معرفی و بررسی فیلم The Commuter: لیام نیسون دوباره می‌درخشد

لیام نیسون Liam Neeson در حرفه‌ی کاری‌اش به‌عنوان قهرمان فیلم‌های اکشن، در مقابل افراد مختلفی جنگیده است. او تابه‌حال در برابر گرگ‌ها («خاکستری» The Grey)، آلبانی‌های شرور («ربوده‌شده» Taken)، ترک‌های شرور («ربوده‌شده 2» Taken 2)، تکان‌های پرواز («بدون توقف» Non-Stop)، اقتباسی کمتر دیده شده از یک شوی تلویزیونی (The A-Team)، اقتباسی کمتر دیده شده از یک بازی («نبردناو» Battleship)، آلبانی‌های شرور بیشتری («فرار در سرتاسر شب» Run All Night)، آلمان‌‌های شرور («ناشناس» Unknown) و اگر بخواهیم به قبل‌تر از آن و «فهرست شیندلر» Schindler’s List اشاره‌کنیم، نازی‌های شرور جلوی دوربین رفته است.
اما «رفت‌وآمد» The Commuter است که این ستاره‌ی 65 ساله را با بزرگ‌ترین چالش زندگی‌اش روبه‌رو می‌کند: او سعی می‌کند در ساعات شلوغی نیویورک New York با خط راه‌آهن Metro-North خودش را به خانه برساند. این فیلم چهارمین همکاری نیسون با کارگردان اسپانیایی و شیفته‌ی هیچکاک Hitchcock، ژاومه کویت-سرا Jaume Collet-Serra به شمار می‌رود.

نیسون در این فیلم نقش مایکل مک‌کالی Michael MacCauley را جلوی دوربین برده است، مردی ایرلندی ساکن نیویورک که داستان زندگی‌اش در 10 دقیقه از فیلم به‌سرعت نشان داده می‌شود. در روزی که داستان فیلم روایت می‌شود مایکل درگیر مشکلات زیادی است: درست چند ماه مانده به بازنشستگی از کارش اخراج می‌شود و باید راهی برای پرداخت شهریه دانشگاه فرزندانش پیدا کند. او قبل از این در اداره‌ی پلیس نیویورک مشغول به کار بوده است، شغلی که مهارتش در تیراندازی یا زد‌و‌خورد را به‌خوبی توضیح می‌دهد.
نیسون ساعت 6 عصر در ایستگاه گرند سنترال Grand Central سوار متروی شلوغ می‌شود و خودش را رو‌به‌روی زنی زیبا به نام جوآنا (با بازی ویرا فارمیگا Vera Farmiga) می‌یابد. این زن پیشنهاد عجیبی به او می‌دهد: اگر بتواند فردی به نام پرین Prynne را پیدا کند پول زیادی به او می‌رسد و اگر موفق نشود خانواده‌اش کشته می‌شوند.
اگر نیسون را در مجموعه فیلم‌های «ربوده‌شده» دیده باشید، حتماً می‌دانید نباید پای خانواده‌ی این مرد را وسط بکشید. حتی باوجوداینکه از موفق بودن مک‌کالی در این راه مطمئن هستیم، قسمتی که «رفت‌وآمد» را تماشایی می‌کند هیجانی بودن سفر طولانی نیسون به خانه است.

 کاری که با همکاری کویت-سرا و نویسندگان این فیلم برایان ویلینگر Byron Willinger،‌ فیلیپ د بلاسی Philip de Blasi و رایان انگله Ryan Engle ممکن شده است.
در بیشتر قسمت‌های فیلم‌نامه و دکور صحنه‌ی «رفت‌وآمد»، سازندگان فیلم بارها و بارها از ایده‌های هیچکاک استفاده کرده‌اند، مانند صحنه‌ای که مک‌کالی متوجه عمق مصیبتی که درون آن است می‌شود.بااینکه نیسون این نقش را بارها بازی کرده است، اما چیزی از کیفیت بازی او کم نشده است. نقش او در کنار بازی‌های فوق‌العاده‌ی نقش‌های مکمل جلوه پیدا می‌کند. از این بازی‌ها می‌توان به فارمیگا که فقط در چند صحنه حضور دارد اما نقشی ماندگار از خود به‌جای گذاشته است، پاتریک ویلسون Patrick Wilson که نقش همکار پلیس قدیمی او را بازی می‌کند که به‌شدت مشکوک می‌شود و بازیگران دیگری که در نقش‌هایی مثل کارمند بانک و یا پرستار ظاهر شده‌اند، اشاره کرد.
همانند دیگر کارهای کویت‌-سرا استفاده او از تکنولوژی به زیبایی انجام شده است. با وجود فیلم‌برداری پل کامرون Paul Cameron تعقیب و گریزهایی ماشینی در این فیلم به زیبایی به تصویر کشیده شده‌اند. «رفت‌وآمد» The Commuter کسل‌کننده‌ترین، اعصاب‌خردکن‌ترین و خسته‌کننده‌ترین قسمت روز، همان قسمتی که ترجیح می‌دهید به گوشی تلفنتان زل بزنید را به مسئله‌ی مرگ و زندگی تبدیل می‌کند. این فیلم ژانویه امسال بر روی پرده رفت. و حالا نظر منتقدین درباره‌ی این فیلم:
منتقد روزنامه‌ی گاردین The Guardian، استیو رز Steve Rose درباره‌ این فیلم این‌طور بوده است:
نکته‌ی خوب «رفت‌وآمد» شخص نیسون است. او در 65 سالگی هنوز قدرت بدنی، صدای قوی و استایل مناسب برای این‌طور نقش‌ها را دارد. او در یک حرکت می‌تواند خودش را از قطار در حال برخورد به بیرون پرتاب کند.
از طرف دیگر «رفت‌وآمد» آن‌چنان عجله‌ای برای رسیدن به انتهای داستان دارد که اجازه‌ی لذت بردن از مسیر فیلم را به شما نمی‌دهد. فیلم به‌شدت فشرده است و جای کمی برای طنز و یا چرخش داستانی در آن وجود دارد. درنهایت فیلم همانند یک وسیله‌ی نقلیه به نظر می‌آید: می‌دانید مقصد کجاست و مطمئن هستید سالم به مقصد خواهید رسید، اما سفری است که بعد از چند سال امکان ندارد آن را به خاطر آورید.
کریس نشاواتی CHRIS NASHAWATY از اینترتینمنت ویکلی Entertainment Weekly نوشته است: این فیلم همان چیزی است که می‌خواهیم نیسون را در آن ببینیم. او به زیبایی به ایفای نقش پرداخته است. نکته‌ی ناراحت‌کننده این است که فیلم‌نامه خوب از آب درنیامده است. «رفت‌وآمد» از یک تعقیب و گریز پرهیجان به یک ماجرای مسخره تبدیل‌شده است که به شعور و صبر مخاطب توهین می‌کند.

 علاوه بر این‌ها فیلم با سکانسی مزخرف به پایان می‌رسد. شاید وقتی‌که به دنبال فیلمی که بتواند آخر شب سرگرمتان کند هستید و یا فیلمی می‌خواهید که به علاقه‌تان به فیلم‌های مزخرف پاسخ دهد، «رفت‌و‌آمد» فیلم موردنظر شما باشد.
دیوید اهرلیچ David Ehrlich از ایندی‌وایر indiewire نقدش را این‌طور شروع کرده است: «رفت‌وآمد» به پای همکاری‌های قبلی نیسون و کویت-سرا نمی‌رسد؛ اما از فیلم‌هایی که در هفته‌ی دوم ژانویه اکران می‌شوند، یک سر و گردن بالاتر است. «رفت‌وآمد» فیلمی فراموش‌شدنی درباره‌ی مردی فراموش‌شدنی است.
این فیلم در جلب نظر منتقد واشنگتن‌پست Washington Post، مایکل اوسالیوان Michael O’Sullivan موفق نبوده است: سؤال مهم این است که اگر جوآنا (و کسانی که او برای آن‌ها کار می‌کند) قصد کشتن پرین را داشته است، چرا خودش را به‌زحمت انداخته و مایک را مجبور به کشتن او کرده است؟ چرا قطار را منفجر نکرد؟ واضح است که جان آدم‌ها برای او اهمیت زیادی ندارد. جواب این است که این داستان به‌جای اینکه منطقی باشد، برای خوب نشان دادن نیسون نوشته شده است. نیسونی که به این مدل فیلم‌های عادت کرده است. «رفت‌وآمد» شاید برای یک روز طولانی و خسته‌کننده بعد از کار به درد بخورد، اما قطعاً سرکار خوشحال‌تر از زمانی که این فیلم را تماشا می‌کنید خواهید بود.
همچنین بخوانید:
معرفی فیلم silence آخرین فیلم اسکورسیزی

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.