به گزارش خبرنگار مهر، مراسم اختتامیه اولین کنگره ملی شعر کتاب عصر امروز چهارشنبه 11 اسفند با حضور سید رضا صالحی امیری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و علیرضا مختارپور دبیرکل نهاد کتابخانه های عمومی کشور در کتابخانه عمومی محقق حلی برگزار شد.
محمدعلی مجاهدی شاعر آئینی و از اعضای هیئت داوران این کنگره در این مراسم گفت: هنر یک مدیر فرهنگی در مقطع حساس تاریخی امروز کشور رصد کردن سوژه هایی است که بن مایه های اجتماعی و فرهنگی قوی داشته باشند تا هنرمندان بتوانند در این عرصه با هنر جادویی خودشان آن عظمت را به تصویر بکشند.
وی در بخشی از سخنانش با اشاره به نهاد کتابخانه های عمومی کشور گفت: آقای مختارپور از مدیران موقتی است که همیشه در صدد اتفاقاتی از این دست است که باید در جامعه فرهنگی ما به فال نیک گرفته شود اینکه شاعر بیایند درباره کتاب شعر بگوید مسئله مهمی است و در تورقی که کردم دیدم که پیشوایان دینی ما تا چه حد روی کتاب و کتابت تاکید داشته اند.
این شاعر آئینی در پایان سخنانش گفت: انقلاب ما یک انقلاب فرهنگی است و جامعه ما امروز بیش از هر چیز نیازمند بازسازی مبانی فرهنگی خود است.
در ادامه این مراسم اسماعیل آذر گفت: ابوحامد غزالی می گوید من در طول عمرم شعرهای زیادی گفته ام اما همه آنچه من در شعرم گفته ام در دو بیت فردوسی خلاصه می شود: ز روز گذر کردن اندیشه کن... از طرفی همه دعواهای دنیا با سه بیت از سعدی حل می شود: دو عاقل را نباشد کین و پیکار... من این مسئله را در همایشی که برای نیروی انتظامی برپا شده بود هم گفتم. مرجع این سه بیت سعدی آیه ای از قرآن است که فاذا خاطبهم الجاهلون قالو سلاما. اینها نتیجه کتابخوانی است. همین کپسول های سراسر معنا را در سرتاسر ادبیات ایران می شود دید.
وی افزود: هنگام نوشتن کتاب ادبیات ایران در جهان موضوعی شب و روز ذهن من را به خود مشغول کرده بود و آن هم این بود که پنجمین رئیس جمهور فرانسه با نام کارنو که مردی ناآرام و خشن بود وقتی ترجمه آندره دوبیه از گلستان سعدی را مطالعه کرد اسم خود را تغییر داد و تبدیل شد به سعدی کارنو. اینها همه محصول دانایی و کتاب خواندن است.
این محقق با بیان مثال های مختلفی از ادبیات فارسی گفت: ما بیش از هر چیزی در کشورمان و جهان کنونی به دانایی نیاز داریم و ابزار دانایی کتاب است.
ادامه این مراسم با شعرخوانی محمدعلی بهمنی همراه بود که پیش از قرائت شعر خود گفت: درباره کتاب شعرگفتن کار ناشده ای است و کمتر هم شده که بشود. نمی دانم چگونه می شود از معلم معلم های ما حرف زد. کتاب چنین جایگاهی دارد که شناختنش در مطالعه خودش هم برای ما میسر نیست. شاعران ما هم درباره کتاب شعر گفته اند البته آنچه باید گفته شود گفته نشده ولی شاعرانمان نگاه کاشفی به قضیه داشتند.
