ادبیات معاصر فارسی و بهخصوص ادبیات داستانی هم همیشه کباده اجتماعی بودن کشیده است، اما کمتر پیش آمده که بتواند آنقدر به تیپ یا جریانی اجتماعی نزدیک شود تا نامی ماندگار بسازد. عجیب اینکه تنها نمونه موفق این نامگذاری را نه در میان ادبیات جدی اجتماعی و روشنفکرانه، که باید جایی میان ادبیات طنز عامهپسند پیدا کرد؛ در «داییجان ناپلئون» ایرج پزشکزاد.