این مترجم در گفت‌وگو با ایسنا، درباره وضعیت ادبیات در سال 95 گفت: نسبت به سال‌های گذشته، انتشار رمان‌ها از نظر کمی و کیفی بیش‌تر و بهتر شده است. به نظرم وضعیت کتاب امسال خوب بوده و در بخش داستان ایرانی آثار درخور اعتنایی ارائه شده است.
او با گله از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اظهار کرد: با مشکلات متعددی از سوی وزارت‌خانه مربوطه روبه‌رو هستیم و بر روی نکاتی انگشت می‌گذارند که کار را معطل می‌کند؛ به طور مثال طی سال‌های اخیر چند کتاب داشته‌ام که تازه مجوز یکی از آن‌ها را گرفته‌ام اما درباره بقیه در حال چانه زدن هستم. کتاب‌ها از شش سال، پنج سال و چهار سال پیش معطل مجوز هستند که از این مدت، حدود سه سالش در همین دولت بوده است. اگر این مشکلات نباشد آثار بسیار خوبی در زمینه ترجمه نیز ارائه می‌شود.
غبرایی در ادامه یادآور شد: البته کار مثبتی که در چند ماه اخیر شکل گرفته، این است که کسی را برای پاسخ‌گویی گذاشته‌اند. این نکته مثبتی است که می‌توانیم با آن‌ها صحبت کنیم، هرچند در جواب‌های‌شان اما و اگرهای بسیاری وجود دارد و معمولا جواب مثبتی نمی‌گیریم. بگذریم از این مسئله که باید چندین‌بار شماره را بگیریم تا موفق شویم با آن‌ها صحبت کنیم. قبلا کسی پاسخ‌گو نبود، اما اکنون با عزت و احترام برخود می‌کنند اما عملا نتیجه کمتری در حوزه ترجمه گرفته‌ایم، حرف‌های بی‌رویه بسیار زیاد و آزاردهنده است.
این مترجم تأکید کرد: حضور داستان کوتاه ایرانی در بازار کتاب چشم‌گیرتر شده است. البته منظورم ادبیات جدی است نه بخش دستوری و تفننی.
او درباره بهترین و بدترین خبری که امسال در حوزه ادبیات و کتاب شنیده است اظهار کرد: جایزه «ابوالحسن نجفی» که برای ترجمه شکل گرفته است به نظرم یکی از بهترین خبرها بود و بدترین خبر این‌که برخلاف شعار آشتی که سر دادند با ما کنار نمی‌آیند. آشتی دوطرفه است؛ اگر روی خوش نشان بدهند، می‌توانیم یک قدم جلو بیاییم.
مهدی غبرایی همچنین درباره بهترین کتابی که امسال خوانده است گفت: من به دلیل حضور در هیئت داوری جایزه «مهرگان» نتوانستم کتاب‌های جدید بخوانم و با توجه به این‌که در داوری «مهرگان» کمی عقب هستیم و کتاب‌های سال 92-93 را بررسی کرده‌ایم، کمتر کتاب تازه خوانده‌ام. چند روز دیگر برگزیده جایزه «مهرگان» اعلام می‌شود و لیست پانزده‌تایی رمان و داستان کوتاه جایزه «مهرگان» از بهترین آثاری بودند که ما خوانده و ارزیابی کرده‌ایم. اما کتابی که به صورت مشخص بخواهم نام ببرم، رمان «این سگ می‌خواهد رکسانا را بخورد» اثر قاسم کشکولی بود. همچنین کتاب «پشت درخت توت» نوشته احمد پوری در نوبت خواندن است.
