‌کنند فرزندانشان را تربیت کنند؟

ما در گزارشی دو قسمتی قصد داریم به بررسی این موضوع بپردازیم. این بخش دوم و پایانی گزارش ماست:

 تحقیقات انجام‌شده هنوز نتوانسته عواقب فریاد کشیدن‌های مداوم برسر کودکان در محیط خانواده‌ای که در آن فریاد کشیدن تبدیل به یک عادت شده را تشریح کند ولی خانم ناواررو به والدین یادآوری می‌کند که تربیت کودکان در چنین شرایطی باعث می‌شود که او در بزرگسالی، دوران سختی را پشت سر بگذارد. او معتقد است که کودکان،والدینشان را الگوهای زندگی شان قرار می‌دهند. او در این رابطه گفته:« اگر من هر زمان که عصبانی می‌شوم، داد بزنم، فرزندانم اینگونه متوجه می‌شوند که در مواقع عصبانیت، داد زدن آزاد است.»

یکی از مشکلاتی که والدین با آن مواجه شوند این است که فکر می‌کنند که با بالا رفتن صدایشان، احترام فرزندشان را به دست خواهند آورد. 

البته باید این را به یاد داشت که قاطع بودن، به معنای این نیست که حرفها را فریادزنان بر زبان بیاوریم؛ بلکه به این معناست که حد و مرزهایی تعریف کرده و بر  سر تصمیماتمان بایستیم. ناواررو ادامه داد:« وقتی می‌گویم که اجازه نداری فلان وسیله را جا به جا کنی، بچه من هرچقدر هم می‌خواهد جیغ و فریاد کند. او باید بفهمد که وقتی من چیزی می‌گویم، سر حرفم ایستاده ام و او با این فریادها هم به هدفش نخواهد رسید. نباید این طور باشد که بعد از دو یا سه جیغ کودک، شما بگوئید: خیلی خب، چه کار کنیم؟ شما باید به او نشان دهید که برای هرچیزی محدوده‌هایی تعریف می‌کنید و با صبوری و مقاومت پای حرفتان بایستید. در تعلیم و تربیت فرزندان، راه میانبر وجود ندارد. هرکاری به زمان و تلاش زیادی نیاز دارد.»

چطور می‌توانیم این عادت را تغییر دهیم؟ 

به گفته محققان، تنها بحث کنترل خود مطرح است. ناواررو گفت:« در ابتدا شاید خیلی سریع از کوره در بروید ولی هر زمان که متوجه رفتار نادرستتان شدید، می‌توانید کارتان را اصلاح کنید. هیچ مشکلی نیست. تدریجا خواهید توانست تا قبل از فریاد زدن، خودتان را کنترل کنید.» در این راستا چندین راهکار وجود دارد: یکی از این راه‌ها این است که با فرزندانتان به هم قول بدهید تا با کمک هم، داد زدن را کنار بگذارید. یا اینکه به هم قول بدهید:"بیایید بدون جیغ و داد با هم حرف بزنیم."

هرچند که حتی اگر موفق شویم که به فریادزدن‌ها خاتمه بدهیم، ممکن است در برخی شرایط کنترلمان را از دست داده، دوباره برسر فرزندمان فریاد بکشیم. ناواررو در مورد بهترین رفتار دراین شرایط گفت:« دراین موارد بهترین کار این است که از فرزندتان عذرخواهی کنید. خیلی ساده بگوئید:"ببخشید پسرم. یک لحظه از کوره دررفتم. خودت می‌دانی که دوست ندارم که سرت فریاد بکشم ولی تو هم نباید فلان کار را انجام دهی."»