تقیه

تلاش های دستگاه خلافت   با انتقال امام هادی(ع) به بغداد، دور تازه ای از سیاست های دستگاه خلافت، در برابر پیشوای دهم آغاز گردید

تلاش های و مبارزات امام هادی(ع)   امام هادی (ع)، با انتقال به مرکز خلافت، تحت مراقبت و کنترل شدیدی قرار گرفت و شرایط بسیار سختی برای انجام رسالت الهیش پیدا کرد

دوران امامت امام حسن عسکری(ع) ولادت امام حسن عسکری(ع)   امام حسن عسکری(ع) در روزجمعه ربیع الثانی سال 232 هجری قمری درمدینه منوره به جهان گشود

تقیه از جمله عناوین و برنامه‏هایی است که گاه مورد سوء استفاده و بد فهمی قرار می‏گیرد و علت آن هم، جدا ساختن تقیه از معنای واقعی و هدف اصلی آن است. تقیه در حقیقت یک دستورالعمل سیاسی است که نوعی پنهان کاری به شمار می‏آید و اهداف زیر را دنبال می‏کند.

دوران امامت امام محمد باقر (ع ) مصادف با ادامۀ  فشارهای خلفای بنی امیه و حکام آن ها با شیعیان در عراق بود، و توصیۀ  امام به شیعیانش که: «من بلی من شیعتنا ببلاء فصبر کتب الله له اجر الف شهید، کسی از شیعۀ ما به مصیبت گرفتار شود و پایداری نماید، خداوند پاداش هزار شهید را برای او می نویسد»

بعد از دوره پیامبر(ص ) جامعه اسلامی به دلیل بحران جانشینی نتوانست در مسیر اصلی ادامه یابد و رهبری امت اسلامی در میان امویان و عباسیان مصادره گردید و امامان معصوم (ع) که به حق شایسته خلافت بعد از ایشان بودند، از صحنه سیاسی جامعه اسلامی کنار زده شدند

با نگاهی هر چند سطحی و گذرا به تاریخ زندگی اجتماعی انسان می توان مشاهده کرد که جوامع انسانی، پیوسته در حال حرکت و دگرگونی بوده و به طور دائم، شاهد تغییر و دگرگونی در خود، اعضا، محیط و

خلاصه بحث این بود که اگر حسین علیه السلام به کربلا نمی رفت «القاء النفس بالتهلکه» بود حقیقتاً خودش را به هلاکت انداخته بود، چون از حیث دنیوی خونش را می ریختند بدون اینکه اتمام حجّت شده باشد.

مفهوم شناسی اجمالی سه واژه ای که در این عنوان لحاظ شده است می تواند تا اندازه ای ارتباط واقعی و خارجی این سه واژه، علاوه بر ارتباط عنوانی آنها را در تحقیق پیش رو روشن سازد

در اعتقاد شیعه، امامت جوهره ی سیاست است، چرا که هویت سیاسی مدینه ی فاضله ی شیعی، با حضور امام (عجل الله تعالی فرجه الشریف) شناخته می شود، تا آن جا که شیعه را مذهب امامیّه لقب داده اند