امام-علی(ع)

امروز عید بزرگ خاندان اهل بیت و یادآور نخستین روز ماه ذیحجه سال دوم هجری قمری است؛ روزی که اشعار شاعران و مدایح مدّاحان آئینی در پاسداشت آن، طنین انداز است.

یکی از مهمترین روشهای تربیت، که در منابع دینی مخصوصاً قرآن و نهج البلاغه روی آن سخت تکیه و پافشاری شده است «توبه» و بازگشت به سوی خداوند متعال است و تاریخ نیز در صفحات بی شمار خود آثار گرانبها و گرانسنگ تربیتی و سازندگی توبه را در خود ثبت کرده است، از زمان حضرت آدم(ع) گرفته تا دوران خاتم، توبه آدم برکات بی شماری را برای او در پی داشت و تائبان دورا ...

همدردی عملی با مستمندان و شریک غم آنها بودن در رأس امور اصلاحی امیرمؤمنان قرار داشت چنانچه آن حضرت در پایین ترین سطح زندگی آن زمان، زندگی می کردند بطوریکه مشهور است، خانواده حضرتش سه روز بدون افطار روزه گرفتند و غذای افطاری خود را به نیازمندان بخشیدند.

هر چه آب به او بدهی، باز هم آب می­خواهد. از خوردن آب سیراب نمی شود. گویی این تشنگی درونی نمی خواهد هیچ وقت فرو نشیند. می گویند دچار مرض «استسقاء» شده است....

زهد، یکی از بالاترین مقامات معنوی و از بهترین فضیلت های اخلاقی است که زینت عارفان و عالمان و سالکان راه هدایت است

روزی امام علی(ع) با جمعی از یاران خود، از کنار خرابه ای می گذشتند. ناگهان مردی در حالی که کاردی در دست داشت و دستهای او به خون آغشته بود از خرابه بیرون آمد، همراهان امام آن مرد را گرفتند و وقتی به خرابه رفتند، دیدند مردی که تازه کشته شده، در آنجا افتاده است

هیچ کس مانند فاطمه زهرا(س) عمق و ژرفای امامت را نشناخت و هیچ فردی چون او در راه تبیین امامت و شناسایی آن و دفاع از امام خویش تلاش نکرد.

درسلسله مقالات پیشین با تاریخ، روند شکل گیری، زمان وعوامل پیدایش خوارج آشنا شده بودیم، همچنین ازچگونگی آغاز نبردصفین، داستان ونحوه پذیرش حکمیت وفریب خوردگان این میدان مطالبی ازنظرخوانندگان عزیز گذشت اینک وقت آن رسیده است تابا چگونگی ظهور رسمی خوارج درصحنه سیاسی حکومت اسلامی و دست اندرکاران این توطئه بزرگ آشنا شویم.

در پنج قسمت پیشین، معنا و تعریف آزادی، پیشینه آزادی در اندیشه های غربی، شرقی و فرهنگ ایرانی، انواع آزادی (تکوینی و تشریعی)، ویژگیهای انسان آزاد از نگاه اسلام و حکما، و آزادی از نگاه قرآن و روایات مورد بحث و بررسی قرار گرفت

«خُذ مِن الدُّنیا ما أَتاکَ، و تَوَلَّ عمَّا تَولّی عنک، فإن أنت لم تَفعل فأجمِل فی الطَّلَب.»(نهج البلاغه، حکمت 393)