حضرت-زینب(س)

الف: العجاجة الزرنبیة فی السلالة الزینبیة (یا المجاجة الزّرنبیّه):

وجود مبارک حضرت زینب کبرى، علیها السلام، به منزله دختر، خواهر، مادر، عمه و خاله شهید، در همه زمینه ها، از جمله ایمان، اخلاق، عمل صالح، شوهردارى، مقام مادرى و خواهرى، و مقام عبادت که بالاترین مقام او به شمار مى آیدبراى تمام زنان عالم اگو و سرمشق است.

زینب علیها السلام دختر علی و زهرا علیهما السلام در روز پنجم جمادی الاولی سال پنجم یا ششم هجرت در مدینه منوره دیده به جهان گشود، در پنج سالگی مادر خود را از دست داد و از همان دوران طفولیت با مصیبت آشنا گردید

1 . از تحقیق در تواریخ به دست مى آید که فرمانده اول جعفر بوده و سپس زید

حضرت زینب (سلام ‌الله‌ علیها) شاگرد مکتب علی و فاطمه(علیهماالسلام) است. شاگردی که بر قله ‌های انسانیت ایستاده است

در منابع روایی و مقاتل متقدم و متأخر چنین چیزی نیامده است، بلکه تنها این‌گونه نقل شده است که:

در متون اسلامی، حیا یکی از بزرگ ترین فضایل انسانی است که برای زنـان پسـندیده تر است و زنان باحیا همواره مورد سـتایش قـرآن و بزرگان دیـن قـرار گـرفته اند

با دقت و تفحص در سخنان حضرت زینب(س) در کوفه و شام می توان به نظم و هماهنگی در بیان مـطالب ایشان پی برد

علمی که در ذات شخص آفریده شده است و او از کسی فرا نگرفته، علـم حقیقت و علم عارفان و صدیقان است. لذا علم لدنـی بـرتر از علـم اکـتسابی است، چون از طرف خداوند به صورت مستقیم به برخی انسان ها داده میشود کـه شـرایط آن را طبق آیۀ ﴿

پرستار، انسان مهربانی است که با رفتار و اخلاق و خدمات خود، سلامت بیمار را به او هدیه میکند. اگر طبیب، درمان خود را به انجام رساند، اما خدمات پرستاری نباشد، تأمین سلامت بیمار دشوار است