در حالی که بسیاری از خریداران تسلا مدل 3 هنوز دستشان به این خودرو نرسیده و معلوم نیست تسلا چه زمانی می خواهد مدل 3 را تحویل دهد ما به صورت اختصاصی به نسخه ای از این خودرو دست پیدا کردیم که در حال حاضر کامل ترین نسخه آن به شمار می رود.
با این که برچسب قیمتی تسلا مدل 3 از 36 هزار دلار آغاز می شود اما خودروی مورد نظر ما برچسب قیمتی 60.500 دلاری دارد.
باتری های بزرگ تر 9 هزار دلار به قیمت پایه اضافه می کند. تجهیزات پریمیوم نیز 5 هزار دلار دیگر خرج روی دست شما می گذارند و تسلا مدل 3 شما تبدیل به نسخه Longe Range می کند.
برای افراد دیگر که نمی توانند چنین رقمی بپردازند یا باید به سراغ شورلت بولت (خودروی سال موتورترند در سال گذشته) و یا نیسان لیف که جدیدا وارد بازار شده است بروند.
در واقع این اولین مقایسه بین سه خودروی تمام الکتریکی در عصر مدرن است که می توان آز آن ها به عنوان یک وسلیه نقلیه با استفاده روزمره نام برد. میزان برد این سه از 241 کیلومتر تا 500 کیلومتر متغیر است.
قیمت پایه آن ها پیش از مشوق های مالیاتی دولت بین 36 تا 37.495 دلار است. گرچه شاید مقایسه تسلا مدل 3 با لیف و بولت چندان اصولی نباشد، همانطور که مقایسه کمری و آکورد با بی ام و سری 3 منطقی نیست.
مقایسه را با فضای داخلی شروع می کنیم. از آن جا که خودرویی با استفاده روزمره باید فضای کافی برای سرنشینان داشته باشد. صندلی های عقب تسلا به اندازه کافی جادار است اما دید رو به جلوی چندان زیادی برای شما باقی نمی گذارد. صندلی های جلوی تسلا و لیف از صندلی های بولت راحت تر هستند. نشیمنگاه شوی بیش از حد کوچک است و فضای اطراف آن مناسب یک فرد بزرگ سال نیست.
سقف شیشه ای تسلا می تواند در زمان هایی که آفتاب به صورت مستقیم به آن می تابد سرنشینان را دچار دردسر کند. همینطور دسترسی به صندلی های عقب به خوبی لیف و بولت نیست و به دلیل نشیمنگاه با ارتفاع پایین و طراحی خاص سقف این مورد تحت تاثیر قرار می گیرد.
قرار دادن باتری ها در کف خودرو برای پایین آوردن هرچه بیشتر مرکز ثقل اهداف هندلینگی را ممکن می سازد اما فضای سر را به مقدار بسیار زیادی کاهش می دهد.
گرچه در لیف و بولت مشکلی ایجاد نکرده است و با ضریب درگ به ترتیب 0.31 و 0.28 همانند یک صخره مرجانی بلند قامت هستند به گونه ای که بولت در صندلی های عقب به راحتی فضای یک صندلی استادیومی مجلل را عرضه می کند.
اما داستان در تسلا فرق دارد. ضریب درگ 0.23 که از کمترین ارقام در صنعت خودروسازی است باعث شده تا طراحی صندلی ها و فضای سر سرنشینان شبیه به هیچ خودرویی نباشد.
ابعاد کلی اعدادی مشابه با یک بی ام و 330i را نشان می دهد اما جایگیری زانو ها در ارتفاع بسیار بالا و همینطور غلاف سقف که بسیار به سر سرنشین نزدیک است کار را سخت می کند.
دلیل اصلی این مشکلات ضریب درگ بسیار پایین تسلا است. گرچه این ضریب درگ باعث شده با این که نزدیک به 181 کیلو از لیف و در حدود 158 کیلو از بولت سنگین تر است اما در زمینه مصرف سوخت ترکیبی به ازای هر مایل به گالون در حدود 6 درصد بهره وری بیشتری به نسبت شورلت و همینطور 13 درصد بیشتر از لیف داشته باشد.
