شیخ-طوسی

فقیه نواندیش، شیخ طوسی معروف به شیخ الطائفه، بین سالهای 436 تا 460 ق در آسمان مرجعیت و اعلمیت تشیع درخشید.

از زمان امیرالمؤمنین علی «علیه السلام » در حدود سال 11 هجری آغاز و تا زمان مرحوم شیخ الطائفه محمد بن حسن طوسی - طاب ثراه - (385 - 460 ه.ق) ادامه یافت.

آغاز این دوره زمان شیخ الطائفه مرحوم طوسی (385 - 460 ه.ق) است، و به زمان مرجعیت علامه اندیشمند مرحوم شیخ بهائی (م 1/1030 ه

1-تاریخ علن در ایران ، مهدی فرشاد، ج 1 ، ص 90 درتاریخ مفصل ایران از صدر اسلام تا انقراص قاجاریه ، عباس اقبال آشتیانی ، ص 303 - 307

اشاره  مطالعه زندگی سراسر نور عالمان دین و ابرار، درسها و نکته های بسیاری به انسان می آموزد؛ چرا که آنان در مسیر حیات بشر نشانه های هدایت و پرچمداران علم و تقوی و مشعلهای روشنی بخش اند

شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن در سال 385 هجری قمری در جوار امام هشتم(ع) در طوس چشم بدنیا گشود. طوس در آن وقت مرکز علوم اهلبیت و دانشگاه بزرگ معارف اسلامی بحساب می آمد، چرا که این شهر مقدس منزل و بارگاه امام رضا(ع) است و جاذبه آدم ربایش دلهای عشاق را از دور و نزدیک بسوی خویش می کشاند

پیش از ورود به موضوع مورد بحث،یعنی معرفی و ارزیابی چهار کتاب اصلی علم رجال (1) بحثی به اجمال درباره موضوع،تاریخچه،و فایده علم رجال مفید به نظر می رسد.

از مهمترین فنون علمی اسلامی فن فقه است.فن فقه عبارت است از فن استخراج و استنباط احکام از مدارک:کتاب،سنت، اجماع،عقل.علم فقه یک علم نظری است،بر خلاف حدیث که صرفا نقلی و حفظی است.

نجف اشرف تا قبل از شهادت امیر المؤمنین علی(ع) سرزمینی معروف نبود و شرافت آن از مولود کعبه است که پس از شهادتش در آن سرزمین آرمید و سیل عشاق را به سوی خود جلب کرد.

صحابه (بکسر صاد و فتح آن) جمع صاحب بمعنی یار و در اصطلاح این فن کسی را گویند که پیغمبر اکرم را در حال اسلام دیدار کرده باشد، و صحابی منسوب بآنست (1).ولی عرفا صحابی بکسی می گویند که مدت مصاحبتش زیاد باشد (2).