استغفار

میان مخلوقات، فرستادگان الهی یعنی انبیا و جانشینان آن‌ها، کسانی هستند که خدا را به بهترین وجه عبادت می‌کنند و در حقیقت، خداوند متعال، مجموعه اوامر و نواهی خویش را در گفتار و رفتار این بزرگواران متجلی می‌سازد، تا مردم با اطاعت از آن‌ها در گفتار و کردار راه بندگی او را در پیش گیرند

وقتی بر رفتار و کردار انسانها نگاهی افکنده می‌شود گاهی اوقات اعمالی مشاهده می‌گردد که با هدف خلقت انسان و رسیدن به مقصودش و حاضر شدن در برابر خالقش سازگار نیست، این ناسازگاری با هدف خلقت را می‌‌توان گناه و خطا تعبیر کرد

فضائل اخلاقی سرمایه انسانهای وارسته می باشد و کسب این امر موجب سربلندی آنها در دنیا و در نیل به رستگاری در جهان باقی می گردد

انسان ها در زندگی با مصیبت های گوناگونی مواجه می شوند. بسیاری می پرسند: چرا من؟ درحقیقت فلسفه بلا و ابتلا از یک سو گرفتار شدن شخص به آن از سوی دیگر پرسشی است که از سوی مصیبت زدگان مطرح می شود

وظیفه هر شیعه گنهکاری آن است که پس از استغفار و عذر خواهی از خداوند به امام زمان خویش علیه السلام پناهنده شود و از آن ذات پاک بخواهد که برای گناهانش استغفار کرده و سخنی را با مولای خود نجوا کند که برادران یوسف به یوسف علیه السلام گفتند

مقدمه: برای تهذیب اخلاق و حرکت به سوی کمال، باید از منازل ابتدایی آغاز کرد. تا گام های مهم نخست برداشته نشود، سراغ منازل عالی سلوک رفتن سودی ندارد

عموم لغت شناسان «توبه» را به معنی «رجوع» دانسته اند، اما دسته ای از آنان، آن را به معنی «مطلق رجوع»(1) و گروهی دیگر به معنی رجوع مقید (بازگشت از گناه) تعبیر کرده اند، مرحوم طبرسی نیز در ذیل آیه 37 بقره، توبه را به «رجوع از عمل گذشته» معنی کرده است.(2)

در آیات قران کریم و روایات اهل بیت علیهم السلام به طور مکرر بر استغفار تاکید شده است.

انسان، دارای دو بعد جسمانی و روحانی است.1 بعد جسمانی او از خاک و بعد روحانی اش (نفس ناطقه) از ناحیه امر حق تعالی2 می باشد