تجربه رانندگی با تنها یک پدال می تواند کمی عجیب و آزار دهنده به نظر برسد اما باید کم کم به آن عادت کرد زیرا این مسئله تبدیل به امری عادی در خودروهای الکتریکی خواهد شد.
در واقع با برداشتن پا از روی پدال گاز موتور الکتریکی به سرعت انرژی ترمزی را به سمت باتری ها روانه می کند. نیسان حتی نام E-pedal را برای این سیستم ثبت کرده است.
در بررسی که انجام دادیم، بولت و لیف عکس العمل یکسانی نسبت به کاهش سرعت، پس از برداشتن پا از روی پدال گاز نشان می دادند. در تسلا اما این قضیه بیشتر شبیه به اصلاح سرعت، عکس العمل نشان می دهد و برای توقف کامل خودرو نیازمند به فشار پدال ترمز هستید.
در واقع با رسیدن به سرعت 4 مایل بر ساعت نیروی مقاومت کننده ناپدید می شود. گرچه تسلا در کمترین متراژ ممکن از 96 کیلومتر بر ساعت به صفر می رسد و عملا کوتاه ترین خط ترمز را دارد. در حین این ترمز گیری بیش از 1.00 G نیرو به سرنشینان وارد می شود.
تسلا در زمینه شتاب گیری هم گوی سبقت را از رقبا ربوده است و در عرض 4.8 ثانیه از صفر به 96 کیلومتر می رسد. بولت و لیف به ترتیب به 6.3 ثانیه و 7.5 ثانیه برای رسیدن به این سرعت زمان نیاز دارند.
در بخش تست هندلینگ، بولت زیرک به نظر می رسد. لیف حس و حال نرم تری عرضه می کند و همینطور قدرت کمتر و وزن محور جلوی آن احساس می شود به همین دلیل کم فرمانی لیف به شدت حس می شود و شاسی آن نیز در حد و اندازه های تسلا نیست. تسلا مدل 3 شبیه به یک پورشه کیمن 4 نفره به نظر می رسد و در این زمینه بسیار درخشان ظاهر می شود.
اما دلیل این که شوی و نیسان هندلینگ خوبی را ارائه نمی کنند به چند مسئله بر می گردد. کنترل بهتر خودرو نیازمند تعلیق سفت و سخت تر است و این بر روی کیفیت سواری و میزان راحتی تاثیر می گذارد.
در دنیای رانندگی خودکار تسلا بیش از هر زمان دیگری به کمال نزدیک شده است. با ظهور سیستم های خودمختار در اتومبیل های الکتریکی، باتری های می توانند با محاسبات سنگین، کنترل سنسورها و سیستم های پشتیبان را در دست خود بگیرند و این مسئله می تواند برد باتری ها را به دلیل بهره وری بیشتر رانندگی خودکار افزایش دهد.
سیستم کمک راننده نیسان موسوم به ProPilot سخت افزار بسیار ساده ای دارد. یک دوربین فیلم برداری به همراه یک رادار تمامی وظیفه این سیستم را به دوش می کشند. گرچه این سیستم تنها حالت رانندگی خودکار بر روی یک لاین را دارد.
کروز کنترل انطباقی و نگه دارنده خودرو در مرکز دو خط به صورت شگفت انگیزی خودرو را دقیقا در مرکز یک خط به جلو می رانند. تنها کاری که باید انجام بدهیم این است که دستانتان را بر روی فرمان بزارید که اتفاقا در زمینه تشخیص دست بسیار حساس است.
اما اگر بخواهیم آن را با اتوپایلوت تسلا مدل 3 مقایسه کنیم چگونه است؟
اتوپایلوت 2 تشکیل شده از مجموعی از سنسور ها است و توسط نرم افزار در لحظه تصمیم گیری می کند و دقیقا مشابه ProPilot است.
گرچه تغییر لاین نیز در سیستم تسلا وجود دارد. چند دوربین اضافه تر این امکان را به تسلا می دهد تا اولین خودرو با امکان رانندگی خودکار در سطح 4 باشد که سازنده قول آن را داده است.
فرمان خودکار تسلا بیشتر به دنبال این است تا فرمان را به سمت چپ لاین اصلاح کند. ProPilot کمی لخت تر به نظر می رسد و چند باری به دلیل خط کشی بد و یا تاریکی مسیر گیج می شود.
