تحریریه دنیای سلامت
همه ما دوست داریم جسم و روانی سالم داشته باشیم، ولی این امر به راحتی میسر نیست. برای داشتن بدنی سالم، رعایت یک رژیم غذایی صحیح و علمی لازم است و مراقبت از سلامت روان هم قواعد خاص خودش را دارد. ما سعی میکنیم در حد امکان غذاهای سالم بخوریم و حجم غذای خود را کاهش دهیم.
میزان موفقیت در این کار برای افراد مختلف یکسان نیست. بعضی افراد میتوانند این برنامه تغذیه صحیح و به اندازه را دقیقا رعایت کنند و بسیاری هم پس از مدتی رعایت کردن رژیم غذایی، تحمل خود را از دست میدهند و به شدت پرخوری میکنند. این افراد پس از این اتفاق به شدت احساس گناه میکنند و نمیدانند که آیا میتوانند همان روند سالم قبلی را ادامه دهند یا خیر.
باید دید دلیل این شکست و رو آوردن به پرخوری چیست. عوامل گوناگونی مانند عوامل روانی، جسمی و محیطی در این موضوع دخیل هستند. در زیر تعدادی از این عوامل را میخوانید.
استرس و کورتیزول
یکی از دلایل پرخوری فشارهای عصبی و استرس است. وقتی شما به طور مزمن استرس داشته باشید، بدنتان هورمونهایی مانند کورتیزول را به مقدار زیاد ترشح میکند که به مرور باعث افزایش اشتها و در نتیجه پرخوری میشود. دکتر الیسا اپل، دانشیار دانشگاه کالیفرنیا در سان فرانسیسکو و دپارتمان روانپزشکی، میگوید: «کورتیزول باعث میشود ما به غذاهایی که چربی، قند و نمک آنها زیاد است، تمایل پیدا کنیم.»
سلولهای چربی هم کورتیزول تولید میکنند. اگر هم چاق باشید و هم زندگی پر استرسی داشته باشید، سطح خونی این هورمون در بدنتان بالا خواهد رفت. براساس پژوهشها، زنان دارای اضافه وزن وقتی در معرض عوامل استرسزای روزانه (مانند مشکلات شغلی یا خانوادگی و پرداخت هزینهها) قرار میگیرند، دچار اضافه وزن میشوند.
کورتیزول در کنار انسولین باعث میشود بدن چربی احشایی بیشتری ذخیره کند که احتمال سکته قلبی و مغزی را افزایش میدهد. از طرفی، کسی که استرس دارد به سختی میتواند به یک رژیم غذایی درست و سالم پایبند باشد. این یکی از دلایل مهمی است که نشان میدهد چرا بسیاری از افراد نمیتوانند از رژیم غذایی سالمی پیروی کنند.
دیده شده کسانی که معمولا مواظب خوردنشان هستند، زمانی که زیر فشار عصبی قرار میگیرند، پرخوری میکنند.
چه باید کرد؟
زندگی روزمره همه ما مملو از عوامل استرسزا است، ولی اگر قرار باشد به خاطر این استرسهای روزمره پرخوری کنیم نمیتوانیم زندگی سالمی داشته باشیم. یکی از بهترین راههای برخورد با این استرسها، یاد گرفتن روشهای مهار آن است. تمرینات یوگا، مدیتیشن و تنفس عمیق، ابزارهای موثری هستند که میتوانند از تنشها بکاهند.
انجام 20 دقیقه تمرینات تن آرامی (ریلکسیشن) که در آن به طور متناوب عضلات منقبض و منبسط میشوند هم کمک میکنند با استرس خود کنار بیاییم. زمانی که عصبی و کلافه و خشمگین هستید، به جای اینکه سراغ یخچال بروید این کارها را انجام دهید، زیرا به طور قابل توجهی از استرس و ترشح کورتیزول در خون شما میکاهد...
برای خواندن بخش دوم- عوارض و راهکارها پرخوری- اینجا کلیک کنید.