فضائل-اخلاقی

در این مجال به دوران پر فراز و نشیب زندگانی حضرت زینب کبری(ع) می پردازیم. کسی که تاریخ زنان از نام او آبرو می گیرد

انسان به طوری فطری دوستدار کمال و فضیلت های انسانی است. او به افراد کمال یافته وراسته به فاضئل ویبایی های منعوی وی، عشق می ورزد وی اختیارآنان را تحسین می کند

بی شک یکی از زبده ترین چهره های درخشان روحانیت معاصر، به خصوص در رشته های حدیث، تاریخ و تبلیغ، مرحوم حاج شیخ عباس قمی است

موضوع تربیت انسان از آغازین روزهای حیات بشر اهمیت داشته است؛ زیرا در مقایسه با دیگر مخلوقات الهی، انسان بیشترین نیاز را به تربیت و خودسازی دارد و بیشترین تربیت و رشد و کمال را می پذیرد (مطهری، 1387، ج7: ص13)

شهید آیت الله سید عبدالحسین دستغیب در شب عاشورای 1292 شمسی در شهر شیراز، در یک خانواده روحانی پای به عرصه وجود گذاشت

شخصیتهای بزرگ به گونه ای هستند که هر چه به آنان نزدیک تر شوی و ژرف تر بنگری، بیشتر به آنان ارادت می ورزی و ارزشمندی و ارجمندی آنان بیشتر متجلّی می گردد، تا آنجا که سرسپرده آنان، می شوی و عشق به آنان همه وجودت را فرا می گیرد.

 واژۀ «عفاف»[1] در لغت به معنای پاکدامنی، پارسائی و خودداری از کارهای زشت و مدیریت غریزۀ شهوات نفسانیه مادی است.[2] عفّت، ویژه جنس زن نیست. این ارزشی، فراگیر است.[3] به پروا پیشه ای عفیف می گویند که از همۀ حرام ها و زشتی ها دوری می کند.

لحظات انتظار به پایان رسید و کسانی که در انتظار ولادت طفل به سر می بردند مژده دادند که خداوند به فاطمه دختری عطا کرد و پیغمبر او را زینب نامید تا خاطره ی دخترِ بزرگ خویش، زینب، را که اندکی پیش از ولادت این طفل از دنیا رفته بود، زنده نگاه دارد.[1]

به مناسبت ولادت امام عسکری علیه السلام، با جناب حدیثه(ع)، مادر آن گرامی بیش تر آشنا می شویم. در منابع تاریخی و روایی برای ایشان چند نام بیان شده که عبارت است از: حُدَیْث، حُدَیْثه، سَلیل، سَمانه و سوسَن.[1]

جوانان امروز در جوامع اسلامی نیازمند الگویی محبوب هستند که از آن الگوبرداری کنند. از ایـن رو امـروزه نیاز به الگویی شایسته و بایسته در تمامی سطوح احساس می شود