تفکر-دینی

حجم بی‌سابقه‌ای از ادبیات سخیف و قشری دین‌ستیزانه که تولید و توزیع آن در این روزها برای عده‌ای مُد شده است، از حجم ترویج خرافه‌پرستی و ظاهرگرایی تحت لوای دینداری اگر فراتر نرفته باشد، با آن برابری می‌کند.

هرمنوتیک فلسفی، متهم به «نسبی گرایی» است؛ زیرا دستاوردهای فلسفی گادامر و تحلیل او از فهم و تجربه هرمنوتیکی، تناسبی با «عینی گرایی» ندارد و گزارش او از فهم و شرایط وجودی حصول آن، تبیین و توجیه نسبیت فهم است

رهبر معظم انقلاب اسلامی با تاکید بر لزوم تبدیل «تولید نظریه و فکر» به یک ارزش عمومی و ضرورت تجلیل از نظریه سازان و نوآوران، حوزه و دانشگاه را به تشویق و نهادینه کردن جنبش «پاسخ به سؤالات، مناظرات علمی و نظریه پردازی روشمند» فراخواندند .

احیاء تفکر دینی و بازآفرینی و بازسازی اندیشه دینی مدت هاست که مشغله فکری پاره ای از مصلحان و عالمان و روشنفکران جامعه ما بوده است. در طول تاریخ همواره عده ای بوده اند که درد دین داشته اند و پالودن و پیراستن آن از پیرایه های ناروا و نادرست هر زمان را امیدوار بوده اند.

بخش اول این مقال، با مباحثی تحت عنوان "دین و تفکر دینی"، "عناصر اجتماعی در دین"، "معیارهای باورهای دینی"، " دین و جادو"، " خاستگاه نظر اصل توتمی یا مانا" ، " قدرت و توانای جامعه"، " تاثیر جامعه و گروه بر افراد" مورد بحث و بررسی قرار گرفت.اینک ادامه این مقال را پی می گیریم:

تفکر، گاهی شیطانی است و گاهی دینی. گاهی نیز تفکر دینی با حجابهایی از شیطنت آلوده می شود که نیازمند اصلاح و ارشاد است.

«تفکر دینی » نوعی اندیشه است که در آن متغیرهای اندیشه و عمل انسان به صورت تابعهایی از ثابتهای دینی عمل می کنند.

«تفکر دینی » نوعی اندیشه است که در آن متغیرهای اندیشه و عمل انسان به صورت تابعهایی از ثابتهای دینی عمل می کنند.