به گزارش خبرنگار مهر، در آستانه بیستم مهرماه روز بزرگداشت حافظ، مراسم بزرگداشت این شاعر بزرگ شب سه‌شنبه 18 مهرماه به همت انجمن آثار و مفاخر فرهنگی ایران و با حضور حافظ‌پژوهان برجسته و نیز علاقه‌مندان به شعر خواجه شیراز در محل این انجمن در تهران برگزار شد.
حسن بلخاری رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در سخنانی با اشاره به اینکه استادان حاضر در این مراسم می‌بایست برای مراسم روز بزرگداشت حافظ به شیراز بروند و به همین خاطر، مراسمی که این انجمن ترتیب داده است، دو روز قبل از 20 مهرماه برگزار می‌شود، سخنرانی خود را به پاسخ به این پرسش که آیا می‌توان در دیوان حافظ، ناب‌ترین و عمیق‌ترین مفاهیم عرفانی را که نه بر اساس ذوقی، بلکه محصول نگاه شاعرانه به عالم و مستند متکی به اصول و معانی عرفانی است، یافت یا خیر، اختصاص داد.
وی سپس گفت: البته در ظرف چند صد سال گذشته پاسخ صریحی به این سؤال داده شده است؛ همه معتقدند که حافظ در برخی از ابیات خود چنان پرده از اسرار ژرف ما برداشته که گویی در این حوزه یک استاد به تمام معنا بوده است و بلکه یک مواجهه عرفانی داشته است.
این پژوهشگر حوزه عرفان و تصوّف اضافه کرد: در قلمرو عرفان، اگر مواجهه صورت نگیرد، سخن به زبان درنمی‌آید. در مورد حافظ پاره‌ای ابیات وجود دارد که از یکسو نقطه‌سنجان می‌بینند و می‌دانند که تابع‌النعل بالنعل، پیچیده‌ترین مفاهیم «فتوحات» و «فصوص» ابن‌عربی است.
بلخاری سپس به برخی مفاهیم فصّ نهم فصوص ابن‌عربی پرداخت و افزود: واقعیت این است که حافظ استعدادی خدادادی دارد؛ در این زمینه که حقیقت را آنچنان می‌گوید که خاص و عام و باسواد و بیسواد آن را درک می‌کنند؛ حتی اگر نتوانند درکی معرفتی بدست بیاورند، دستکم به درکی عاشقانه خواهند رسید.
وی این مسئله را شأن و بزرگی حافظ بر بزرگانی مانند ابن‌عربی خواند و آن را محصول مواجهه بی‌واسطه و عارفانه حافظ با وجود حقیقت توصیف کرد.
