شکرگزاری

در کنار آثار سوء و پیامدهای منفی ناسپاسی، نتایج درخشان و ثمربخش قدرشناسی و سپاس قابل طرح است. همچنان که گفته شد، تقدیر و سپاس، هم ایجاد الفت و محبت و محبوبیت می کند، هم فرهنگ نیکوکاری را ترویج می کند، هم موجب رضایت الهی است

مقایسه خود با کسانی که از ما امکانات و یا توانمندی ها و ویژگی های مثبت کمتری دارند، ما را در مسیر شکر می اندازد

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:«آنکه غذا می خورد و شاکر است اجر همان کسی را دارد که روزه (مستحبی) گرفته و بر گرسنگی صبر می کند و آنکه در رفاه است و برای عافیت خود شاکر است همان اجر کسی را دارد که گرفتاری پیدا کرده است اما صبر می کند و آنکه اهل بخشش است و (بخاطر این توفیق الهی) شاکر است اجر همان کسی را دارد که محروم است و قناعت می ورزد

مهم نیست که راجع به زندگی تان چه فکری می‌کنید، در هر حال، این زندگی یک هدیه است. بسیاری از آدم‌ها در این جهان فرصت زندگی کردن را به دست نمی‌آورند. بیماری‌های صعب العلاج، فقر، قحطی و خشکسالی سالانه جان هزاران نفر را می‌گیرد؛ اما شما خوش شانس بوده اید. شما شانس زندگی، بقا و رویابافی دارید. پس برای همین زندگی تان شکرگزاری کنید.

شرایط اقتصادی کشور خیلی مناسب نیست و بعضی از ما، بیشتر روز حسرت نداشته‌های‌مان را می‌خوریم و غر می‌زنیم. گاهی یک پست در شبکه‌های اجتماعی، تلنگری به ذهن همه می‌زند و بازنشر آن در کانال‌های مختلف نشان‌دهنده این است که باید بیشتر درباره‌اش فکر کرد.

همه انسان ها دچار حال بد می شوند و این اجتناب ناپذیر است اما این چیزیست که باید از آن عبور کنید. اگر می خواهید خودتان را از بین ببرید می توانید به حال بد خود دامن بزنید اما اگر به فکر سلامتی تان هستید بهتر است به فکر چاره باشید.

یک انگیزه برای ناشکری کردن این است که انسانها خود را سزاوار نعمت خداوند می دانند، مثل این که از خدا طلبی دارند، در حالی که آنچه خدا به بنده عطا می کند، عین تفضّل و ترّحم است و کسی به عمل و عبادت، استحقاق نعمت پیدا نمی کند.

در کنار آثار سوء و پیامدهای منفی ناسپاسی، نتایج درخشان و ثمربخش قدرشناسی و سپاس قابل طرح است. همچنان که گفته شد، تقدیر و سپاس، هم ایجاد الفت و محبت و محبوبیت می کند، هم فرهنگ نیکوکاری را ترویج می کند، هم موجب رضایت الهی است

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:«آنکه غذا می خورد و شاکر است اجر همان کسی را دارد که روزه (مستحبی) گرفته و بر گرسنگی صبر می کند و آنکه در رفاه است و برای عافیت خود شاکر است همان اجر کسی را دارد که گرفتاری پیدا کرده است اما صبر می کند و آنکه اهل بخشش است و (بخاطر این توفیق الهی) شاکر است اجر همان کسی را دارد که محروم است و قناعت می ورزد

روایات باب شکر در حدى است که اگر همه آنها با شرح و توضیح لازم نوشته شود کتابى قطور یا چند جلد کتاب خواهد شد، به ناچار به بخشى از آن روایات براى نشان دادن عظمت شکرى که مورد توجه حق و اولیاء اسلام است اشاره میشود: