سرویس سبک زندگی فردا: تصور کنید که در یک اتاق تاریک در حال راه رفتن هستید و نمی‌دانید کلید برق کجاست. چه حسی به شما دست می‌دهد؟ به نقل از بیتوته اوضاع زمانی بدتر می‌شود که فکر می‌کنید می‌دانید کلید کجاست، اما نمی‌توانید آن را پیدا کنید.
متاسفانه روزانه میلیون‌ها بیمار مبتلا به آلزایمر چنین احساساتی را تجربه می‌کنند و از این موضوع رنج می‌برند. چطور می‌توانیم به آن‌ها کمک کنیم؟ متخصصان بر این باورند که با ایجاد تغییراتی در دکوراسیون محل زندگی این افراد می‌توانیم کاری کنیم که احساسات بهتری داشته باشند و راحت‌تر با مشکلات ناشی از این بیماری کنار بیایند.
بهتر است اگر در خانه، بیمار مبتلا به آلزایمر داریم، دکوراسیون خانه را برای سلامت و امنیت او تغییر دهیم و شرایط مساعدتری را برای این بیماران فراهم کنیم.
یک فضای شخصی ایجاد کنید
بهتر است یک دیوار یا قسمتی از خانه را به محل قرار دادن عکس‌های قدیمی، اشیای خاطره انگیز یا سایر لوازمی اختصاص دهید که به بیمار کمک می‌کند هویت یا حس تعلق خاطر در او حفظ شود. می‌توانید از سرگرمی‌های مورد علاقه بیمار برای تزیین اتاقش استفاده کنید یا رنگ‌های دلخواه او را به دکوراسیون جدید راه دهید.
آینه‌ها را حذف کنید
اگر در خانه بیمار مبتلا به آلزایمر دارید توصیه می‌شود که آینه‌ها را از روی دیوار بردارید. به دلیل اختلالاتی که در حافظه این بیماران به وجود می‌آید این احتمال وجود دارد که قادر به تشخیص چهره خودشان نباشند، در نتیجه وقتی در آینه با تصویر خودشان مواجه می‌شوند هراس و وحشت به سراغشان می‌آید و سراسیمه می‌شوند. در بیشتر موارد این تغییر در دکوراسیون خانه کاری ساده است که به سرعت انجام می‌شود، اما اثرات قابل توجهی در سطح راحتی و آسایش بیمار بر جای می‌گذارد.
اولویت با مبلمان‌های راحت است
بهتر است کاناپه و صندلی‌های خانه نرم و راحت باشند و در عین حال جنس پارچه آن‌ها به گونه‌ای باشد که به سادگی تمیز شوند. یک توصیه مهم این است که از قرار دادن صندلی بیمار رو به روی تلویزیون خودداری کنید و اتاق نشیمن را طوری در نظر بگیرید که بیمار به نشستن در کنار دیگران تشویق شود. پیشنهاد دیگر این است که صندلی‌های اتاق نشیمن مشرف به فضای بیرونی باشند.
سطوحی با رنگ‌های متضاد
ایجاد تضاد رنگی در میان اسباب و اثاثیه چوبی، وسایل خانه، دیوار‌ها و کف زمین به افراد سالخورده مبتلا به آلزایمر کمک می‌کند سطوح مختلف را بهتر تشخیص دهند و به این ترتیب در سراسر خانه تردد ایمن تری داشته باشند. به طور مثال توصیه می‌شود که رنگ ملحفه تخت و پرده با دیوار و کفپوش‌ها تضاد داشته باشند.
در حمام هم از حوله‌هایی استفاده کنید که رنگشان نسبت به رنگ دیوار کاملا متضاد باشد. درواقع ادراک رنگ‌ها برای بیشتر این بیماران دشوار است. به طور مثال اگر در حمام همه لوازم کاملا سفید باشد بیمار نمی‌تواند تشخیص دهد که وان یا روشویی کجاست یا برای رسیدن به شیر آب چند قدم باید بردارد.
به نورپردازی توجه داشته باشید
تا جایی که امکان دارد کاری کنید که بیمار در طول روز در اتاق پرنوری قرار داشته باشد. در صورت لزوم با تعویض پرده‌ها نور بیشتری را به اتاق راه دهید. نور طبیعی نه تنها قدرت بینایی را افزایش داده و سلامتی را بهبود می‌بخشد، بلکه به بهبود وضعیت چرخه خواب کمک می‌کند. توصیه کاربردی دیگر این است که سعی کنید در محل زندگی فرد بیمار چراغ‌هایی نصب کنید که دارای سنسور حرکتی هستند، به این معنا که با ورود فرد بیمار به اتاق چراغ خود به خود روشن می‌شود و نیازی به جست و جوی کلید برق نیست. در حمام و دستشویی هم این چراغ‌ها را نصب کنید تا امنیت و استقلال بیمار را افزایش دهید.
چه رنگ‌هایی نامناسب است؟
در چیدمان خانه رنگ‌های پرانرژی مانند نارنجی، قرمز و بنفش را به کار نبرید. این رنگ‌ها برای این بیماران خوشایند نیستند و سبب ناراحتی آن‌ها می‌شوند. به جای آن‌ها به سراغ انتخاب رنگ‌های ملایم مانند لیمویی، آبی آسمانی و قهوه‌ای روشن بروید. البته این موضوع به این معنا نیست که این رنگ‌های پرانرژی را به طور کامل کنار بگذارید، بلکه منظور این است که اسباب اثاثیه و بخش وسیعی از خانه شامل این رنگ‌ها نباشند.
