عرفان

وَأَذِّنْ فِی النّاسِ بِالْحَجِّ یَأتُوکَ رِجالا وَعَلی کُـلِّ ضامِر یَأْتِیْـنَ مِنْ کُـلِّ فَجٍّ عَمیق ثُمَّلْیَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَلْیُوْفُوا نُذُورَهُمْ وَلْیَطَّوَّفُوا بِالْبَیْتِ الْعَتِیْقِ(الحجّ 29 ـ 27).

حج، وسیله تقرّبِ به خدا و پناهگاه معنوی برای انسانهاست; زیرا آدمی با فریادِ «لَبَّیْکَ اَللّهُمَّ لَبَّیکَ» زمزمه عاشقانه و شورانگیز از عُمق روح و روان خود، سر میدهد و دردهای درون خود را با خدای مهربان، در میان میگذارد و با او راز و نیاز میکند و با گوشِ دل نوازشهای کریمانه «رَبُّ البَیْت» را میشنود.

نگاه تطبیقی به عرفان اسلامی، مسیحی و بودایی و بیان اشتراکات و اختلافات آن ها مجالی به وسعت چندین کتاب می طلبد . این نوشته برخی از نمودهای چشمگیر فرهنگ عرفانی مکاتب یاد شده را بررسی می کند . باشد که مقبول مردم صاحب نظر شود .

در شماره گذشته با مبانی مکاتب عرفانی نوظهور آشنا شدیم و گذشت که دید مادی و توجه فراوان به تمدن و تکنولوژی جدید و عدم پاسخ گویی به نیاز های معنوی، باعث ظهور و بروز تعداد زیادی از فرقه ها و مسلک های عرفانی شده است.

برای نشان دادن جنبه توحیدی و عرفانی، جنبه پاکباختگی در راه خدا و ماسوای خدا را هیچ انگاشتن، شاید همان دو جمله اباعبدالله(ع) در اولین خطبه هایی که انشاء فرمود(یعنی خطبه ای که در مکه ایراد کرد) کافی باشد

نخستین مسئله ای که در این مقام مطرح می شود، تعریف است . در این زمینه مطالب مبسوطی در آثار عارفان به چشم می خورد که قهرا باید دست به گزینش زد .

محور مباحث امام (ره) در دیوان اشعارشان، "عشق و عاشق و معشوق" است. عشق، موضوع اشعار عرفانی است و امام خمینی نیز از نامآوران مکتب ابن عربی در قرن حاضر به شمار می رود

هرچند ابعاد مختلف شخصیت جامع و کامل حضرت امام خمینی"س" ناشناخته مانده اما به بعد عرفانی ایشان کمتر توجه شده است

بدان که به واسطه ترک ادبی یا صدور ذنبی، میان عارف شیرازی و محبوب او ـ جلّ شأنه ـ حجاب گونه ای واقع شده است

دیوان حضرت امام خمینی مملو از بیان راه های عملی و ملموسی است که در زندگی روزانه کارآمد است. کاربردی بودن توصیه های عملی آن مراد و مرشد راه پیموده، چنان در زندگی فردی و اجتماعی محسوس است که انسان را از رهگذر بکارگیری این توصیه ها در اعمال روزانه به قرب الهی می رساند وی درصدد تربیت انسانِ خالص و با همت است