تسلا برای بیش از 20 تا 30 ثانیه سمت چپ لاین را می گیرد و سپس جهت فرمان را اصلاح می کند. ما این مورد را به تسلا گزارش دادیم و آن ها اعلام کرده اند که مدل 3 مورد بررسی ما از نسخه های پیش از تولید است و تنظیمات آن کامل نشده است و به همین دلیل نظر قطعی درمورد سیستم رانندگی خودکار تسلا نمی توان داد.
فرمان نیسان نیز به خوبی و بدون هر گونه تاخیری پیچ های مسیر را شناسایی می کند و همانند یک راننده واقعی از خود عکس العمل نشان می دهد.
موضوعی که به مقدار زیادی ما را نگران کرده است صفحه نمایش عظیم لمسی در مرکز کنسول تسلا است که تمامی موارد مرتبط با رانندگی بر روی آن به نمایش در می آید. این می تواند بشدت ترسناک و نفس گیر به نظر برسد.
در پایان چه کسی برنده اولین مقایسه بین اتومبیل های الکتریکی خواهد بود؟
بولت با وجود سیستم اطلاعات و سرگرمی ناکارآمد و همینطور صندلی ها نه چندان راحت تجربه رانندگی بسیار خوبی را عرضه می کند.
ترمز کردن با آن به راحتی برداشتن پا از روی پدال گاز است. بدون ای که نیازی به فشردن پیاپی پدال ترمز و گاز داشته باشید. در واقع بولت به شما تجربه واقعی رانندگی با یک خودروی الکتریکی و راحتی استفاده از آن را می دهد.
نسل اول لیف به راحتی 10 سال عقب تر از تسلا بود اما نسل جدید آن یک پیشرفت اساسی در تمامی زمینه ها است. رانندگی با آن بسیار راحت است و فرمان حس و حال خوبی دارد. زمانی که بسته باتری های بزرگ تر 60 Kwh بر روی آن قرار گیرد به راحتی می تواند تبدیل به جایگزینی برای بولت با برد بالای باتری هایش باشد. اما برای اکثر افراد بردی معادل دو سوم بولت چندان راضی کننده نخواهد بود.
لیف طراحی ظاهری خوبی دارد اما طراحی داخلی آن دمده شده است. به نظر می رسد که زمان بسیار کمی برای این بخش گذاشته شده است. گرچه همچنان بزرگ ترین مشکل لیف برد کم آن به شمار می رود و در دنیایی که خودروهای بنزینی به راحتی با یک باک شما را 350 مایل جا به جا می کنند.
خودروهای الکتریکی با برد کمتر و همینطور محل های کمتر برای شارژ و مدت زمان طولانی تر شارژ باتری باید در این زمینه کارهای بیشتری انجام دهند.
در واقع بولت و لیف خودروهای بسیار خوبی هستند اما در پشت سر تسلا قرار دارند. تسلا مدل 3 آینده را به ما نشان می دهد.
اتو پایلوت 2 به خودی خود بلند پروازانه عمل می کند و هر شب در زمانی که خواب هستید با دریافت اطلاعات جدید به روز می شود این به خودی خود نشان دهنده این است که با محصولی از آینده طرف هستیم.
گرچه به صورت کلی سیستم اطلاعات و سرگرمی و همینطور رانندگی خودران آن نیاز به توسعه و تکامل دارد و هنوز جای کار دارد.
خودروهای الکتریکی در اکثر مواقع به دلیل نداشتن حس و حال مورد سرزنش قرار می گیرند اما تسلا دارد این مورد را با تبدیل کردن فانتزی های انسان و بلند پروازی هایش پر می کند.
با تمامی این اوصاف باید تسلا مدل 3 را به عنوان برنده اولین مقایسه بین خودروهای الکتریکی مقرون به صرفه با برد بالا اعلام کرد. شورلت بولت و نیسان لیف به ترتیب در رده های بعدی قرار می گیرند.
این درست است که مدل 3 60.500 دلار قیمت خورده است اما بعضی ها می گویند که سحر و جادو بهای خود را دارد و در این مورد حرف درستی به نظر می رسد.
