شیخ-مفید

نقد محتوایی دقت در محتوای کتاب «الارشاد» و مقایسه آن با برخی از کتب دیگر شیخ مفید، به ویژه کتب کلامی وی، این نکته را آشکار می کند که شیخ رحمه الله در این کتاب علی رغم مخالفت های سنگین خود با اخباریان و نیز بر خلاف مبنای خود در رد حجیت خبر واحد، در موارد فراوانی با استناد به اخبار واحد ضعیف ـ که البته شیخ آنها را با عناوینی همچون مشهو ...

2. اسناد در میان گزارش های شیخ مفید رحمه الله به روایاتی برخورد می کنیم که شیخ رحمه الله همانند یک محدث، با استفاده از عباراتی همچون «اخبرنی» و «حدثنی» با ذکر تمام افراد واقع در سلسله سند به نقل روایت خود پرداخته است

3

یکی از روزهایی که باید تحقّق یابد، روز قیامت است؛ ولی کسی از زمان دقیق آن خبر ندارد. علم به زمان وقوع قیامت، جزء علوم اختصاصی خداوند است و کسی را از آن خبردار نکرده است

چکیده در مقاله حاضر نخست گزارشی جامع از دیدگاه ملاصدرا پیرامون مهدویت ارائه می شود. سپس موضع وی در این باب با مواضع برخی از متکلمان و فیلسوفان سلف او مورد مقایسه قرار خواهد گرفت

توقیعات حضرت بقیة الله (روحی له الفداء) در رثای شیخ مفید (رحمة الله علیه) درباب شخصیت علیم و مقام والای شیخ مفید از نظر تقوی و ولایت اهل بیت، سلام الله علیهم اجمعین، هیچ گونه تردیدی برای دشمن وجود ندارد، چه رسد به دوستان، و به ویژه درباره ارتباط آن بزرگوار با وجود مقدّس حضرت بقیة الله فی الارضین،‌ ارواحنا له الفداء، همگی، از خاصّ و عامّ، ا ...

نامه اول: برادر با ایمان و دوست رشید ما نامه‌ای به برادر با ایمان و دوست رشید ما، ابوعبدالله محمد بن نعمان - شیخ مفید - که خداوند عزت وی را مستدام بدارد

در بخش پیشین، درباره دو کتاب مهّم عقیدتی شیخ مفید، سخن گفتیم و معلومات وسیع و گسترده او را در بُعد عقیدتی نمایاندیم. در این بخش، بر آنیم به موضوعی بسیار مهّم و اساسی که در گفته ها و آثار عالمان شیعی، از جمله شیخ مفید، مطرح بوده است، اشاره کنیم و آن امامت و فلسفه سیاسی در اسلام است که به خاطر اهمیّت آن، جدای از دانش کلام، به بررسی آن می پردازیم.

در معارف و تعالیم دینی، تزکیه و تهذیب نفس از اهمیّت ویژه ای برخوردار است. دین اسلام، دستورات اخلاقی بسیاری دارد. اهمیّت و ارزش اخلاق تا به آن جاست که از اهداف بعثت پیامبر گرامی اسلام(ص) تکمیل اخلاق و تزکیه شمرده شده است. سوره جمعه آیه2. سفینة البحار ج411/1.

گزافه گویی درباره افراد و شخصیته، درمیان اقوام و ملل مختلف، سابقه دیرین دارد. انسان ، به خاطر علاقه به خود و باورهای خود، دوست دارد رهبران و پیشوایان دینی و سیاسی اجتماعی خود را بیش از آنچه که هستند، بزرگ جلوه دهد. زمانی که این پندار و تصور غلط، نشانه عشق و ایمان به آنان تلقی شود، موجب سقوط در وادی هولناک غلو می گردد.