در حد فاصل سال‌های 2008 تا 2011، مقر فرماندهی وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا، پنتاگون، به صورت محرمانه 22 میلیون دلار آمریکا برای یک برنامه تحقیقاتی که بر روی تهدیدات ناشی از اشیای ناشناخته قابل پرواز یا همان یوفوها (UFO) تمرکز داشت، صرف کرده است.
گزارش روز یکشنبه هفته گذشته نیویورک تایمز به این موضوع پرداخته بود. این برای اولین بار است که پنتاگون وجود چنین برنامه تحقیقاتی را تایید کرده است.
تصویری که گفته می‌شود از برخورد نزدیک با یک یوفو گرفته شده است
در علم شناسایی بشقاب پرنده ها یا اشیا پرنده ناشناس (یوفولوژی) به مشاهده این اشیا توسط یک شاهد عینی، برخورد نزدیک گفته می‌شود. نسختین بار این اصطلاح را آلن هاینک، ستاره‌شناس مشهور، در کتاب خود با عنوان “تجربه یوفو” استفاده کرد.
او سه دسته از برخوردهای نزدیک را در این کتاب معرفی کرده است که مهمترین آنها اشیایی که به نظر نمی‌رسند ساخته دست بشر باشند (برخورد نزدیک از نوع اول)، فلج کنندگان انسان، حلقه‌های کشتزار‌ها و تداخل در موتور‌های الکتریکی (برخورد نزدیک از نوع دوم) و در نهایت برخورد نزدیک با موجودات ناشناخته (برخورد نزدیک از نوع سوم) است.
برنامه شناسایی تهدیدات هوافضایی پیشرفته (AATIP) به عنوان بخشی از آژانس اطلاعات دفاعی (DIA) در سال 2007 به درخواست سناتور ایالت نوادا هری رید (Harry Reid) تشکیل شد.
در سال 2012 نیز برای این برنامه بودجه تخصیص داده شد و به رهبری لوئیز الیزوندو (Luis Elizondo) در جریان بود. اما در اکتبر امسال الیزوندو به دلیل آنچه “فقدان بودجه پنتاگون” و “عدم توجه به تلاش‌هایش” او عنوان کرد، از سمت خود استعفا داد.
تصویری که طبق گفته شاهد آن از برخورد نزدیک با یک یوفو گرفته شده است.
بر اساس گفته روزنامه تایمز، الیزوندو در نامه دفاع استعفا خود به جیمز متیس (James Mattis)، وزیر دفاع، گفته است: “دولت باید ناو‌ها و سایر سیستم‌های غیرمعمول هوایی که با پلتفرم‌های سلاح‌های نظامی و نمایش پتانسیل‌های نسل‌های آینده در ارتباط هستند را به طور جدی تحت نظر داشته باشد.”
در سال‌های اولیه اجرای این برنامه، پنتاگون، بخش عمده‌ای از بودجه 22 میلیون دلاری را به کمپانی هوافضای رابرت بیگلو (Robert Bigelow) اختصاص می‌داد. رابرت بیگلو، تاجر میلیونری است که که اعتقاد کامل به وجود بیگانگان دارد.
گفته می‌شود بیگلو از دوستان نزدیک سناتور رید (Reid) بوده و علاقه‌مندی او به یوفوها و بیگانگان نیز کاملا نشات گرفته از شخص بیگلو است. بیگلو به هر دو کمپین انتخاباتی سناتور رید در سال‌های 2004 و 2010 کمک‌های مالی بسیاری کرد.
این اولین باری نیست که دولت ایالات متحده بر روی یوفوها و یا سایر پدیده‌های مرموز هوافضایی تحقیقات انجام می‌دهد. درسال 1974 نیروی هوایی ایالات متحده بر اساس تجزیه و تحلیل‌های سازمان اطلاعات سیا، پروژه‌ای را را با هدف جمعآوری، ارزیابی و تعمیم تمام اطلاعات و دیدگاه‌های مربوط به یوفوها را به راه انداخت. با این فرض که این احتمال وجود دارد که یوفوها واقعی باشند و امنیت ملی را به چالش بکشند.
مطالعاتی نظیر “پروژه کینه” (Projects Grudge) و “کتاب آبی” (Blue Book) نیز به دنبال این برنامه انجام می‌شد که هدف هر دو این مطالعات جمعآوری داده‌ها و تجریه تحلیل آنها با هدف بررسی پتانسیل‌های پدیده یوفو در تهدیدک کردن امنیت ملی بود.
موضوع یوفوها در سال 1947 و پس از واقعه مشهور رزول (Roswell) به بحث داغ تبدیل شد. پس از آنکه شی پرنده ناشناس دیسک مانند، در مزرعه‌ای در زرول در ایالت نیومکزیکو سقوط کرد. ارتش ایالات متحده اذعان داشت که آن شئ یک بالون استاندارد هوایی بوده است، اما علاقه‌مندان به یوفوها می‌گفتند که دولت آمریکا از افشای آنچه واقعا رخ داده است، خودداری می‌کند.
افرادی که دیدگاه دولت در خصوص واقعه مزرعه زرول را زیر سوال می‌بردند و اعتقادات مربوط به وجود بیگانگان را پر و بال می‌دادند، از سوی منتقدین به عنوان تئوری پردازان توطئه نام برده می‌شدند، اما محققان هوافضایی مانند بیگلو و حامیان او مانند سناتور رید اینطور استدلال می‌کنند که صرف سرمایه و منابع دولتی برای انجام تحقیقات بر روی این پدیده‌های ناشناخته کاملا توجیه قانونی دارد.
ماجرای مزرعه رزول به سال 1952 برمی‌گردد؛ جایی که گفته می‌شود یک بشقاب پرنده همراه با 3 سرنشین در مزرعه در رزول ایالت نیومکزیکو سقوط می‌کند. طبق گفته شاهدان این مزرعه به سرعت توسط نیروی‌های حفاظتی نظیر اف‌بی‌آی و نیروی هوایی محاصره شد. بعد‌ها دولت آمریکا تحت فشار رسانه‌ها این سقوط مربوط به یک بالون هوایی استاندارد بوده است. بر اساس این واقعه یک فیلم سینمایی نیز ساخته شده است.
رابرت بیگلو در مصاحبه با تامیز می‌گوید:
ما در این مسئله در سطح بین‌المللی حرفی برای گفتن نداریم. دانشمندان ما می‌ترسند از آنکه شاید مورد آزار و اذیت قرار بگیرند و رسانه‌ها در مرکز محدوده ترس آنها هستند. سایر کشور‌ها کاملا فعال هستند و برای بحث در این زمنیه کاملا از خود تمایل نشان می‌دهند؛ نه مانند ما که این موضوع را به تابویی در میان جوانان تبدیل کرده‌یم.
بیشتر بخوانید:
.
منبع: ScienceAlert
